LIBER DE DISCIPLINA ET BONO PUDICITIAE. EPISTOLA IGNOTI AUCTORIS.

 0819C I. Aliquas officiorum meorum partes non aestimo praeterisse, dum semper enitor, vel maxime quotidianis Evangeliorum tractatibus, aliquando vobis

 II. Quamvis ergo ad multa vos negotia et ad divinae monitionis praecepta, semper ut scitis exhorter (quid enim mihi aliud votivum aut majus potest ess

 III. Pudicitia est honor corporum, ornamentum morum, sanctitas sexuum, vinculum pudoris, fons castitatis, pax domus, concordiae caput. Pudicitia solli

 0822A IV. Sed enim pudicitia locum primum in virginibus tenet, secundum in continentibus, tertium in matrimoniis. Verum in omnibus gloriosa est cum gr

 V. Pudicitiae, fratres, antiqua praecepta sunt. Quare antiqua dico? Quia cum ipsis hominibus instituta 0822B sunt. Nam et ideo vir suus feminae est, u

 VI. Hanc sententiam Christus quando uxorem dimitti non nisi ob adulterium dixit (Matth. V, 32): interrogatus, tantum honorem pudicitiae dedit. Hinc na

 VII. Sed sicut matronis jura praescripta sunt, quae ita sunt nexae, ut divelli inde non possint, virginitas vero et continentia extra jus omne sunt: n

 VIII. Sed quia pudicitiae nobis breviter sunt exposita praecepta, jam pudicitiae ponamus exemplum, Plus enim proficitur, cum in rem praesentem venitur

 IX. Sed non minus, ex parte diversa, aliud nobis 0824B pudicitiae simile de continentia feminarum exoritur exemplum. Fuit, ut legimus, Susanna (Dan. X

 X. Non illos emollire potuit in vita generosi sanguinis memoria, quae in quosdam licentia lasciviae est ministra: non decor corporis, et apte positoru

 0825B XI. Nihil animum fidelem sic delectat, quam integra immaculati pudoris conscientia. Voluptatem vicisse, voluptas est maxima: nec ulla major est

 XII. Quid enim est aliud pudicitia, quam mens honesta ad custodiam corporis data ut sexibus redditus pudor, severitate signatus, fidem honoris de inc

 XIII. Sed ut repetam quae coeperam, colenda semper pudicitia viris et foeminis, omni custodia servanda 0826C est intra limites suos. Cito natura corpo

 XIV. Dicendum etiam quod adulterium voluptas non est, sed mutua contumelia, nec delectare potest, quod et animam interficiat et pudorem. Coerceat anim

13. But to return to what I began with: chastity is ever to be cultivated by men and women; it is to be kept with all watchfulness within its bounds. The bodily nature is quickly endangered in the body, when the flesh, which is always falling, carries it away with itself. Because under the pretext of a nature which is always urging men to desires whereby the ruins of a decayed race are restored, deceiving with the enticement of pleasure, it does not lead its offspring to the continence of legitimate intercourse, but hurls them into crime. Therefore, in opposition to these fleshly snares, by which the devil both obtrudes himself as a companion and makes himself a leader, we must struggle with every kind of strength. Let the aid of Christ be appropriated, according to the apostle, and let the mind be withdrawn as much as possible from the association of the body; let consent be withheld from the body; let vices be always chastised, that they may be hated; let that misshapen and degraded shame which belongs to sin be kept before our eyes. Repentance itself, with all its struggles, is a discreditable testimony to sins committed. Let not curiosity be indulged in scanning other people’s countenances. Let one’s speech be brief, and one’s laughter moderate, for laughter is the sign of an easy and a negligent disposition; and let all contact, even that which is becoming, be avoided.15    [Laughter, vol. ii. p. 249, and contact p. 291.] Let no indulgence be permitted to the body, when bodily vice is to be avoided. Let it be considered how honourable it is to have conquered dishonour, how disgraceful to have been conquered by dishonour.

XIII. Sed ut repetam quae coeperam, colenda semper pudicitia viris et foeminis, omni custodia servanda 0826C est intra limites suos. Cito natura corporis periclitatur in corpore, dum rapit illam secum caro, quae semper in lapsu est. Sub praetextu quippe naturae quae homines semper urget ad affectus, quibus ruinae collapsi generis resarciuntur; blandimento voluptatis fallens, non ducit ad continentiam legitimae conjunctionis sobolem, sed jactat in crimen. Ergo contra has carnis insidias, quibus se diabolus et socium ingerit et ducem facit, obluctandum est omni genere virtutis. Assumatur secundum Apostolum Christi opera, et a consortio carnis quantum potest animus colligatur: separetur consensus a corpore, vitia semper castigentur ut odiantur: ante oculos observetur deformis iste atque dejectus peccati pudor. Poenitentia ipsa cum luctibus suis commissorum criminum inhonesta 0827A contestatio est. Nihil consideretur curiose in alienis vultibus? Sermo et brevis sit, et sobrius risus, signum est enim animi facilis et remissi, nam contactus recedat etiam honestus. Nihil corpori liceat, ubi vitandum est corporis vitium. Cogitetur quam honestum sit vicisse dedecus, quam inhonestum victum esse dedecore.