Congregatio de Causis Sanctorum 577

BURGENSIS

Beatificationis et Canonizationis Servi Dei Sebastiani Elorza Arizmendi Laici

professi Ordinis S. Augustini (1882-1942)

DECRETUM SUPER VIRTUTIBUS

« Hospitales invicem sine murmuratione; unusquisque, sicut accepit do-

nationem, in alterutrum illam administrantes, sicut boni dispensatores mul-

tiformis gratiae Dei » ( 1 Pt 4, 9-10).

Petrina adhortatio singulari resonat evidentia in vita, operibus et pietate

Servi Dei Sebastiani Elorza Arizmendi, Laici professi Ordinis Sancti Augus-

tini. Vitam egit pro certo habens ad Deo serviendum modum optimum esse

servire proximo, afflatum quaerens e spiritu Regulae Doctoris Hipponae

quem per septem et triginta annos professus est. Curator bonus supernae

gratiae, quae in viris humilibus et in illis qui puro ac sincero animo sunt

praediti manifesta apparet, donis acceptus profuit sodalibus et peregrinis

qui plurimi monasterium eius frequentabant.

Servus Dei die 31 mensis Octobris anno 1882 primum aspexit lucem in

oppido Idiazábal, provinciae Guipúzcoa capite, San Sebastián, in finibus

Hispaniae septentrionalis. Juan Bautista et Dolores parentes eius, qui e

magno fidei spiritu alimentum sumebant, statim postero die ad fontem re-

generationis eum attulerunt. Amore materno Sebastianus solum per paucos

dies fruitus est, per decem definite; nam illud fuit tempus quos ei concessi

morbus acer priusquam frangeret vitam matris, triginta duos annos natae.

Anno 1883, Servi Dei pater ad secundas nuptias transiit, sed agens solum

tricesimum nonum annum et vix duo anni intercesserant a celebratione

secundarum nuptiarum cum, laterum acutum morbum affectus mortus est,

Sebastiano infante vix viginti septem mensium. Dum haec geruntur interea

die 3 mensis Iulii anno 1884, puerulus confirmationem accepit.

Iam solus, dum familiares eius in lacrimis iacent aliis acerbis luctibus,

Sebastianus benigne acceptus est tecto patrui et eius uxore. Qui, quamvis exi-

guis opibus uti possent, doctrina indigerent et agri humilem vitam egerunt,

puerulum studiose educaverunt, maxima diligentia ei tradentes unum bonum

quod eis erat: magna christianae fidei praecepta. Itaque puerulus in novam

familiam acceptus est, partiens amorem propinquorum, qui eum adoptave-