EPISTOLA VIII.

Ad generalem ministrum fr. minorum.

Idem omnino est hujus epistolae argumentum ac duarum praecedentium.

Reverendo in Christo patri N. totius ordinis generali ministro.

Dominus te custodiat et in sancta sua charitate conservet. Patientiam in omnibus operibus tuis, mi frater, tibi commendo in tantum, quod, quicunque tibi impedimentum fecerit, sive fratres sive alii, etiam si te verberent, omnia debes habere pro gratia, et ita velis, et non aliud. Et dilige eos, qui ista faciunt tibi, et non velis aliud de eis, nisi quantum Dominus dederit tibi. Et in hoc dilige eos, ut velis, quod sint meliores Christiani. In hoc volo cognoscere, si tu diligis Dominum et me servum suum et tuum, si feceris istud, videlicet, quod non sit aliquis frater in mundo, qui peccaverit, quantumcunque potuerit peccare, quod, postquam viderit oculos tuos, nunquam recedat sine misericordia tua. Et si non quaereret, tunc quaeras ab eo, si vult misericordiam. Et si ille millies appareret postea coram oculis tuis, dilige eum plusquam me, ad hoc, ut trahas eum ad bonum, et semper miserearis talibus. Et istud denunties guardianis, quando poteris, quod per te sic firmus es facere. Et omnes fratres, qui scirent eum peccasse, non faciant verecundiam ei nec detractationem, sed magis misericordiam habeant circa ipsum et teneant privatum peccatum fratris sui, quia non est opus sanis medicus, sed male habentibus. Si quis fratrum instigante inimico mortaliter peccaverit, per obedientiam teneatur recurrere ad guardianum suum, et guardianus similiter per obedientiam teneatur eum mittere custodi, ipse vero custos misericorditer provideat ei, sicut ipse vellet provideri sibi in consimili casu. Et isti penitus non habeant potestatem iniungendi aliam poenitentiam, nisi illam: Vade et noli amplius peccare. Ista fac et vale.