LIBER DE DISCIPLINA ET BONO PUDICITIAE. EPISTOLA IGNOTI AUCTORIS.

 0819C I. Aliquas officiorum meorum partes non aestimo praeterisse, dum semper enitor, vel maxime quotidianis Evangeliorum tractatibus, aliquando vobis

 II. Quamvis ergo ad multa vos negotia et ad divinae monitionis praecepta, semper ut scitis exhorter (quid enim mihi aliud votivum aut majus potest ess

 III. Pudicitia est honor corporum, ornamentum morum, sanctitas sexuum, vinculum pudoris, fons castitatis, pax domus, concordiae caput. Pudicitia solli

 0822A IV. Sed enim pudicitia locum primum in virginibus tenet, secundum in continentibus, tertium in matrimoniis. Verum in omnibus gloriosa est cum gr

 V. Pudicitiae, fratres, antiqua praecepta sunt. Quare antiqua dico? Quia cum ipsis hominibus instituta 0822B sunt. Nam et ideo vir suus feminae est, u

 VI. Hanc sententiam Christus quando uxorem dimitti non nisi ob adulterium dixit (Matth. V, 32): interrogatus, tantum honorem pudicitiae dedit. Hinc na

 VII. Sed sicut matronis jura praescripta sunt, quae ita sunt nexae, ut divelli inde non possint, virginitas vero et continentia extra jus omne sunt: n

 VIII. Sed quia pudicitiae nobis breviter sunt exposita praecepta, jam pudicitiae ponamus exemplum, Plus enim proficitur, cum in rem praesentem venitur

 IX. Sed non minus, ex parte diversa, aliud nobis 0824B pudicitiae simile de continentia feminarum exoritur exemplum. Fuit, ut legimus, Susanna (Dan. X

 X. Non illos emollire potuit in vita generosi sanguinis memoria, quae in quosdam licentia lasciviae est ministra: non decor corporis, et apte positoru

 0825B XI. Nihil animum fidelem sic delectat, quam integra immaculati pudoris conscientia. Voluptatem vicisse, voluptas est maxima: nec ulla major est

 XII. Quid enim est aliud pudicitia, quam mens honesta ad custodiam corporis data ut sexibus redditus pudor, severitate signatus, fidem honoris de inc

 XIII. Sed ut repetam quae coeperam, colenda semper pudicitia viris et foeminis, omni custodia servanda 0826C est intra limites suos. Cito natura corpo

 XIV. Dicendum etiam quod adulterium voluptas non est, sed mutua contumelia, nec delectare potest, quod et animam interficiat et pudorem. Coerceat anim

4. But chastity maintains the first rank in virgins, the second in those who are continent, the third in the case of wedlock. Yet in all it is glorious, with all its degrees. For even to maintain the marriage-faith is a matter of praise in the midst of so many bodily strifes; and to have determined on a limit in marriage defined by continency is more virtuous still, because herein even lawful things are refused.4    [Holy men have generally recognised this rule as ennobling the estate of matrimony. See Jeremy Taylor, Holy Living, cap. ii. sec. 3.] Assuredly to have guarded one’s purity from the womb, and to have kept oneself an infant even to old age throughout the whole of life, is certainly the part of an admirable virtue; only that if never to have known the body’s seductive capacities is the greater blessedness, to have overcome them when once known is the greater virtue; yet still in such a sort that that virtue comes of God’s gift, although it manifests itself to men in their members.

0822A IV. Sed enim pudicitia locum primum in virginibus tenet, secundum in continentibus, tertium in matrimoniis. Verum in omnibus gloriosa est cum gradibus suis. Nam et matrimoniorum fidem tenere laus est, inter tot corporis bella; et matrimonio de continentia modum statuisse, majoris virtutis est, dum etiam licita rejiciuntur. Certe ex utero sanctitatem custodisse, et infantem se usque in senectutem in sua aetate tota tenuisse admirandae utique potentiae est: nisi quod blandas corporis leges non nosse, magis felicitatis est, notas jam vicisse virtutis est; sic tamen ut et virtus ista de dono Dei veniat, licet se in membris hominibus ostendat.