ALLOCUTIO 707

italicarum germana prosperitate moveamur,-Denique ex hoc ipso xerum eventu nimium nosse licet quid valeant et quo Ceciderint tam multa et ampla, quae initio promittere ac spondere non du- •bitaverant. Obsequia enimvero omnisque venerationis officia, quibus romanum Pontificem honestari liberaliter se velle aiebant, iniuriae contumeliaeque gravissime sensim consecutae sunt : quarum nunc maxima atque in omnium luce et conspectu mansura, impuri per- ditique hominis monumentum. - Hanc item Urbem, quam fore sem- per et gloriosam et tutam romani Pontificis sedem afiirmabant, caput esse novae impietatis volunt, ubi rationi humanae, velut in divino fastigio positae, cultus adhibeatur absurdus et procax.

Itaque reputate apud vos, Venerabiles Fratres, quaenam Nobis in summo fungendo munere Apostolico vel libertas vel dignitas .relicta sit . - A metu et periculo ne persona quidem abest Nosti-a: nemo enim unus ignorat, quorsum conspirent quidve petant homi- nes pessimarum partium ; nec quisquam est quin videat, eos ipsos, secundis usus temporibus, et numero in dies et impudentia magis valere, decretumque habere non ante quiescere, quam res ad extre- mum casum perniciemque compulerint. Quod si in re, de qua con- querimur, una deterrente util itatis caussa, non tanta il l is data licentia, ut prava sua consilia vi etiam manuque infesta perseque- rentur, nemo facile sibi suadere queat, non aliquando, opportuni- tatem nactos, ad id quoque sceleris esse venturos ; maxime quod in eorum sumus potestate, qui nec verentur sic criminali Nos pu- blice, quasi inimico atque infenso in Italicas res animo essemus. - Nec minus metuendum est, ne proiecta ad omne facinus audacia perditorum hominum inflammataeque libidines non aeque semper coerceri possint et restingui, si forte tempora inciderint magis formidolosa et turbulenta, seu propter civiles turbas rerumque pu- blicarum conversiones, seu propter motus calamitatesque bellorum. - Ita eo testatius apparet, quae demum conditio teneat summum Ecclesiae Caput, Pastorem et Magistratum catholici nominis.

Hac Nos profecto acerbitate aegritudinum et mole curarum , devexa praeterea ut sumus aetate, poene fracti conficere m u r , nisi erigeret animun viresque sustentaret quum exploratissima spes , fore nunquam ut Vicarium suum divina ope Christus dest i tuât , tum conscientia officii, qua sancte monemur, eo Nos debere firmius ad gubernacula Ecclesiae incumbere, quo saeviat in eam acrius errorum et cupiditatum ab inferis concitata procella. - Spem igi- t u r et fiduciam omnem habemus in Deo sitam, cuius agitur caus-