Thomas Aquinas, In IV Sententiarum – In Libros Sententiarum

Ad septimum sic proceditur. Videtur quod oratio non sit satisfactoria. Quia omnis oratio vel est vocalis, vel mentalis. Sed mentalis non est satisfactoria, quia non habet poenam, sed jucunditatem: nec iterum vocalis, quia, sicut Isidorus dicit, reconciliat deo non sonus vocis, sed pura et simplex mentis intentio.

Ergo oratio non est satisfactionis pars.

Argumentum 2

Praeterea, latria, ut in praecedenti dist. Quaest. 1, art. 1, quaestiunc. 5, in corp., dictum est, contra poenitentiae virtutem dividitur. Sed satisfactio est actus poenitentiae virtutis, oratio autem latriae.

Ergo oratio non est satisfactoria.

Argumentum 3

Praeterea, satisfactio fit ad reconciliandum eum qui offensus est. Sed oratio reconciliationem sequitur: quia praesumptuosum esse videtur petere ab eo quem offendimus. Ergo oratio non est satisfactoria.

Sed Contra 1

Sed contra est quod Hieronymus dicit: oratione sanantur pestes mentis, sicut et jejunio pestes corporis. Sed jejunium est satisfactorium. Ergo et oratio.

Sed Contra 2

Praeterea, oratione petimus nobis debita relaxari, nec frustra, cum hoc a domino sit institutum.

Sed relaxatio debitorum per poenitentiam fit. Ergo oratio ad aliquam partem poenitentiae pertinet: non nisi ad satisfactionem: ergo oratio est satisfactoria.