224 MANTUANA

dignitate , cessant, iux ta L. 69 et 167 De reg. iur. civ. et 14 De reg. iur. in VI.

Quae conclusio maiorem vim nanciscitur ex eo quod iii mater ia sumus privilegiorum et exempt ionum; quae non modo episcopalem auctori tatem et digni ta tem, sed et socios parochos aliquatenus offendunt, ceu Episcopus commemorat. E ten im in hisce, praesert im si dubium aliquod supersit s t r i - c tam interpretat ionem esse adhibendam docet L. 7 Cod. De praec. Imper. off', et capp. 1 et 2 De fil. presb, in VI cum communi DD.

Pa r i t e r licet sub austriaca dominatione duodecim bene- ficiati ad ecclesiae servit ium ibi rest i tut i reper iantur , non exinde capitulum res t i tu tum videtur. Siquidem praeterquam quod decretum resti tutionis collegiatae la tum non constat , sicut necesse fuisset ex allegata Pitonii doctrina, insuper at tendendum est quod sacerdotes in ecclesiae servit ium ad- sciti beneficiati vocati sunt , sicut adhuc vocantur , minime vero canonici. Et insuper ipsi, sicut ecclesia et parochus, Episcopo subiecti semper manserunt , et ab eo omnimode de- pendentes fuerunt, nec vetera iura sibi unquam arrogave- r u n t ; quod certe facere serius ocius non omisissent, si sui- vissent se in capitulum esse consti tutos, et veteribus cano- nicis esse suffectos.

Re la te vero ad concessionem insignium quam ex Gre- gorii X V I rescripto beneficiati obtinuerunt, eam au t ex be- nigni ta te Principis au t forte, sicut Episcopus suspicetur, ex quadam obreptione obtinuisse videntur . In precibus enim ad gra t iam obtinendam ratio decoris respectu et iam Abbatis mi - t ra t i ad effectum grat iae allegabatur. Quae ratio sin minus dubia era t .

Ex quibus omnibus concludendum esset nihil iuris , nihil prorsus honoris primicerio parocho s. Andreae competere, imo nec proprie nomen primicerii . Unde ex rigore iuris, iuxta haec, ipse adigendus non modo esset ad officia parochialia obeunda et missam parochialem celebrandam sicut omnes alii parochi, iuxta praescriptum sess. 27 cap. 1; sed etiam ad