572 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

ministeriis indulgendo. Ob evangelicum candorem ac promptitudinem suam

a multis hominibus, etiam non christianis, quibus consilia necnon spiritualia

et materialia auxilia sine discrimine dispertiebat, quaerebatur. Tam doctus

fuit quam humilis. Per clarorum Ordinis Carmelitici Doctorum Sanctorumque

vestigia ducere spiritalem et apostolicam vitam cupivit, nova adiungendo

sicut fidei inculturationem oecumenicumque dialogum. In nonnullis Kera-

lae paroeciis unus fuit de adorationis perpetuae fautoribus. Ut magister et

educator indulgentiae atque observantiae in alios plenus, tranquillitatem

laetitiamque irradiando, se omni tempore praebuit.

Eius zelus ardenti in Deum amore ac summa vita contemplativa pro-

fluebat. Dei Famulus fuit singularis exempli religiosus, sacerdos et missio-

narius, cuius opus Indiae in re ampla et implicata se explicavit: in multa-

rum religionum societate, Ecclesiae Catholicae aliquando infesta vel male

animata, Pater Zacharia ad Regnum nuntiandum se contulit. Multifaria

incepta pastoralia ac missionalia, sacerdotales religiosasque vocationes po-

tissimum foventia, equidem promovit. In regione Kerala unus fuit e primis

ad communicationis media evangelizationi adhibenda et, proprie, ad typis

apostolatum scriptorum fovendum: quod ad rem attinet, officinam librariam

aperuit et duas religiosas ephemerides condidit.

Nominatus Commissarius Generalis Carmelitanae familiae ritus Lati-

ni, cum ritus Syriaci illa unionem est consecutus. Vitae Ecclesiae localis

valde devictus, ad reconciliandos diversarum religionum inter se asseclas,

imprimis Christianos ac Musulmanos, incubuit. Itemque in locis, ubi his-

toricae divisiones et inaequalibus adscriptio nonnullas contentiones saepe

suscitabant, socialis iustitiae provectum institit. Evangelica cum simplicitate

sese ad rerum rationem accomodavit ac menti Indicae sensibilem reddidit.

Quocirca « sancti imago missionarii », cuius caritatis, paupertatis orantisque

vitae testimonium cum singulari inculturationis spiritu semper consensit,

fere evasit.

Anno 1957 Servus Dei, propter valetudinem, in urbis Vellorensis, ad

Indiae Statum v.d. Tamil Nadu pertinentis, nosocomio iacuit et, cancro

abdominis affectus, chirurgicam sectionem frustra subiit. Die 23 mensis

Maii anno 1957 in dicto valetudinario obiit.

Eius sanctitatis virtute famae, a die 14 mensis Ianuarii anno 1984 us-

que ad diem 23 mensis Maii anno 1987 Inquisitio dioecesana apud Curiam

Ecclesiasticam Verapolitanam celebrata est simulque instructus in dioecesi