Patrologiae Cursus Completus

 Patrologiae Cursus Completus

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Elenchus Operum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Eusebii Pamphili De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini

 Eusebii Pamphili De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini

 Liber Primus.

 Caput Primum. Prooemium de morte imperatoris Constantini.

 Caput II. Prooemium de filius Constantini imperatoribus

 Caput III. De Deo pios principes honorante et tyrannos puniente.

 Caput IV. Quod Deus Constantinum honoraverit.

 Caput V. Quod XXX quidem annis regnavit: vixit autem plusquam

 Caput VI. Quod Dei quidem famulus, gentium autem victor fuerit.

 Caput VII. Comparatio ejus cum Cyro Persarum et Alexandro Macedonum rege.

 Caput VIII. Quod orbem propemodum universum subegerit.

 Caput IX. Quod pii imperatoris filius imperium filiis reliquit.

 Caput X. Quod historia haec necessaria, et ad formandos mores utilis sit.

 Caput XI. Quod sola Constantini gesta quae ad pietatem pertinent narratarus sit.

 Caput XII. Quod Constantinus in tyrannorum aedibus, sicut Moses, educatus sit.

 Caput XIII. De patre ejus Constantio, qui Christianos ut Diocletianus et Maximianus persequi noluit.

 Caput XIV. Quomodo Constantius exprobrata ipsi a Diocletiano paupertate, aerarium impleverit, et postea collatoribus pecuniam reddiderit.

 Caput XV. De persecutione ab aliis concitata.

 Caput XVI. Quomodo Constantinus simulans se simulacra colere, eos quidem qui sacrificare parati essent expulerit: illos vero qui se Christianos profit

 Caput XVII. De affectu et amore ejusdem Constantii erga Christum.

 Caput XVIII. Quod post abdicationem Diocletiani et Maximiani, Constantius primus Augustus fuit, numerosa prole insignis.

 Caput XIX. De filio ejus Constantino, qui adhuc adolescens una cum Diocletiano in Palaestinam venit.

 Caput XX. Constantinus propter Diocletiani et Galerii insidias ad patrem revertitur.

 Caput XXI. Mors Constantii Constantinum filium imperatorem relinquentis.

 Caput XXII. Quomodo elato Constantio, Constantinus a militibus Augustus appellatus sit.

 Caput XXIII. Interitus tyrannorum brevis commemoratio.

 Caput XXIV. Quod Constantinus imperium Dei arbitrio sit consecutus.

 Caput XXV. Constantini de Britannis et Barbaris victoriae.

 Caput XXVI. Quomodo Romam Maxentii tyrannide liberare decreverit.

 Caput XXVII. Quod Constantinus eorum qui simulacra coluissent interitum considerans Christianismum potius elegit

 Caput XXVIII. Quomodo Deus oranti visionem ostenderit in coelo sub meridiem, crucem videlicet lucidam cum inscriptione, monente ut in hac vinceret.

 Caput XXIX. Quomodo Christus Constantino in somnis visus, praeceperit ut signo ad crucis formam facto uteretur in bellis.

 Caput XXX. Fabricatio ejus signi ad crucis similitudinem.

 Caput XXXI. Descriptio signi instar crucis formati quod Romani labarum vocant.

 Caput XXXII. Quomodo Constantinus Catechumenus factus sacras Scripturas perlegerit.

 Caput XXXIII. De adulteriis a Maxentio Romae perpetratis.

 Caput XXXIV. Quomodo uxor praefecti, pudicitiae servandae causa mortem sibi conscivit.

 Caput XXXV. Caedes populi Romani jussu Maxentii.

 Caput XXXVI. Magicae artes Maxentii, et alimentorum penuria Romae.

 Caput XXXVII. Maxentii exercitus in Italia superati.

 Caput XXXVIII. Maxentii interitus in ponte Tiberis.

 Caput XXXIX. Ingressus Constantini in urbem Romam.

 Caput XL. De Constantini statua crucem tenente, et de ejus inscriptione.

 Caput XLI. Exultatio provinciarum, et largitiones Constantini.

 Caput XLII. Honores episcopis delati, et ecclesiarum extructiones.

 Caput XLIII. De Constantini in pauperes beneficentia.

 Caput XLIV. Quomodo synodis episcoporum interfuit.

 Caput XLV. Quomodo insipientes toleraverit.

 Caput XLVI. Victoriae de Barbaris relatae.

 Caput XLVII. Mors Maximiani et aliorum quorum insidias Deo revelante Constantinus deprehenderat.

 Caput XLVIII. Constantini decennalia.

 Caput XLIX. Quomodo Licinius Orientem affixerit.

 Caput L. Quomodo Licinius Constantino insidiatus sit.

 Caput LI. Licinii insidiae adversus Episcopos, et prohibitio Synodorum.

 Caput LII. Christianorum exilia et proscriptiones.

 Caput LIII. Edictum Licinii, ne mulieres una cum viris in ecclesiam convenirent.

 Caput LIV. Quomodo eos qui sacrificare renuissent, militia solvit: et carcere inclusos, ali vetuit.

 Caput LV. De iniquitate et avaritia Licinii.

 Caput LVI. Quomodo persecutionem adversus Christianos tandem excitaverit.

 Caput LVII. Qualiter Maximianus fistuloso ac verminante ulcere perdomitus, pro Christianis legem scripserit.

 Caput LVIII. Qualiter Maximinus christianorum persecutor, fugiens servili habitu sese occultaverit.

 Caput LIX. Quomodo vi morbi excaecatus Maximinus, legem pro Christianis dedit.

 Liber II.

 Caput Primum. Occulta persecutio Licinii, et caedes episcoporum apud Amasiam urbem Ponti.

 Caput II. Ecclesiae dirutae, et episcopi trucidati.

 Caput III. Quomodo Constantinus Christianorum causa quos Licinius persequi parabat, commotus sit.

 Caput IV. Quod Constantinus cum precibus, Licinius vero cum vaticiniis, se ad bellum parabat.

 Caput V. Quid de simulacris et de Christo Licinius dixerit, dum in luco sacrificaret.

 Caput VI. Spectra in urbibus quae Licinio parebant visa. Constantini militum Licinianos persequentium.

 Caput VII. Ubicumque in praeliis crucis signum adfuit partam esse victoriam.

 Caput VIII. Quod quinquaginta viri electi sunt qui crucem portarent.

 Caput IX. Quod ex cruciferis is quidem qui fugit interfectus est: qui vero fideliter permanserat, incolumis evasit.

 Caput X. Variae pugnae et Constantini victoriae.

 Caput XI. Fuga et magicae artes Licinii.

 Caput XII. Quomodo Constantinus orans in tabernaculo, victoriam adeptus est.

 Caput XIII. Constantini humanitas in milites captos.

 Caput XIV. Iterum de oratione in tabernaculo.

 Caput XV. Licinii simulata amicitia et idolorum cultus.

 Caput XVI. Quomodo Licinius militibus praeceperit, ne adversus crucis signum impetum facerent.

 Caput XVII. Constantini victoria.

 Caput XVIII. Licinii caedes et triumphi de illo acti.

 Caput XIX. Publica laetitia ac festivitas.

 Caput XX. Quomodo pro Confessoribus Constantinus leges sanxerit.

 Caput XXI. Quomodo etiam pro martyribus et pro Ecclesiarum praediis leges tulit.

 Caput XXII. Quomodo etiam populos recreaverit.

 Caput XXIII. Quod Deum bonorum auctorem praedicavit, et de legibus ejusdem.

 Caput XXIV. Lex Constantini de pietate in Deum, et de christiana religione.

 Caput XLIII. Quomodo Constantinus ea quae legibus sanxerat factis ipsis confirmavit.

 Caput XLIV. Quomodo Christianos ad regendas provincias promoverit, et paganos sacrificare prohibuerit.

 Caput XLV. De legibus quibus sacrificia quidem prohibebantur, Ecclesiae vero construi jubebantur.

 Caput XLVI. Epistola Constantini ad Eusebium et reliquos episcopos de Ecclesiis praesidum opera aedificandis: utque vetustae reficiantur, et ampliores

 Caput XLVII. Quod contra idolorum cultum scripserit.

 Caput XLVIII. Constantini edictum ad Provinciales de falso cultu multorum deorum. Exordium de virtute et vitio.

 Caput LXI. Quomodo ab urbe Alexandria quaestiones commotae sint propter Arium.

 Caput LXII. De Ario et Melitianis.

 Caput LXIII. Quomodo Legatum cum litteris misit ad pacem componendam.

 Caput LXIV. Constantini Epistola ad Alexandrum episcopum, et Arium presbyterum.

 Caput LXXIII. Quod post has etiam Imperatoris litteras perseveravit contentio.

 Liber III.

 Caput Primum. Comparatio pietatis Constantini cum iniquitate persecutorum.

 Caput II. Rursus de pietate Constantini signum crucis libere profitentis.

 Caput III. De imagine Constantini, cui crux quidem superposita erat, infra autem draco.

 Caput IV. Rursus de controversiis in Aegypto excitatis ab Ario.

 Caput V. De dissensione ob festum Paschae.

 Caput VI. Quomodo synodum Nicaeae fieri jussit.

 Caput VII. De universali Concilio, ad quod ex omnibus provinciis convenerunt Episcopi.

 Caput VIII. Quod sicut in Actis Apostolorum dicitur, ex variis gentibus convenerunt.

 Caput IX. De virtute et aetate ducentorum quinquaginta episcoporum.

 Caput X. Synodus habita in palatio, quo ingressus Constantinus cum episcopis resedit.

 Caput XI. Silentium Concilii, postquam Eusebius episcopus pauca quaedam dixisset.

 Caput XII. Constantini ad synodum oratio de pace.

 Caput XIII. Quomodo episcopos inter se certantes ad concordiam revocarit.

 Caput XIV. Concors synodi sententia de fide et de pascha.

 Caput XV. Quomodo Constantinus vicennalibus suis episcopos convivio exceperit.

 Caput XVI. Munera Episcopis donata et litterae ad omnes scriptae.

 Caput XVII. Epistola Constantini ad Ecclesias de synodo Nicaena.

 Caput XXI. Episcopis discessuris consilium dat ut concordiam servent.

 Caput XXII. Quomodo alios quidem hortatus sit, ad alios autem scripserit, et de pecuniarum divisione.

 Caput XXIII. Quomodo ad Aegyptios scripserit, eosque ad pacem hortatus sit.

 Caput XXIV. Quomodo episcopis et plebibus religiosas litteras saepius scripsit.

 Caput XXV. Quomodo Hierosolymis in sancto Dominicae resurrectionis loco templum exstrui praecepit.

 Caput XXVI. Quomodo impii sepulcrum Domini ruderibus et simulacris superpositis obtexerant.

 Caput XXVII. Quomodo Constantinus templi materiam ac rudera longissime projici mandavit.

 Caput XXVIII. Manifestatio sanctissimi sepulcri.

 Caput XXIX. Quomodo de construenda ecclesia ad praesides et ad Macarium episcopum litteras dedit.

 Caput XXX. Constantini ad Macarium epistola de aedificatione Martyrii Servatoris nostri.

 Caput XXXIII. Quomodo ecclesia Servatoris extructa fuerit, quam prophetae novam Hierusalem appellaverant.

 Caput XXXIV. Descriptio fabricae sancti sepulcri.

 Caput XXXV. Descriptio atrii et porticuum.

 Caput XXXVI. Descriptio parietum tectique et ornatus atque inaurationis ipsius Basilicae.

 Caput XXXVII. Descriptio geminarum utrinque porticuum et trium portarum orientalium.

 Caput XXXVIII. Descriptio hemisphaerii et duodecim columnarum cum crateribus.

 Caput XXXIX. Descriptio atrii, exhedrarum et vestibulorum.

 Caput XL. De numero donariorum.

 Caput XLI. De aedificatione Ecclesiae apud Bethlehem et in monte Olivarum.

 Caput XLII. Quomodo Helena Augusta Constantini mater, Bethlehem orandi causa profecta, has Ecclesias aedificavit.

 Caput XLIII. Rursus de Ecclesia Bethlehemitica.

 Caput XLIV. De magnitudine animi et beneficentia Helenae.

 Caput XLV. Quomodo Helena in ecclesiis religiose versata sit.

 Caput XLVI. Quomodo octogenaria, testamento facto, e vita decessit.

 Caput XLVII. Quomodo Constantinus matrem deposuit et qualiter illam coluit dum viveret.

 Caput XLVIII. Quomodo Constantinopoli martyria construxit, omnemque idolorum cultum abolevit.

 Caput XLIX. Signum crucis in palatio, et imago Danielis in fontibus.

 Caput L. De ecclesiis quas Nicomediae et alibi exstruxit.

 Caput LI. Quod in loco dicto Mambre ecclesiam aedificavit.

 Caput LII. Constantini epistola ad Macarium de Mambre.

 Caput LIV. Fana et simulacra ubique diruta.

 Caput LV. Eversio fani apud Aphaca in Phoenice, et impudicitiae abolitio.

 Caput LVI. Destructio templi Aesculapii Aegis.

 Caput LVII. Quomodo gentiles damnatis simulacris Deum agnoverunt.

 Caput LVIII. Quomodo apud Heliopolim destructo Veneris fano, primus ecclesiam construxit.

 Caput LIX. De tumultu Antiochiae propter Eustathium excitato.

 Caput LX. Tres epistolae Constantini: prima ad Antiochenos ne Eusebium Caesarea abstraherent secunda ad Eusebium. Quod Antiochiam recusaverit tertia

 Caput LXIII. Quomodo haereses exscindere studuerit.

 Caput LXIV. Constantini constitutio adversus haereticos.

 Caput LXVI. Quomodo nefariis libris apud haereticos repertis, plurimi eorum ad Catholicam redierint Ecclesiam.

 Liber IV.

 Caput Primum. Qualiter donis ac promotionibus plurimos cohonestavit.

 Caput II. Remissio quartae partis censuum.

 Caput III. Peraequatio ac relevatio censuum.

 Caput IV. Quomodo in pecuniariis causis, iis qui causa ceciderant, ipse de suo largiebatur.

 Caput V. Scytharum per signum crucis devictorum subactio.

 Caput VI. Sarmatae subacti, cum servi adversus dominos rebellassent.

 Caput VII. Variorum Barbarorum legationes et munera eis ab Imperatore donata.

 Caput VIII. Quod Persarum Regi qui legatos ad ipsum miserat scripsit in gratiam Christianorum illic agentium.

 Caput IX. Epistola Constantini ad Saporem Persarum Regem, summa cum pietate Deum et Christum confitentis.

 Caput XIV. Quomodo assiduis Constantini precibus pax data est Christianis.

 Caput XV. Quod in nummis et imaginibus precantis habitu effingi se jussit.

 Caput XVI. Quod imagines suas in templis idolorum poni lege lata prohibuit.

 Caput XVII. Precationes in palatio, et recitatio sacrarum Scripturarum.

 Caput XVIII. Diem Dominicum et sextam feriam honorari praecipit.

 Caput XIX. Quomodo etiam gentiles milites diebus dominicis orare docuerit.

 Caput XX. Forma precationis a Constantino militibus tradita.

 Caput XXI. In armis militum signum dominicae crucis exprimi jubet.

 Caput XXII. Studium precandi et cultus festi paschalis.

 Caput XXIII. Quomodo idolorum cultum prohibuit, martyrum autem festa honoravit.

 Caput XXIV. Quod rerum externarum quasi episcopum se esse dixit.

 Caput XXV. De prohibitione sacrificiorum et initiationum, et de abolitis gladiatoribus et impuris sacerdotibus Nili.

 Caput XXVI. Correctio legis adversus orbos, et legis de testamentis.

 Caput XXVII. Quod legem tulit ne Judaei christianum mancipium haberent, utque conciliorum decreta rata essent, et caetera.

 Caput XXVIII. Dona in Ecclesias collata, et pecuniae virginibus ac pauperibus erogatae.

 Caput XXIX. Lucubrationes et declamationes Constantini.

 Caput XXX. Quod cuidam avaro sepulcri modum delineavit, ut ei pudorem incuteret.

 Caput XXXI. Quod ob nimiam clementiam irrisus est.

 Caput XXXII. De Constantini oratione, quam ad Sanctorum coelum scripsit.

 Caput XXXIII. Quomodo Eusebii de Servatoris sepulcro panegyricas orationes stans audierit.

 Caput XXXIV. Quod de Pascha et de sacris codicibus ad Eusebium scripsit.

 Caput XXXV. Epistolae duae Constantini ad Eusebium, prior in orationem Eusebii de Pascha, altera de conficiendis sacris codicibus.

 Caput XXXVII. Quomodo confecti fuerint codices.

 Caput XXXVIII. Quomodo Emporium Gazaeorum, ob Christianismum urbs facta est et Constantia cognominata.

 Caput XXXIX. Quod in Phoenice urbs facta est Constantina, et in aliis urbibus idola diruta et Ecclesiae exstructa.

 Caput XL. Quod cum trinis decennalibus tres filios Caesares creavisset, dedicationem Martyrii Hierosolymis celebravit.

 Caput XLI. Quod inter haec synodum Tyri haberi constituit ob quasdam in Aegypto controversias.

 Caput XLII. Epistola Constantini ad synodum Tyri congregatam.

 Caput XLIII. Quomodo ad dedicationem Ecclesiae Hierosolymorum episcopi ex omnibus provinciis convenere.

 Caput XLIV. Quomodo per Marianum notarium excepti sint, et pecuniae pauperibus erogatae: et de donariis Ecclesiae.

 Caput XLV. Episcoporum in conventibus sermones, et ipsius qui haec scripsit Eusebii.

 Caput XLVI. Quod descriptionem Martyrii et orationem de tricennalibus, coram ipso imperatore postea recitavit.

 Caput XLVII. Quod Nicaena quidem synodus vicennalibus Constantini, dedicatio vero basilicae Hierosolymitanae contigit tricennalibus.

 Caput XLVIII. Quomodo immodicas cujusdum laudes aegre tulerit.

 Caput XLIX. Nuptiae Constantii Caesaris, ejus filii.

 Caput L. Legatio et munera ab Indis missa.

 Caput LI. Quomodo Constantinus diviso in tres filios imperio, eos et regnandi arte et pietatis officiis instituit.

 Caput LII. Quomodo eos virilem aetatem ingressos pietatem docuerit.

 Caput LIII. Quod cum duobus ac triginta annis regnaverit, et plusquam sexaginta annis vixerit, integra semper fuit valetudine.

 Caput LIV. De iis qui eximia ejus humanitate ad avaritiam et pietatis simulationem abusi sunt.

 Caput LV. Qualiter ad ultimum usque vitae diem orationes scripsit.

 Caput LVI. Quomodo ad bellum Persicum proficiscens, episcopos sibi adjunxit, et tentorium in speciem Ecclesiae paravit.

 Caput LVII. Quomodo susceptis Persarum legatis, festo Paschae die cum aliis pernoctavit.

 Caput LVIII. De constructione martyrii apostolorum Constantinopoli.

 Caput LIX. Descriptio ejusdem Martyrii.

 Caput LX. Quod etiam in eo templo sepulcrum sibi aedificavit.

 Caput LXI. Imperatoris aegritudo, et orationes Helenopoli. Item de ejus baptismo.

 Caput LXII. Quibus verbis Constantinus postulavit ab episcopis ut baptismum sibi conferrent.

 Caput LXIII. Quomodo post baptismum Deum laudavit.

 Caput LXIV. Constantini mors die festo Pentecostes, circa meridiem.

 Caput LXV. Militum et tribunorum planctus.

 Caput LXVI. Quomodo funus Nicomedia Constantinopolim deductum est in palatium.

 Caput LXVII. Quomodo etiam post mortem a comitibus et reliquis, perinde ac vivus, honoratus est.

 Caput LXVIII. Quomodo exercitus judicio, filii ejus Augusti sunt nuncupati.

 Caput LXIX. Romae luctus ob mortem Constantini, et imagines ei decretae.

 Caput LXX. Quomodo funus Constantinopoli depositum sit a Constantio.

 Caput LXXI. Missa in apostolorum Martyrio celebrata in exequiis Constantini.

 Caput LXXII. De Phoenice ave.

 Caput LXXIII. Quomodo in nummis, Constantinum velut in coelum ascendentem expresserint.

 Caput LXXIV. Quod cum Deum coluisset, merito etiam a Deo honoratus est.

 Caput LXXV. Quod Constantinus superiores omnes imperatores pietate superavit.

 Constantini Magni Scriptorum Omnium Pars prima, Complectens Omnia Quae Exstant Decreta Et Constitutiones. (Omnia Ex Code Theod. Optimi Ed. Gust. Haene

 Constantini Magni Scriptorum Omnium Pars prima, Complectens Omnia Quae Exstant Decreta Et Constitutiones. (Omnia Ex Code Theod. Optimi Ed. Gust. Haene

 Anno Domini 312. Constantino A. II et Licinio A. Coss.

 De Revelationibus .

 De Appellationibus Et Poenis Earum Et Consultationibus

 Anno Domini 313. Constantino A. III et Licinio A. Coss.

 De Petitionibus Et Ultro Datis .

 De Censu Sive Adscriptione .

 De Actoribus Et Procuratoribus Et Conductoribus Rei Privatae.

 De Bonis Vacantibus .

 De Decurionibus .

 De Censu Sive Adscriptione.

 De Testimoniali Ex-Tribunis Et Protectoribus.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Annona Et Tributis.

 De Exactionibus .

 De Episcopis, Ecclesiis Et Clericis .

 De Poenis.

 De Appellationibus.

 Quorum Appellationes Non Recipiantur .

 Edictum Pro Religionis Libertate. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Anno Domini 314. Volusiano et Anniano Coss.

 Ad Legem Juliam Majestatis.

 De Curatoribus Kalendarii Et Fide Jussoribus Eorum.

 De Dilationibus:

 De Naviculariis

 De Administratione Et Periculo Tutorum Et Curatorum .

 Ad Sc. Claudianum .

 De Ingenuis Qui Tempore Tyranni Servierunt.

 De Privilegiis Eorum Qui In Sacro Palatio Militarunt.

 De Concussionibus Advocatorum Sive Apparitorum .

 De Advocato Fisci.

 De Diversis Rescriptis.

 De Longi Temporis Praescriptione Quae Pro Libertate Et Non Adversus Libertatem Opponitur.

 De Acquirenda Et Requirenda Possessione.

 Anno Domini 315. Constantino IV et Licinio Aa. Coss.

 De Cursu Publico Angariis Et Parangariis

 Quorum Appellationes Non Recipiantur.

 De Diversis Officiis Et Apparitoribus Et Probatoriis Eorum.

 Si Petitionis Socius Sine Haerede Defecerit .

 De Poenis.

 De Thesauris.

 De Cohortalibus, Principibus, Corniculariis Et Primipilaribus

 De Alimentis Quae Inopes Parentes De Publico Petere Debent.

 De Naviculariis.

 De Pignoribus .

 De Maternis Bonis Et

 Ad Legem Fabiam

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Diversis Rescriptis.

 De Appellationibus.

 De Jure Fisci.

 De Centonariis Et Dendrophoris .

 De Decurionibus.

 De Judaeis, Coelicolis Et Samaritanis .

 De Frumento Carthaginiensi .

 De Appellationibus .

 De Fundis Emphyteuticis, Et Eorum Conductoribus.

 Anno Domini 316. Sabino et Rufino Coss.

 De Longi Temporis Praescriptione.

 De Officio Judicum Omnium .

 Ad Legem Corneliam De Falso

 De Decurionibus.

 De Adm. Et Peric. Tut. Et Cur.

 De Donationibus .

 De Donationibus.

 De Temporum Cursu Et Reparationibus Denuntiationum .

 De Cursu Publico.

 De Appellationibus.

 De Diversis Rescriptis.

 De Accusationibus Et Inscriptionibus .

 Anno Domini 317. Gallicano et Basso Coss.

 De Decurionibus

 Ad Sc. Claudian.

 Ad L. Juliam Majestatis.

 De His Qui Se Deferunt.

 Ad Legem Juliam De VI Publica Et

 De Appellationibus.

 De Caesarianis.

 De Primipilaribus.

 De Murilegulis Et Gynaeciariis Et Monetariis Et Bastagariis.

 De Decurionibus.

 Si Quis Solidi Circulum Exteriorem Inciderit, Vel Adulteratum In Vendendo Subjecerit.

 De Off. Rect. Prov.

 De Servis Fugitivis.

 Ubi Senatores, Vel Clarissimi Civiliter, Vel Criminaliter Conveniantur.

 De Usuris.

 Anno Domini 318. Licinio C. et Crispo C. Coss.

 De Veteranis.

 De Parricidio .

 Ubi Causae Fiscales Vel Divinae Domus.

 Anno Domini 319. Constantino A V. et Licinio C. Coss.

 De Accusationibus.

 De Maleficis Et Mathematicis, Et Caeteris Similibus

 De Denuntiatione Vel Editione.

 De Relationibus.

 De Filiis Militarium Apparitorum Et Veteranorum.

 De Bonis Vacantibus.

 De Falsa Moneta.

 De Famosis Libellis.

 De Appellationibus.

 De Inofficioso Testamento.

 De Privilegiis Eorum.

 De Itinere Muniendo .

 De Emendatione Servorum.

 De Pactis Et Transactionibus .

 Tit. V. De Sponsalibus Et Ante Nuptias Donationibus.

 De Maleficis.

 De Jure Fisci.

 De Naviculariis.

 De Jure Fisci.

 De Numerariis, Actuariis.

 De Appellationibus.

 Sine Censu Vel Reliquis Fundum Compa Rari Non Posse.

 De Decurionibus.

 De His, Qui A Non Domino Manumissi Sunt.

 De Maternis Bonis.

 De Dolo Malo.

 De Privilegiis Eorum Qui In Sacro Palatio Militarunt.

 De Poenis.

 De Contrahenda Emptione .

 De Pistoribus Et Catabolensibus .

 De Extraordinariis Sive Sordis Muneribus .

 Ad Legem Juliam De VI Publica Et Privata.

 De Donationibus.

 De Tutoribus Et Curatoribus Creandis.

 De Sponsalibus.

 De Episcopis .

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Temporum Cursu.

 De Postulando.

 De Exactionibus.

 De Abolitionibus .

 De Petitionibus.

 De Bonis Decurionum .

 De Diversis Rescriptis.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Re Judicata.

 De Procuratoribus.

 Si Ex Pluribus Tutoribus Vel Curatoribus Omnes Vel Unus Agere Pro Minore Vel Conveniri Possint.

 De Libertis Et Eorum Liberis.

 De Mancipiis Et Colonis Patrimonialum, Saltuensium Et Emphyteuticorum Fundorum.

 Anno Domini 320. Constantino A. VI et Constantio C. Coss.

 De Commissoria Rescindenda .

 De Infirmandis Poenis Caelibatus Et Orbitatis .

 De Exactionibus.

 De Operibus Publicis.

 De Decurionibus.

 De Famosis Libellis.

 De Veteranis.

 De Praetoribus Et Quaestoribus.

 De Raptu

 Si Quis Eam Cujus Tutor Fuerit Corruperit.

 De Jure Fisci.

 De Custodia Reorum.

 De Appellationibus.

 De Clericis.

 De Erroribus Advocatorum .

 De Metallis Et Metallariis .

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Veteranis.

 De Famosis Libellis.

 De Paganis, Sacrificiis Et Templis .

 De Castrensi Omnium Palatinorum Peculio.

 Anno Domini 321. Crispo II et Constantino Caess. Coss.

 De Judiciis .

 De Appellationibus.

 De Honorariis Codicillis.

 De Inofficioso Testamento.

 De Bonis Proscriptorum Seu Damnatorum .

 De Privilegiis Eorum.

 De Susceptoribus, Praepositis Et Arcariis .

 De His, Qui Veniam Aetatis Impetrarunt .

 De Operibus Publicis.

 De Collatione Fundorum Patrimonialium Vel Emphyteuticorum Et Rei Privatae.

 De Manumissionibus In Ecclesia .

 De Tempor. Cursu.

 De Legitimis Haeredibus .

 Si Pendente Appellatione Mors Intervenerit

 De Maleficis.

 De Vectigalibus Et Commissis .

 De Indulgentiis Criminum.

 De Feriis .

 Be Vectigalibus Et Commissis.

 De Vectigalibus Et Commissis.

 De Medicis Et Professoribus .

 Familiae Herciscundae .

 De Sententiam Passis Et Restitutis Et Liberis Eorum .

 De Responsis Prudentum .

 De Falsa Moneta.

 De Judeis.

 De Donationibus.

 De Concubinis.

 Si Pendente Appellatione.

 De Aedificiis Privatis.

 De Requirendis Reis.

 Familiae Erciscundae.

 Anno Domini 322. Probiano et Juliano Coss.

 De Accusationibus.

 De Denuntiatione. Vel. Edictione. Rescripti.

 De Judiciis.

 De Liberali Caussa .

 De Alimentis.

 De Liberali Caussa.

 De Constitutionibus Principum Et Edictis

 De Indulgentiis Criminum.

 De Hraedii Minorum Sine Decreto .

 Anno Domini 323. Severo et Rufino Coss.

 De Liberali Caussa.

 De Appellationibus.

 De Decurionibus.

 De Re Militari.

 De Commeatu.

 De Extraordinariis.

 De Episcopis.

 De Distrahendis Pignoribus, Quae Tributorum Caussa Tenentur .

 Lex Constantini De Pietate In Deum, Et De Christiana Religione.

 Victor Constantinus Maximus Augustus, provincialibus Palaestinae.

 Νικήτης Κωνσταντῖνοε Μέγιστος, Σεβαστὸς, ἐπαρχεώταις Παλαιστίνης.

 Exemplum A Vetustis Temporibus.

 De Iis Qui Persecutionem Passi Sunt, Et De Persecutoribus.

 Quod Persecutio Bellum Gerentibus Malorum Causa Exstiterit.

 Quod Deus Constantinum Bonorum Ministrum Elegit.

 Piae In Deum Voces Constantini, Et Laus Confessorum.

 Lex Solvens Exsilio Et Curia, Et Bonorum Proscriptione.

 Item Eos Qui In Insulas Erant Relegati.

 Item Eos Qui Ad Metalla Et Ad Publica Opera Ignominiose Damnati Fuerant.

 De Confessoribus Qui Militaverant.

 De Iis Qui Ad Gynaecea Vel In Servitutem Dati Erant, Liberandis.

 De Successione Bonorum Martyrum Et Confessorum, Et Eorum Qui Relegati Fuerant, Et Quorum Bona In Fiscum Relata.

 Ut Deficientibus Cognatis Ecclesia Haereditatem Capiat, Utque Legata Firma Maneant.

 Ut Qui Hujusmodi Loca, Aedes, Hortos Occupaverint, Ea Restituant, Exceptis Fructibus.

 Quomodo Super His Libellos Dari Oporteat.

 Ut Fiscus Fundos, Aedes Et Hortos Restituat Ecclesiis.

 Ut Martyria Et Coemeteria Ecclesiis Reddantur.

 Ut Qui Res Ecclesiae Emerunt, Aut Dono Acceperunt, Eas Restituant.

 Sedula Exhortatio Ad Colendum Deum.

 Constantini Edictum Ad Provinciales De Falso Cultu Multorum Deorum. Exordium De Virtute Et Vitio. (Ex Euseb. Vit. Const. II, c. 48, 60.)

 Victor Constantinus Maximus, Augustus, provincialibus Orientis.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος, Μέγιστος, Σεβαστός, ἐπαρχεώταις ἀνατολικοῖς.

 De Pio Ac Dei Amantissimo Constantini Patre, Et De Diocletiano Et Maximiano Persecutoribus.

 Quod Ex Apollinis Oraculo, Qui Ob Justos Homines Responsa Aplius Edere Non Poterat, Mota Sit Persecutio.

 Quomodo Constantinus Adhuc Adolescens Justos Esse Christianos Audivit.

 Quot Tormentorum Et Suppliciorum Genera Adversus Christianos Excogitata Sint.

 Quomodo Barbari Christianos Exceperunt.

 Quomodo Divina Ultione Puniti Sint, Qui Ex Oraculo Persecutionem Commoverant.

 Constantinus Deo Gloriam Tribuit, Signum Crucis Confitetur Et Precatur Pro Ecclesiis.

 Quomodo Omnes Quidem Christianos Esse Optavit, Neminem Autem Coegit.

 Gloriam Tribuit Deo, Qui Per Filium Suum Errantes Illuminavit.

 Iterum Deo Gloriam Tribuit Ex Ministerio Totius Mundi.

 Deum Laudat, Qui Semper Bona Atque Honesta Docet.

 Adhortatio Sub Finem Edicti, Ut Nemo Alteri Molestiam Facessat.

 Constantini Constitutio Adversus Haereticos. (Ex Euseb. Vit. Const. III, c. 64, 65.)

 Victor Constantinus Maximus, Augustus, Haereticis.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος, Μέγιστος, Σεβαστός, αἱρετικοίς.

 De Tollendis Conventiculis Haereticorum.

 De Magistratibus Municipalibus.

 Anno Domini 324. Crispo III et Constantino Caess. Coss.

 De His Qui Numero Liberorum Vel Paupertate Excusationem Meruerint

 De Naviculariis.

 De Exordinariis Sive Sordidis Muneribus.

 De Infirmandis His Quae Sub Tyrannis Aut

 De Decurionibus.

 Si Per Vim, Vel Alio Modo Absentis Perturbata Sit Possessio.

 Anno Domini 325. Paulino et Juliano Coss.

 De Infirmandis.

 De Officio Vicarii.

 De His Quae Ex Publica Collatione Illata Sunt Non Usurpandis.

 De Postulando.

 De Usuris .

 De Diversis Rescriptis.

 De Veteranis.

 De Decurionibus.

 De Susceptoribus Praepositis Et Arcariis.

 De Ponderatoribus Et Auri Illatione.

 De Judiciis.

 De Officio Praefectorum Praetorio .

 De Fide Testium Et Instrumentorum .

 De Accusationibus.

 De Gladiatoribus .

 De Decurionibus.

 De Erogatione Militaris Annonae .

 De Decurionibus.

 Anno Domini 326. Constantino A. VII et Constantio C. Coss.

 Ad Sc. Claudian.

 De Haereditatis Petitione .

 Ad Legem Juliam De Adulteriis .

 De Custodia Reorum.

 De Cursu Publico.

 De Postulando.

 De Integri Restitutione .

 De Administratione Et Periculo Tutorum.

 Ad Legem Corneliam De Falso.

 De Suariis Pecuariis.

 De Emendatione Servorum.

 Ad Legem Juliam De Adulteriis.

 Quorum Appellationes Non Recipiantur.

 De Decurionibus.

 De Medicis Et Professoribus.

 De Accusationibus.

 De Privilegiis Eorum.

 De Mulieribus, Quae Se Servis Propriis Junxerunt

 De Episcopis.

 De Cursu Publico.

 De Operibus Publicis.

 De Falsa Moneta.

 De Infirmandis His Quae Sub Tyrannis Aut Barbaris Gesta Sunt.

 Quemadmodum Munera Civilia Indicantur .

 De Filiis Militarium Apparitorum Et Veteranorum.

 De Bonis Vacantibus.

 De Appellationibus.

 Ad Sc. Claudianum.

 De Haereticis .

 De Sc. Claudiano.

 De Haereticis.

 Unde VI.

 De Praediis Naviculariorum .

 De Diversis Officiis.

 De Decurionibus.

 De Testamentis Et Codicillis .

 De Tutoribus Et Curatoribus Creandis.

 De Jure Fisci.

 De Agricolis Et Censitis, Et Colonis.

 Anno Domini 327. Constantino Caes. V et Maximo Coss.

 De Officio Praeffectorum Praetorio.

 Sine Censu.

 De Praetoribus.

 De Decurionibus.

 De Exactionibus.

 De Fam. Hercisc.

 De Dilation.

 De Resp. Prud.

 Anno Domini 328. Januario et Justo Coss.

 De Mensis Oleariis.

 De Famosis Libellis.

 De Off. Rect. Prov.

 Anno Domini 329. Constantino A. et Constantino Caes. Coss.

 De Falsa Moneta.

 De Exordinariis Sive Sordidis.

 De Operibus Publicis.

 De His, Qui Sanguinolentos Umptos Vel Nutriendos Acciperint.

 Anno Domini 330. Gallicano et Symmacho Coss.

 De Episcopis.

 Finium Regundorum .

 De Sponsalibus.

 De Aquaeductu .

 Finium Regundorum.

 De Perfectissimatus Dignitate.

 De Judaeis.

 De Off. Rec.

 Anno Domini 331. Basso et Ablavio Coss.

 De Appellationibus.

 De Expositis.

 De Repudiis .

 De Honorariis Codicillis.

 De Adm. Et Peric. Tut. Et Cur.

 De Litigiosis.

 De Exactionibus.

 De His, Qui Per Metum Julicis Non Appellaverunt .

 De Filiis Militarium Appar.

 De Decurionibus.

 Ad Sc. Claudianum.

 De Officio Praefectorum Praetorio.

 De Officio Rectoris Provinciae.

 De Judaeis.

 De Jurisdictione Omnium Judicum.

 Anno Domini 332. Pacatiano et Hilariano Coss.

 De Filiis Militarium.

 De Sponsalibus.

 De Inofficioso Testamento.

 De Libertis Et Eorum Liberis .

 De Liberali Caussa.

 De Fugitivis Colonis, Inquilinis Et Servis .

 De Servis Fugitivis Et Libertis.

 De Codicillis.

 Anno Domini 333. Dalmatio et Zenophilo Coss.

 De Administratione Et Periculo Tutorum Et Curatorum.

 De Donationibus.

 De Fide Testium Et Instrumentorum.

 De Numerariis Actuariis.

 De Medicis Et Professoribus.

 De Diversis Respectis.

 De Filiis Militarium.

 De Appellationibus Et Consultationibus.

 Anno Domini 334. Optato et Paulino Coss.

 De Suariis, Pecuariis Et Susceptoribus Vini Caeterisque Corporatis.

 De Maternis Bonis.

 De Communi Dividundo .

 De Numerariis Actuariis.

 De Iis Quae Administrantibus Distracta Sunt Vel Donata.

 Haec Lex expositione non indiget

 De Officio Judicum Omnium.

 De Advocato Fisci.

 De Fide Testium Et Instrumentorum.

 De Excusationibus Artificum.

 De Naviculariis.

 De Testamento Militis.

 Quando Imperator Inter Miserabiles Personas Cognoscat.

 Anno Domini 335. Constantino et Albino Coss.

 De Petitionibus.

 De Lucris Officiorum .

 Dd Decurionibus.

 De Judaeis.

 Haec Lex Interpretatione non eget

 Ne Christianum Mancipium Judaeus Habeat .

 De Officio Rectoris.

 Anno Domini 336. Nepotiano et Facundo Coss.

 De Naturalibus Filiis Et Matribus Eorum .

 De Naviculariis.

 De Sponsalibus.

 De Naturalibus Filiis.

 De Decurionibus.

 De Annona Et Tributis.

 De Ordine Judiciorum.

 Anno Domini 337. Feliciano et Titiano Coss.

 De Contrahenda Emptione.

 Quemadmodum Munera Civilia Indicantur.

 De Excusationibus Artificium.

 De Omni Agro Deserto, Et Quando Steriles Fertilibus Imponuntur.

 Decreta Sineannis. (Ex Cod. Just.) .

 De Dignitatibus.

 De Omni Agro Deserto. D E Collatione Fundorum Patrimonialium Et Emphyteuticariorum.

 De Servis Fugitivis.

 De Usuris.

 De Eunuchis.

 De Fundis Patrimonialibus.

 De Fundis Rei Privatae Et Saltibus Divinae Domus.

 De Servis.

 Mandati.

 De Patribus Qui Filios Suos Distraxerunt.

 De Usuris.

 De Incestis Et Inutilibus Nuptiis.

 De Quadriennii Praescriptione.

 De Officio Proconsulis Et Legati.

 De Officio Magistri Officiorum.

 De Agricolis Et Mancipiis Dominicis, Vel Fiscalibus Rei Publicae Vel Privatae.

 De Salgamo Hospitibus Non Praestando.

 In Quibus Causis Coloni Censiti Dominos Accusare Possint.

 De Excusationibus Munerum.

 De Naufragiis.

 Pars secunda. Conciones. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Pars secunda. Conciones. ( Ex Euseb. Hist. Eccl.

 Constantini Ad Synodum In Palatio Habitam Oratio De Pace.

 Oratio Ad Sanctorum Coetum.

 Caput Primum.—Prooemium Mentionem Facit Paschae, Et Quod Christus Cum Multa In Omnes Homines Beneficia Contulisset, Ab Iisdem Male Mulctatus Est.

 Cap. II.—Allocutio Ad Ecclesiam Et Auditores, Ut Ignoscant Et Emendent, Si Quid Minus Recte Dixerit.

 Cap. III.—Quod Deus Pater Est Verbi, Et Omnium Rerum Opifex, Et Quod Nullo Modo Res Possent Consistere, Si Diversae Essent Earum Causae.

 Cap. IV.—De Errore Eorum Qui Simulacra Venerantur.

 Cap. V.—Quod Christus Filius Dei Cuncta Condidit, Et Certum Vitae Spatium Singulis Constituit.

 Cap. VI.—De Fato, Et Quod Falsa Sunt Quae De Eo Dicuntur Idque Ostenditur Tum Ex Legibus Humanis, Tum Ex Rebus Creatis, Quae Non Temere, Sed Ordine M

 Cap. VII.—Quod In Rebus Quas Intelligentia Assequi Non Possumus Creatoris Sapientiam Praedicare Debemus, Nec Casum Aut Aliam Praeter Deum Causam Exist

 Cap. VIII.—Quod Quae Ad Usum Necessaria Sunt Deus Copiose Suppeditat Hominibus, Quae Vero Ad Voluptatem Faciunt Modice Subministrat, Utrumque Ad Utili

 Cap. IX.—De Philosophis Qui, Cum Omnia Scire Voluissent, Opinionibus Lapsi Sunt, Et Nonnulli Discrimen Vitae Subierunt. Item De Doctrina Platonis.

 Cap. X.—De Iis Qui Non Solum Sacrae Scripturae, Sed Etiam Philosophorum Dogmata Respuunt, Et Quod Vel In Omnibus Fides Poetis Adhibenda Est, Vel In Nu

 Cap. XI.—De Corporali Domini Adventu, Qualis Et Cur Fuerit.

 Cap. XII.—De His Qui Hoc Mysterium Non Cognoverunt, Et Quod Voluntaria Eorum Ignoratio Est Et Quanta Bona Eos Maneant Qui Illud Cognoverunt, Ac Praes

 Cap. XIII.—Quod Necessaria Sit Differentia In Rebus Creatis, Et Quod Ad Bonum Malumque Propensio Ex Voluntate Hominum Oritur, Ideoque Necessarium Est

 Cap. XIV.—Quod Creatura Immenso Spatio Distat A Substantia Increata, Et Quod Homo Per Virtutem Proxime Ad Deum Accedit.

 Cap. XV.—Quae Praecepta Tradiderit, Et Quae Miracula Patraverit, Et Quantopere Subditis Profuerit Servator.

 Cap. XVI.—Quod Christi Adventus Praedictus Sit A Prophetis, Et Quod Ad Simulacrorum Et Urbium Simulacra Colentium Eversionem Ordinatus Fuerit.

 Cap. XVII.—De Sapientia Mosis, Quam Gentilium Sapientes Aemulati Sunt Item De Daniele Et De Tribus Pueris.

 Cap. XVIII.—De Sibylla Erythraea, Quae In Acrostichide Carminum Quibus Vaticinata Est Dominum Et Passionem Designat. Est Autem Acrostichis Haec: Jesus

 Cap. XIX.—Quod Haec De Christo Vaticinatio A Nemine Christianorum Conficta Est, Sed Ab Erythraea Sibylla Conscripta, Cujus Libros Cicero Ante Adventum

 Cap. XX.—Alii Versus Virgilii Maronis De Christo, Eorumque Interpretatio, In Quibus Ostenditur Obscure, Ut Poetis Moris Est, Indicatum Esse Mysterium.

 Cap. XXI.—Quod De Nudo Ac Simplici Homine Dici Haec Non Possunt, Et Quod Infideles Ob Divini Cultus Ignorantiam, Ne Ortus Quidem Sui Causam Norunt.

 Cap. XXII.—Gratiarum Actio Imperatoris, Qua Victorias Et Reliqua Bona Sua Christo Accepta Fert Et Confutatio Maximini Tyranni, Qui Persecutionis Crud

 Cap. XXIII.—De Christianortum Institutis, Et Quod Deus Diligit Eos Qui Virtutem Sectantur, Et Quod Ag Judicium Retributionem Sperare Oportet.

 Cap. XXIV.—De Decii, Valeriani Et Aureliani Calamitoso Vitae Exitu Ob Persecutionem Ecclesiarum.

 Cap. XXV.—De Diocletiano, Qui Turpiter Imperio Se Abdicavit, Et Qui Ob Ecclesiarum Persecutionem Fulmine Percussus Est.

 Cap. XXVI.—Quod Deus Causa Fuit Pietatis Imperatoris, Et Quod Eventus Prosperos A Deo Poscere, Eique Acceptos Ferre Debemus Secus Autem Gesta, Neglig

 Pars tertia. Epistolae.

 Pars tertia. Epistolae.

 Anno Domini CCCXIII. Conc. t. col. 1429, ed. Coleti.

 Constantinus Augustus Melchiadi episcopo Romano hierarchae.

 Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Μιλτιάδῃ ἐπισκόπῳ Ῥωμαίων καὶ Μάρκῳ.

 Alterum exemplum epistolae Constantini imperatoris, qua episcoporum concilium Romae fieri jubet pro unitate et concordia ecclesiarum.

 Epistola Prima Constantini Et Licinii Ad Anulinum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Epistola Anulini Proconsulis Ad Constantinum. ( Conc. t. col. 1428, ed. Col.

 Epistola II Constantiniad Anulinum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Epistola Constantini Ad Caecilianum. ( Eus. Hist. Eccl. lib. c.

 Constantinus Augustus Caeciliano, episcopo Carthaginensi.

 Κωνσταντῖνος Ἄυγουστος Καικιλιανῷ, ἐπισκόπῳ Καρταγένης.

 Anno Domini CCCXIV. Conc. t. col. 1445, ed. Col.

 Epistola Constantini Ad Chrestum Episcopum Syracusanum. ( Conc. t. col. 1446, ed. Col.

 Alterum exemplum epistolae Constantini imperatoris ad Chrestum, qua alteram episcoporum synodum fieri jubet, ut omnis episcoporum dissensio tollatur.

 Epistola Constantini Ad Episcopos Post Concilium Arelatense. ( Conc. t. col. 1454, ed. Col.

 Epistola Constantini Et Licinii Ad Probianum. ( Bal. Misc., t. p.

 Epistola Constantini Ad Episcopos Donatistas. ( Conc. t. col. 1431, ed. Col.

 Epistola Constantini Ad Celsum. ( Conc. t. col. 1471, ed. Col.

 Fragmentum Epistolae Constantini Ad Eumalium Vicarium. ( Aug. lib. contra Cresconium.

 Epistola Constantini Ad Catholicam. ( Conc. col. 1472, ed. Col.

 Anno Domini CCCXXIII. Eus., Vita Const., lib. c.

 Epistola Constantini Ad Alexandrum Episcopum Et Arium Presbyterum. ( Euseb. Vit. Const. lib. c.

 Quod pro pace continue satagebat.

 Quomodo quaestiones in Africa excitatas compressit.

 Quod religio ab Orientis partibus coeperit.

 Quomodo seditionem moleste ferens pacem suasit.

 Unde nata sit controversia inter Arium et Alexandrum, et quod talia non erant disquirenda.

 Exhortatio ad concordiam.

 Quod ob leves quasdam voculas pertinaciter certandum non fuit.

 Quomodo dolore affectus prae pietate lacrymas effudit, et iter quod facturus erat in Orientem ob hanc causam repressit.

 Anno Domini CCCXXV. Eus., Vit. Const., l. c.

 De consensu in celebratione festi Paschalis et contra Judaeos.

 Hortatio ut maximam partem orbis terrarum sequi velint.

 Hortatio ut omnes decretis Synodi assentiantur.

 Epistola Constantini Ad Ecclesias. ( Socr. Hist. Eccles. l. e.

 Epistola Constantini Ad Ecclesiam Alexandrinam. ( Conc., t. p. 62, ed. Labb.

 Epistola Constantini Ario Et Arianis. ( Conc. t. p.

 Epistola Constantini Ad Nicomedienses, Contra Eusebium Et Theognium. ( Conc. t. p. 277, ed. Lab.

 Epistola Ad Theodotum. ( Conc. t. p. 283, ed. Lab.

 Epistola Constantini Ad Macarium. ( Euseb. Vit. Const. l. c.

 Quod hanc aedem, maenium, columnarum et marmorum venustate caeteras ecclesias superare voluerit.

 Ut de pulchritudine conchae, et de artificibus ac de materia Macarius ad praesides scribat.

 Monitum In Epistolas Helenae Et Constantini.

 Epistola Helenae Ad Constantinum. ( Bibl. Gall., t. App., p.

 Epistola Responsoria Constantini Ad Helenam. ( Indidem.

 Anno Domini CCCXXX. Conc. t. col. 1472, ed. Col.

 Anno Domini CCCXXXII. Eus. Vit. Const., lib. c.

 Epistola II Constantini Ad Eusebium. ( Eus., Vit. Const., lib. c.

 Epistola II Constantini Ad Macarium. ( Eus., Vit. Const., lib. c.

 Quod Servator noster ibidem visus est Abrahae.

 Epistola Constantini Ad Synodum Tyriam. ( Eus., Vit. Const., l. c.

 Anno Domini CCCXXXIII. Eus., Vit. Const., l. c.

 Contra simulacra, et de glorificatione Dei.

 Contra tyrannos et persecutores, et de captivitate Valeriani.

 Quod persecutorum ruinam viderit, quodque jam ob Christianorum pacem laetatur.

 Exhortatio ut Christianos in Perside agentes benevole complectatur.

 Mentio De Litteris Amoebeis Constantini Et Sancti Antonii Monachi. ( S. Ath. Opp. l. c.

 Epistola III Constantini Ad Eusebium. ( Eus. Vit. Const. l. c.

 Epistola IV Constantini Ad Eusebium. ( Eus., Vit. Const., lib. cap.

 Anno Domini CCCXXXV. Athan. Ap. t. p.

 Epistola II Constantini Ad Athanasium. ( Indidem.

 Epistola Constantini Ad Joannem Meletianum. ( Athan. Apol., p.

 Epistola Constantini Ad Catholicos Alexandrinae Ecclesiae. ( Conc. t. p.

 Epistola Constantini Honorifice Arium Ad Se Accersentis. ( Conc. t. p.

 Νικητὴς Κωνσταντῖνος Μέγιστος, Σεβαστὸς.

 Epistola Constantini De Synodo Tyri Celebranda. ( Conc. t. p.

 Mentio De Epistola Constantini Ad Dalmatium.

 Libellus Fidei Ab Ario Et Euzoio Imperatori Constantino Oblatus. ( Conc. t. p.

 Appendix Ad Opera Constantini.

 Appendix Ad Opera Constantini.

 Epistola Melchiadi Falso Adscripta Conc. t. p.

 Edictum Conc. t. p.

 Autographum Amoris Et Concordiae Foedus Inter Imperatorem Constantinum, Sanctumque Silvestrum Papam, Et Tiriditatem, Regem Armeniae, Divumque Gregoriu

 Anno Domini CCCXXI.

 Anno Domini CCCXXI.

 Nazarii Panegyricus, Constantino Augusto Dictus. ( Ex Pan. Vet. la Baume.

 Nazarii Panegyricus, Constantino Augusto Dictus. ( Ex Pan. Vet. la Baume.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Appendix Ad Nazarium. Panegyrici Veteres Ab Aliis Constantino Dicti.

 Appendix Ad Nazarium. Panegyrici Veteres Ab Aliis Constantino Dicti.

 Incerti Auctoris Panegyricus Maximiano Et Constantino Dictus.

 Incerti Auctoris Panegyricus Maximiano Et Constantino Dictus.

 Eumenii Panegyricus Contantino Augusto.

 Eumenii Panegyricus Contantino Augusto.

 Prooemium. Eumenii vita.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Synopsis Orationis Pro Restaurandis Scholis Augustoduni .

 Synopsis Orationis Pro Restaurandis Scholis Augustoduni .

 Eumenii Gratiarum Actio Constantino Augusto Flaviensium Nomine.

 Eumenii Gratiarum Actio Constantino Augusto Flaviensium Nomine.

 Monitum.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Oratio.

 Incerti Panegyricus, Constantino Augusto.

 Incerti Panegyricus, Constantino Augusto.

 Prooemium.

 Synopsis Panegyrici.

 Incipit Panegyricus.

 Monumenta Vetera Ad Donatistarum Historiam Pertinentia. Ab Anno Christi CCCIII Ad Annum CCCL.

 Monumenta Vetera Ad Donatistarum Historiam Pertinentia. Ab Anno Christi CCCIII Ad Annum CCCL.

 Anno Christi CCCIII.

 Tenor Edicti In Christianos A Diocletiano Et Maximiano Lati Et Promulgati.

 Tenor Ejusdem Edicti. ( E x Eusebio, lib. Hist. eccles. cap.

 Anno Domini CCCIV.

 Executio Edicti Praecedentis In Africa.

 Acta Sancti Felicis Episcopi. ( Ex Baluzio t. Misc. p.

 Monitum Baluzii Ad Acta S. Felicis Episcopi Tubyzacensis.

 Incipit Passio sancti Felicis episcopi Tubyzacensis, qui propter legem Domini decollatus est 18 kalendas februarii.

 Eadem Acta Ex veteri editione Suriana collata ad editiones Mombritii, Baronii, Cotelerii, Baluzii et Acherii: atque ad mss. Cod. Ursicampi S. Cornelii

 Admonitio Theodorici Ruinart in acta sancti Felicis Episcopi et Martyris.

 Acta Sancti Felicis Episcopi Et Martyris, Ex codd. mss. et editis.

 Acta Martyrum Saturnini Presbyteri, Felicis, Dativi, Ampelii Et Aliorum, Ex Baluzio, Miscell. t. p. 56, ex ms. cod. Bibl. Colbert.

 Monitum Baluzii ad acta sanctorum Saturnini, Dativi et sociorum.

 Incipiunt confessiones et actus martyrum Saturnini presbyteri, Felicis, Dativi, Ampelii caeterorumque infra scriptorum, qui propter collectas et scrip

 Appendix Ad Illa Acta Quibus Continetur Accusatio Donatistarum In Mensurium Et Caecilianum. De qua Optatus lib. I, § 19 et 20, p. 18 et 19. Vide ibi n

 Appendix Ad Illa Acta Quibus Continetur Accusatio Donatistarum In Mensurium Et Caecilianum. De qua Optatus lib. I, § 19 et 20, p. 18 et 19. Vide ibi n

 Eadem Acta Ex Editione Theoderici Ruinart. Ex mss. cod. S. Cornelii Compendiensis Monasterii B. Petri de Pratellis S. Benedicti Floriacensis Rr. Pp. C

 Admonitio Theoderici Ruinart In acta ss. Saturnini et sociorum.

 Acta Sanctorum Saturnini, Dativi Et Aliorum Plurimorum Martyrum In Africa. Ex codd. mss. et editis inter se collatis.

 Anno Domini 314 .

 Gesta Purgationis Felicis Episcopi Aptungitani, Qui Ordinavit Caecilianum Episcopum Carthaginensem, Habita Carthagini Apud Aelianum Proconsulem Africa

 Monitum Baluzii Ad Acta Purgationis Felicis Episcopi, Etc.

 Gesta Purgationis Felicis.

 Gesta Purgationis Caeciliani.

 Proemium Ad Acta Purgationis Caeciliani.

 Incipiunt gesta ubi constat traditorem Silvanum, qui cum caeteris ordinavit Majorinum, cui Donatus successit.

 Anno Domini 304.

 Tenor Epistolarum Mensurii Ad Secundum Tigisitanum, Et Secundi Ad Mensurium, De Traditione Mensurii. ( Ex Augustino in Breviculo Collat. diei 3, cap.

 Idem Ex Eodem. ( Lib. contra Gaudentium, cap. 37, n. 47, col

 Anno 305.

 Acta Concilii Cirtensis Quae commemorantur ab Optato, lib. I, § 14, p. Ex Augustino, lib. contra Cresconium cap. 27, n. 30, tom. col.

 Anno Domini 311.

 Summa Actorum Concilii Carthaginensis Episcorum 70 Numidarum, Qui Caecilianum Damnaverunt Et Majorinum Ordinarunt. De quo Optatus lib. I, § 19, p. Ex

 Sententia Marciani Unius Ex Episcopis Qui huic Concilio Carthaginensi aderant. Ex Auctore Libri contra Fulgentium Donatistam Augustino perperam ascrip

 Anno Domini 312.

 Epistola Constantini Ad Anulinum Africae Proconsulem

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Anulinum Proconsulem Africae.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Caecilianum

 Relatio Anulini Proconsulis Ad Imperatorem Constantinum,

 Episcoporum partis Majorini preces ad Constantinum.

 Anno Domini 313.

 Epistola Constantini Imperatoris

 De Romano Concilio Sub Mltiiade .

 Eunomius et Olympius episcopi in Africam missi, Carthaginensibus contra partem Donati declarant ubi sit Catholica, et sententiam a concilio Romano pro

 Anno Domini 314.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Ablavium,

 Epistola Constantini Imperatoris,

 Epistola Arelatensis Synodi Ad Silvestrum Papam,

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Episcopos

 Anno Domini 321.

 Rescriptum Constantini Ad Valerium seu Verinum.

 Anno Domini 330.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Donatistas,

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Celsum,

 Epistola Constantini Ad Episcopos Numidas,

 Epistola Caeciliani Ad Felicem.

 Petronius, Annianus et Julianus, Domitio Celso vicario Africae.

 De Constantini judicio apud Mediolanum habito, ubi rursum absolutus est Caecilianus.

 Epistola Constantini Imperatoris Ad Catholicam.

 Anno Domini 340.

 Donatistae Cujusdam Sermo De Vexatione Donatistarum Temporibus Leontii Et Ursatii. Nunc primum editus ex Codice ms. Bibliothecae Illustriss. et Revere

 In Sequentem Sermonem Admonitio.

 4. Idus Martii Sermo de Passione Ss. Donati et Advocati.

 Anno Domini 348.

 Passio Marculi Sacerdotis Donatistae, Qui Sub Macario Interfectus A Donatistis Pro Martyre Habebatur. ( Ex Analectorum Mabillonii tom. p. 105, Collata

 Annotatio Mabillonii in passionem Marculi.

 Incipit Passio Benedicti Martyris Marculi. 8 (al. die 3) kal. decembris.

 Passio Maximiani Et Isaac Donatistarum Auctore Macrobio. Cujus pars edita fuerat a Reverendo admodum Patre Joanne Mabillonio Analectorum tome IV, p. 1

 Anno Domini 348 Aut 349.

 Ex Concilio Carthaginensi.

 Ex Concilio Carthaginensi I

 Ad Donatistas pertinent duo hujus concilii Canones sequentes.

 I.

 II.

 De indulgentia et arbitrii libertate Donatistis concessa a Constantino .

 De Pauli et Macarii persecutione quam injusta Donatistarum expostulatio .

 Fragmentum Epistolae Macrobii Donatistae, De passione Maximiani et Isaac Donastitarum, ad plebem Carthaginensem. Ex Mabillon., Vetera Analecta, p.

 Anno Domini 333.

 Anno Domini 333.

 Anno Domini CCCXXXIII. S. Sylvester Papa.

 Anno Domini CCCXXXIII. S. Sylvester Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § Primus.— Notitia historica ex libro pontificali Damasi papae.

 Ex libello de munificentia Constantini.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Coustant.

 § III.—De Scriptis Aliis Quae Ad Sivestrum Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 Opera Quae Exstant.

 Opera Quae Exstant.

 Fragmentum Incogniti Operis Adversus Judaeos. ( Coll. Maii, t. part. p.

 Fragmentum Aliud. ( Maii Spicil.

 Epistolae Quae ad Sylvestrum I Papam attinent.

 Monitum In Epistolam Sequentem. ( Coust., pag.

 Epistola I. Arelatensis Synodi Ad Silvestrum Papam. Indidem.

 Epistola II Synodi Arelatensis Ad Silvestrum Papam. ( Coust., pag.

 Appendix. Varia Dubiae Auctoritatis Scripta.

 Appendix. Varia Dubiae Auctoritatis Scripta.

 Capitulum Sancti Silvestri Papae. ( Conc. coll. Mansi.

 Decretum Sancti Silvestri Papae. ( Indidem.

 Censura Duarum Epistolarum Sequentium. ( Coust. Append., p.

 Epistola Nicaenae Synodi Ad Silvestrum Papam. ( Indidem.

 Epistola Seu Rescriptum Silvestri Ad Synodum Nicaenam. ( Coust. App., p.

 Altera S. Silvestri Epistola Ad Nicaenam Synodum. ( Conc. t. p.

 Altera S. Silvestri Epistola Ad Nicaenam Synodum. ( Conc. t. p.

 Praemonitio Collectoris.

 Incipit epistola Silvestri episcopi ad concilium Nicaenum directa per Abundantium presbyterum et Abundantium diaconum consulatu Paulini et Juliani 12

 Censura Opusculi Sequentis. ( Coust. App., p.

 Epistola seu relatio concilii quod sanctus papa Silvester celebravit, praesente Constantino Augusto, in urbe Roma intra Thermas Domitianas cum CCLXXV

 I. Quidquid actum est Nicaeae confirmatur.

 II. De Paschae solemnitate.

 III. De conciliis ter in anno celebrandis

 IV. Nulli clerico licere causam in publico examinare.

 V. De praeficiendis in ordinibus et proficiendis.

 VI. De ordinationibus et neophytis non ordinandis.

 Epilogus Brevis Alius Concilii Romani Sub Sylvestro Papa Habiti. Conc. t. col.

 Canon Vel Constitutio Silvestri Episcopi Urbis Romae, Et Domini Constantini Augusti, Qualiter Ecclesiastici Gradus Custodiantur, Vel Religio. Conc. t.

 Canon Vel Constitutio Silvestri Episcopi Urbis Romae, Et Domini Constantini Augusti, Qualiter Ecclesiastici Gradus Custodiantur, Vel Religio. Conc. t.

 Tituli canonum.

 Editio prima.

 Actio Prima.

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Actio Secunda.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Editio secunda.

 Actio Prima.

 Caput I.

 Caput II.

 Caput III.

 Caput IV.

 Caput V.

 Caput VI.

 Caput VII.

 Caput VIII.

 Caput IX.

 Caput X.

 Actio Secunda.

 Caput XI.

 Caput XII.

 Caput XIII.

 Caput XIV.

 Caput XV.

 Caput XVI.

 Caput XVII.

 Caput XVIII.

 Caput XIX.

 Caput XX.

 Censura Constituti Praecedentis. ( Constant. App., p.

 Mentio De Alio Concilio Romano Quod Etiam Romae Ante Duo Praecedentia Sub Sylvestro Papa Habitum Est. ( Conc. t. col. 1490, ed. Lab.

 Mentio De Alio Concilio Romano Quod Etiam Romae Ante Duo Praecedentia Sub Sylvestro Papa Habitum Est. ( Conc. t. col. 1490, ed. Lab.

 Censura epistolae sequentis. ( Const. App., p.

 Censura epistolae sequentis. ( Const. App., p.

 Epistola De Formatis Ab Episcopo Viennensi Accipiendis. Quae Sint Provinciae Septem Ad Viennensem Ecclesiam Pertinentes. ( Indidem

 Epistola De Formatis Ab Episcopo Viennensi Accipiendis. Quae Sint Provinciae Septem Ad Viennensem Ecclesiam Pertinentes. ( Indidem

 Anno Christi CCCXXXIV. Sanctus Marcus Papa.

 Anno Christi CCCXXXIV. Sanctus Marcus Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § I.—Vita Marci Papae. Ex Labbaeo, tom. conc. p.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Constant.

 § III.—De Decreto Ipsi Attributo. ( Indidem

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Epistola Sancti Athanasii Et Aegyptiorum Episcoporum Ad Marcum Papam. Conc. t. col. 466, ad. Labb.

 Rescriptum Marci Papae Ad Athanasium Et Omnes Episcopos Aegyptios. Indidem

 Anno Christi CCCXXXVII-CCCLII: Sanctus Julius Papa I.

 Anno Christi CCCXXXVII-CCCLII: Sanctus Julius Papa I.

 Notitia Historica, Critica Et Litteraria In Sanctum Julium Papam.

 Notitia Historica, Critica Et Litteraria In Sanctum Julium Papam.

 § I.—De Vita Julii Papae I. Ex libro pontificali Damasi papae.

 § II.—Quando Et Quamdiu Sederit. ( Ex D. Coustant.

 § III.—De Epistolis, Quae Ad Julium Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 § IV.—De Decretis Julio Attributis. ( Ex D. Coustant.

 § V.— De scriptis Julii papae (ex Schoenemann).

 Monumenta Genuina.

 Monumenta Genuina.

 ΤΟΥ ΜΑΚΑΡΙΟΥ ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ Περὶ τῆς ἐν Χριστῷ ἑνότητος τοῦ σώματος πρὸς τὴν θεότητα.

 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ ΕΓΚΥΚΛΙΟΝ. Τοῖς πανταχοῦ ἐπισκόποις τῆς καθολικῆς ἐκκλησίας ἀγαπητοῖς ἀδελφοῖς Ἰούλιος ἐν Χριστῷ χάριν.

 ΙΟΥΛΙΟΥ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΡΩΜΗΣ Πρὸς τοὺς κατὰ τῆς θείας τοῦ λόγου σαρκώσεως ἀγωνιζομένους προφάσει τοῦ ὁμοουσίου.

 Monitum In Epistolam Ad Antiochenos. ( Ex Constantio.

 Epistola Julii Ad Antiochenos. ( Coust. Julius Danio, Flacillo, Narcisso, Eusebio, Mari, Macedonio, Theodoro et sociis eorum, qui Antiochia nobis scri

 I. Orientales Antiochia contentioso animo rescripse runt.

 II. Nihil in litteris suis esse unde juste expostularent.

 III. Objiciunt dedecorari synodum cujus judicata rescindantur. Ipsi convincuntur acta Nicaenae synodi rescidisse.

 IV. Nicaenam synodum in causa Pisti Eusebiani temerant Julius illaesam servat.

 V. Fucatum illorum pro synodorum decretis studium.

 VI. Ne Romam se conferant, frustra obtendunt angustiam temporis praefiniti.

 VII.

 VIII. Inique moventur, quod Julius solus solis Eusebianis scripserit.

 IX. Athanasius et Marcellus jure ad communionem admissi.

 X. Mareotica gesta ex se irrita, una tantum parte praesente.

 XI. Eorumdem gestorum falsitas testibus pluribus confutatur.

 XII. Ex ipsis gestis eorum falsitas comprobatur.

 XIII. Athanasium insontem probat fiducia qua Romae adversarios exspectat.

 XIV. Gregorii ordinatio illegitima, et ejus in suo ingressu gesta.

 XV. Alia in Mareoticis gestis reprehensione digna.

 XVI Marcellus recte sentire declaratur.

 XVII.

 XVIII. Nefanda ab Arianis patrata multi Romam convenientes exponunt.

 XIX. Discordiae auctores Eusebiam, non Julius.

 XX. Athanasius et Marcellus sine partium studio in communionem recepti.

 XXI. Si reos illos putant, Romam conveniant, et ibi eos praesentes convincant.

 XXII.— Judicia non secundum Evangelium instituta. Alexandrinum antistitem Julio inscio judicari non debuisse.

 Epistola Julii Papae I Ad Presbyteros, Diaconos Et Populum Alexandriae. Julius Alexandrinis De Reditu Athanasii, Cui Semper Fide Et Amore Inhaeserant,

 Julius Presbyteris, Diaconis Et Populo

 Ἰούλιος πρεσβυτέροις καὶ διακόνοις, καὶ λαῷ παροικοῦντι Ἀλεξάνδρειαν.

 Epistola Valentis Et Ursacii Ad Julium Papam. Quam Epistolam Post Renuntiationem Orientalium Ex Hilarii fragmento num.

 Monitum In Epistolam Marcelli Ancyrani Ad Julium.

 Epistola Marcelli Ancyrani Ad Julium Papam. Marcellus Ancyranus Episcopus Quae Ariani Sentiant, Quae Ipse Credat, Julio Exponit. ( Iudidem.

 Epistola Synodi Sardicensis Ad Julium Urbis Romae Episcopum . Coust. p.

 Eadem Epistola Ex Hilario. ( Conc. t. col. 660, ed. Lab.

 Appendix. Scripta Suspectae Fidei.

 Appendix. Scripta Suspectae Fidei.

 Admonitio In Epistolam Julii Ad Dionysium Alexandrinum. ( Coust. App. p.

 Epistola Julii Episcopi Romani Ad Dionysium Alexandrinum Episcopum. ( Coust. App. p.

 Epistolae Ejusdem Ad Mediam Partem Num. 5 Vetus Interpretatio Ex Synodici Capite 224 Descripta. Exemplar Julii episcopi urbis Romae, ut asserunt Eutyc

 In Epistolam Ad Dionysium Alexandrinum Sub Julii I Nomine Editam, Disquisitio Muratorii Ad Eruditissimum Et Clarissimum Virum Antonium Mariam Salviniu

 Synopsis Disquisitionis.

 Monitum In Epistolam Sequentem.

 Epistola Beati Julii Romae Ad Prosdocium . Quid de Trinitate atque Incarnatione Domini sit sentiendum.

 ((Epistola Julii I Ad Prosdocium.))

 Τῷ δεσπότῃ μου τῷ ποθεινοτάτῳ Προσδοκίῳ Ἰούλιος ἐν κυρίῳ χαίρειν.

 Superioris Epistolae Num. 2, Verba Ex Interpretatione Antiqua Concilii Ephesini Apud Baluzium Nov. Coll. Concil., T. I, P. 467. Julii sanctissimi epis

 Eadem Verba Ex Interpretatione Marii Mercatoris Apud Eumdem Baluzium, Ibid. Pag. 613. Julii sanctissimi episcopi Romae epistola ad Prosdocium.

 Eadem Verba Ex Facundo, Lib. I, Cap. 5, Pag. 40. Julii sanctissimi episcopi Romani ex epistola ad Prosdocium.

 Censura Fragmenti Sequentis.

 Fragmenta Scriptorum Julii.

 S. Julii Episcopi Romani In Sermone De Homousio.

 Ἰουλίου ἐπισκόπου Ρώμης ἐν τῳ λόγῳ τῳ περὶ ὁμοουσίου.

 Fragmentum II . Julius Romae patriarcha in epistola V, ita scribit de unione divinitatis Christi cum ejus humanitate.

 Fragmentum III . Sanctus Julius.

 Observatio. Liturgia sacra Julii nomine a Jacobitis recepta.

 Censura Epistolarum Cyrilli Ad Julium Et Julii Ad Cyrillum De Die Natali Domini.

 Cyrilli Verba A Joanne Nicaeno Relata.

 Eadem Ex Anonymi Relatione.

 Decreta Julii Papae I Decem Juxta Gratianum Et Ivonem.

 Primum. Turpe lucrum sequitur qui minus emit ut plus vendat, vel quid sit usura.

 Secundum. Reus est animarum presbyter, qui poenitentiam morientibus abnegat.

 Tertium. Post mortem alicujus nullus de ejus consanguinitate sponsam accipiat.

 Quartum. Licet servo matrimonia contrahere

 Quintum. Ex propinquitate sui sanguinis vel uxoris, usque in septimum gradum, nullus ducat uxorem.

 Sextum. Ecclesia semel Deo consecrata quando est iterum consecranda.

 Septimum. De his qui sacrificando varie errabant.

 Octavum. ( Ex decreto Ivonis Carnotensis desumptum.) Quid sit Ecclesia.

 Nonum. (Ex eodem.) De illis qui ecclesias incenderunt.

 Decimum. (Ex eodem.) Libertam domino legitime nubere posse.

 Epistola I Increpatoria Julii Conc. t. col.

 Venerabilibus fratribus universis orientalibus episcopis Julius.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 Epistola Orientalium Conc. t. col.

 Epistola II . Sive Rescriptum Julii I Cons. t. col.

 I.

 II.

 III.

 IV.

 V.

 VI.

 VII.

 VIII.

 IX.

 X.

 XI.

 XII.

 XIII.

 XIV.

 XV.

 XVI.

 XVII.

 XVIII.

 XIX.

 XX.

 XXI.

 XXII.

 XXIII.

 XXIV.

 XXV.

 XXVI.

 XXVII.

 XXVIII.

 XXIX.

 XXX.

 XXXI.

 XXXII.

 XXXIII.

 XXXIV.

 XXXV.

 XXXVI.

 Anno Domini CCCLXII—CCCLXXII. C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus. Galland. Bibl. p. Maii Coll. t. part. p.

 Anno Domini CCCLXII—CCCLXXII. C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus. Galland. Bibl. p. Maii Coll. t. part. p.

 Prolegomena.

 Notitia De Victorino Afro.

 Notitia De Victorino Afro.

 Marii Victorini Liber Ad Justinum Manichaeum Contra Duo Principia Manichaeorum, Et De Vera Carne Christi.

 Marii Victorini Liber Ad Justinum Manichaeum Contra Duo Principia Manichaeorum, Et De Vera Carne Christi.

 Victorini De Verbis Scripturae: Factum Est Vespere Et Mane Dies Unus. Coeperitne A Vespera Dies, An A Matutino.

 Victorini De Verbis Scripturae: Factum Est Vespere Et Mane Dies Unus. Coeperitne A Vespera Dies, An A Matutino.

 Candidi Ariani Liber De Generatione Divina, Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Candidi Ariani Liber De Generatione Divina, Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Victorini Liber De Generatione Divini Verbi, Ad Candidum Arianum.

 Victorini Liber De Generatione Divini Verbi, Ad Candidum Arianum.

 Candidi Ariani Epistola Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Candidi Ariani Epistola Ad Marium Victorinum Rhetorem.

 Victorini Adversus Arium

 Victorini Adversus Arium

 Liber Primus.

 Liber Secundus.

 Liber Tertius.

 Liber Quartus.

 Victorini De ΟΜΟΟΥΣΙΩ Recipiendo.

 Victorini De ΟΜΟΟΥΣΙΩ Recipiendo.

 Victorini De Trinitate Hymni.

 Victorini De Trinitate Hymni.

 Hymnus Primus.

 Hymnus II.

 Hymnus III.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Galatas Libri Duo.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Galatas Libri Duo.

 Liber Primus.

 Cap. I.

 Cap.IV.

 Cap. III.

 Liber Secundus.

 Cap. IV.

 Cap. V.

 Cap. VI.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Philippenses Liber Unicus.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Philippenses Liber Unicus.

 Cap. I.

 Cap. II.

 Cap. III.

 Cap. IV.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Ephesios Libri Duo.

 Victorini In Epistolam Pauli Ad Ephesios Libri Duo.

 Liber Primus.

 Cap.I.—Vers. 1.

 Vers. 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5, 6.

 Vers. 7.

 Vers. 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19, 20.

 Vers. 21, 22, 23.

 Cap. II.—Vers. 1, 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7.

 Vers 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20.

 Vers. 21, 22.

 Cap. III.—Vers. 1, 2.

 Vers. 3, 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7, 8.

 Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16, 17.

 Vers. 18, 19.

 Vers. 20, 21.

 Cap. IV.—Vers. 1.

 Vers. 2, 3, 4.

 Vers. 5, 6.

 Vers. 7.

 Vers. 8.

 Liber Secundus.

 Cap. IV.—Vers. 9.

 Vers. 10.

 Vers. 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15, 16.

 Vers. 17, 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20, 21.

 Vers. 22.

 Vers. 23, 24.

 Vers. 25.

 Vers. 26.

 Vers. 27.

 Vers. 28:

 Vers. 29.

 Vers. 30.

 Vers. 31.

 Vers. 32.

 Cap. V.—Vers. 1.

 Vers. 2.

 Vers. 3.

 Vers. 4.

 Vers. 5.

 Vers. 6.

 Vers. 7, 8, 9.

 Vers. 10, 11.

 Vers. 12.

 Vers. 13.

 Vers. 14.

 Vers. 15, 16.

 Vers. 17

 Vers. 18.

 Vers. 19, 20.

 Vers. 21.

 Vers. 22, 23, 24.

 Vers. 25, 26.

 Vers. 27.

 Vers. 28.

 Vers. 29.

 Vers. 30.

 Vers. 31.

 Vers 32.

 Vers. 33.

 Cap. VI.

 Vers. 11.

 Vers. 14.

 Vers. 15.

 Vers. 16.

 Vers. 17.

 Vers. 18.

 Vers. 19.

 Vers. 20.

 Vers. 21.

 Vers. 22.

 Vers. 23, 24.

 Victorini De Physicis Liber. ( Maii Coll. t.

 Victorini De Physicis Liber. ( Maii Coll. t.

 Monitum libro de Physicis a Maio praepostium.

 De Physicis Incipit Liber.

 Anno Domini CCCLVI-CCCLVII. Osius Episcopus Cordubensis.

 Anno Domini CCCLVI-CCCLVII. Osius Episcopus Cordubensis.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 Notitia Historica De Osio Episcopo Cordubensi. ( Ex Galland. Prolegomen., caput

 Osii Sententiae In Concilio Sard. Censi. (Conc. t. II, col. 625.)

 Osii Sententiae In Concilio Sard. Censi. (Conc. t. II, col. 625.)

 Prooemium.— Historia concilii Sardicensis.

 Osii Sententiae Sive Canones Sanctorum Et Beatorum Patrum Qui Sardicae Convenerunt. Gentiano Herveto interprete.

 Osii Concilium Cordubense. ( Conc. t. col.

 Cordubensis Episcopi Epistola Ad Constantium Augustum. Apud Athanasium in hist. Arian. ad Monach. § XLIV, Opp. tom. part. pag. 370, edit. Bb. Paris. G

 Cordubensis Episcopi Epistola Ad Constantium Augustum. Apud Athanasium in hist. Arian. ad Monach. § XLIV, Opp. tom. part. pag. 370, edit. Bb. Paris. G

 Osius, Constantio imperatori in Domino, salutem.

 Ὅσιος Κωνσταντίῳ βασιλεῖ ἐν Κυρίῳ χαίρειν.

 Anno Domini CCCLIII-CCCLXIII. Liberius Papa.

 Anno Domini CCCLIII-CCCLXIII. Liberius Papa.

 Prolegomena.

 Prolegomena.

 § I.—Notitia Historica. ( Ex libro pontificali.

 De Eodem. ( Ex D. Coust.

 De Eodem. ( Ex bibl. Gall.

 § II.—Notitia Epistolarum Non Exstantium, Aut Supposititiarum Quae Ad Liberium Papam Attinent. ( Ex D. Coustant.

 I. Aegyptiorum ad Liberium litterae circa exitum anni 352 missae.

 II. Orientalium ad Liberium litterae circa idem tempus scriptae.

 III.— Liberii ad Orientales epistola anno 353 data.

 IV.— Liberii ad Aegyptios epistola eodem tempore scripta.

 V.— Liberii ad Constantium epistola ann. 353 scripta.

 VI.— Legatorum Liberii ex Arelatensi concilio litterae.

 VII.— Eusebii Vercell. ad Liberium epistola anno 354 missa.

 VIII.— Liberii ad Fortunatianum epistola, eodem tempore data.

 IX.— Constantii ad Liberium litterae anno 355.

 X.— Liberii ad clerum Rom. litterae anno 357 scriptae.

 XI.— Ejusdem litterae ad Constantium eodem tempore.

 XII.— Liberii epistola decretalis per provincias missa circa ann. 362.

 XIII.— Litterae Lampsacenae synodi et aliarum ad Liberium et Occidentales ann. 365 missae.

 XIV.— An Liberius litteras ad Orientales scripserit de Spiritu Sancto.

 XV.— Liberii Sermo.

 XVI.— Scripta Liberio supposita.

 Decretorum Liberio adscriptorum Censura.

 Opera Quae Exstant.

 Opera Quae Exstant.

 Oratio Marcellinam S. Ambrosii Sororem Dato Virginitatis Velo Consecrantis. ( Ex Biblioth. Galland.

 Oratio Marcellinam S. Ambrosii Sororem Dato Virginitatis Velo Consecrantis. ( Ex Biblioth. Galland.

 Epistolae Et Dicta. ( Coust. col.

 Epistolae Et Dicta. ( Coust. col.

 Epistola Liberii Papae Ad Osium Episcopum Cordubensem. (Anno 353 exeunte, aut 354 ineunte.) De Vincentii episcopi Capuani legatione et lapsu.

 Epistola . Liberii Papae Ad Caecilianum Spoletinum Episcopum. (Eodem tempore.) De eadem re.

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Vercellensem Episcopum. (Eodem tempore.) De legatione Luciferi Calaritani episcopi ad Constantium imp. ut concilium

 Epistola Missa Ad Constantium Imperatorem A Liberio Episcopo Urbis Romae Per Luciferum Episcopum. (Anno 354.) Constantium sibi placare, et concilium q

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Episcopum Vercellensem. (Anno 354.) Ut legatis ad Constantium pergentibus se adjungat.

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium Episcopum Vercellensem. Quanta laetitia affectus sit Eusebii litteris, quibus cum se legatis ipsius adjunxisse didi

 Epistola Liberii Papae Ad Eusebium, Dionysium Et Luciferum In Exilio Constitutos. (Anno 355.) Iis de confessionis gloria gratulatus, illorum orationib

 Liberii Papae Dicta Ad Eusebium Spadonem, Dum Ipsum, Ut In Athanasium Subscribens Imperatori Obtemperaret, Hortabatur. (Anno 355.)

 Dialogus Liberii Episcopi Romani Et Constantii Imperatoris, Triduo Antequam Liberius In Exilium Deportaretur Habitus. (Anno 355.)

 Epistola Liberii Papae Ad Orientales. (Anno Christi 357.) Se ab Athanasii defensione destitisse, pacem vero cum ipsis habere, ac fidem Sirmii exposita

 Epistola . Liberii Papae Ad Ursacium, Valentem Et Germinium. (Anno 357, sub fine.) Se ab Athanasii communione esse separatum, et cum Orientalibus necn

 Epistola Liberii Papae Ad Vincentium Episcopum Capuanum. (Anno Christi 357.) De solatio, quod ex Urbici ope percipiebat, sibi sublato. Se ab Athanasii

 Epistola Liberii Episcopi Urbis Romae Facta Ad Catholicos Episcopos Italiae. (Anno 363.) Veniam iis, qui Arimini lapsi sunt, negandam non esse. Qua co

 Monitum In Duas Epistolas Sequentes.

 Epistola Legatorum Lampsacenae Synodi Ad Liberium Papam. (Anno 366.) Tum Proprio, Tum Eorum A Qubus Missi Sunt Nomine Profitentur Se Fidem Nicaenam Te

 Domino fratri et consacerdoti Liberio Eustathius, Theophilus et Silvanus in Domino salutem.

 Κυρίῳ ἀδελφῷ καὶ συλλειτουργῶ Λιβερίῳ Εὐστάθιος, Θεόφιλος Σιλβανὸς ἐν κυρίῳ χαίρειν.

 Epistola Liberii Urbis Romae Episcopi Ad Universos Orientis Orthodoxos Episcopos (Anno 366.) Legatos Eorum Fidem Nicaenam Professos Esse Fidei Hujus

 Appendix.

 Appendix.

 Gesta Liberii Papae.

 Gesta Liberii Papae.

 Admonitio In Gesta Sequentia. ( Coust. Append., p.

 Incipiunt Gesta Liberii Papae. ( Indidem, p.

 1. Fidei confessio.

 2. Constantinus a lepra mundatus. Constans Nicomediae baptizatus. Liberius relegatus Noellam.

 3. Liberius Damasum vicarium instituit. Petri amor post negationem. Chrisma in nomine Domini.

 5. Baptismus in pelve, flumine, palude.

 6. Constantii expeditio super Danubium.

 7. Liberius ut in basilica S. Petri baptizet rogatur.

 8. Damasus pollicetur fontes. Liberius baptizat in Pentecoste.

 Censura Epistolae Ad Orientales. ( Coust. Append., p.

 Censura Epistolae Ad Orientales. ( Coust. Append., p.

 Epistola, Qua Athanasius Romam Citatus Et A Romanae Ecclesiae Communione Separatus Fingitur, Orientalibus Ipsius Adversariis A Liberio In Communionem

 Epistola, Qua Athanasius Romam Citatus Et A Romanae Ecclesiae Communione Separatus Fingitur, Orientalibus Ipsius Adversariis A Liberio In Communionem

 Epistolae Amoebeae.

 Epistolae Amoebeae.

 Monitum In Epistolas Amoebeas Liberii Et Athanasii. ( Coust. Append., p. 95.

 Epistola Liberii Episcopi Romae Ad Athanasium Episcopum Alexandriae. ( Coust. Append., p.

 Rescriptum Sancti Patris Nostri Athanasii Archiepiscopi Alexandrini Ad Liberium Romae Episcopum. ( Coust. Append., p.

 Epistola Liberii Papae Ad Omnes Generaliter Episcopos. ( Conc. t. col. Dominis sanctissimis et Deo amantissimis universis episcopis, Liberius episcopu

 Epistola Athanasii Et Aegyptiorum Episcoporum, Ad Papam Liberium. Conc. t. col. Domino beatissimo et honorabili, sancto patri Liberio papae, Athanasiu

 Epistola Liberii Papae Ad Athanasium Et Episcopos Aegyptios Responsoria. ( Conc. t. col. Dilectissimo filio Athanasio, et omnibus in unum congregatis,

 Decreta Liberii Papae, Desumpta ex codice vetusto 16 librorum, lib. cap.

 Ejusdem Capite Decimo. Ut in sacris diebus jejuniorum conjugati a conjugibus se abstineant.

 Ejusdem Capite Duodecimo. Si evenerit fames aut inaequalitas aeris, quid agendum.

 Anno Domini CCCLXVI. Potamius Episcopus Ulyssiponensis.

 Anno Domini CCCLXVI. Potamius Episcopus Ulyssiponensis.

 Prolegomena. De Potamio Episcopo Ulyssiponensi. ( Galland., t. Proleg. p.

 Prolegomena. De Potamio Episcopo Ulyssiponensi. ( Galland., t. Proleg. p.

 Potamii Episcopi Tractatus Duo: Quibus Accessit Epistola Ad S. Athanasium.

 Potamii Episcopi Tractatus Duo: Quibus Accessit Epistola Ad S. Athanasium.

 Tractatus I. De Lazaro. Gall. t. p.

 Tractatus II. De Martyrio Isaiae Prophetae. ( Indidem p.

 Epistola Ad Athanasium Ab Arianis (Impetitum), Postquam In Concilio Ariminensi Subscripserunt. Indidem p. Domino Fratri gloriosissimo ac beatissimo At

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Index Rerum Quae In Hoc Tomo Continentur.

 Eusebii Pamphilii De Vita Beatissimi Imperatoris Constantini.

 Pars Secunda. Conciones.

 Pars Tertia.—Epistolae.

 Sanctus Marcus Papa.—Prolegomena.

 Scripta Dubiae Auctoritatis.

 Sanctus Julius Papa I.

 Monumenta Genuina.

 Julii Fragmenta.

 C. F. Marius Victorinus Et Candidus Arianus.

 Prolegomena.

 Victorini adversus Arium libri quatuor.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Galatas libri duo.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Philippenses.

 Victorini in Epistolam Pauli ad Ephesios libri duo.

 Osius Episcopus Cordubensis.

 Liberius Papa.

 Appendix. Gesta Liberii papae.—Admonitio in haec gesta.

 Appendix. Gesta Liberii papae.—Admonitio in haec gesta.

 Potamius episcopus Ulyssiponensis.

 Finis Indicis Rerum.

Incerti Auctoris Panegyricus Maximiano Et Constantino Dictus.

Monitum.

0609A

Panegyricus iste, ut legenti statim liquet, in celebritate nuptiarum Constantini et Faustae Maximiani filiae pronuntiatus est anno Christi 307, cum Maximianus e Lucaniae seccessu ad resumendum quod aegre dimiserat imperium, et struendas Constantino insidias Treveros, ubi is erat, accessisset, ibique Faustam conjugem simul cum Augusti nomine acciperet. Auctor incertus est. Hunc Aeduum fuisse putat Sigonius: sed quo argumento nitatur haud apparet.

Synopsis Panegyrici.

In exordio.— Cum pro more celebrandae sint oratione Constantini jam Augusti cum Fausta Maximiani filia nuptiae, tum praecipue totius reipublicae nomine id 0609B a se fieri dicit oportere, qui hac praesenti laetitia perfruatur.

Distributio videtur esse. I. De Constantini. II. De Maximiani laudibus, n. 2.

I. Pars. Quid Maximianum moverit, ut hunc jam jure adoptionis nepotem, majestatis ordine filium, etiam generum esse vellet. Nimirum quod patrem Constantium non specie modo, sed continentia, fortitudine, justitia, prudentia repraesentaret, n. 3. Hujus comparationis singula capita persequitur, n. 4. Quod Caesaris appellatione contentus expectare maluisset, ut ab eodem, quo pater suus, declararetur Augustus, n. 5. Quod jam dudum hunc sibi generum destinasset, cum in Aquileiensi palatio tabulam exhiberi jusserat, in qua Fausta Constantino adhuc puero galeam offerebat, n. 6.

II. Pars. 0609C Transit ad Maximianum, quem laudat quod Gallias pacarit, quod Romana signa trans Rhenum barbaris gentibus intulerit, quod in Mauritania 0610A quinquegentanas nationes domuerit, quod post tot tantasque victorias Romae triumpharit, n. 8. Ingeniose conqueritur quod reipublicae curam ad tempus deposuerit, n. 9.

In fine.— Compellat utrumque imperatorem ex quorum nova affinitate nihil non sperandum dicit, sic enim fundandum deinceps imperium virtute juvenis et maturitate senioris, n. 13. Convertit orationem ad Constantium coelo fruentem, quo adempto adhuc supersit et Maximiano filius, nec Constantino pater desit; denique multam sobolem Constantino precatur, n. 14.

I. Dixerint licet plurimi multique dicturi sint ea, quibus omnia facta vestra summarumque virtutum merita laudantur, sacratissimi Principes, Maximiane, velis, nolis, semper Auguste, et Constantine oriens 0610B imperator; mihi tamen certum est ea praecipue isto sermone complecti, quae sunt hujus propria laetitiae, qua tibi Caesari additum nomen imperii, et istarum coelestium nuptiarum festa celebrantur: caetera enim in rempublicam beneficia vestra possunt multis occasionibus diversorum temporum praedicari: huic voto propria nunc debetur oratio, quod semel factum futurum est sempiternum. Equidem scio gaudentium studia nunc ita toto orbe florescere, quacumque Fama ultra naturam, qua fingitur discursus volucres mutuata, et plus quam mille vocibus sonora, percrebuit, ut omnium nationum gratulationibus consecretur; quid enim rebus humanis contingere potuit aut nobilius ad gloriam, aut certius ad salutem, quam quod pristinae vestrae concordiae perpetuaeque pietati hoc quoque 0610C pignus accessit, summorum nominum arctissima conjunctione venerabile, ut imperatori filiam collocaverit imperator? Sed tamen nos oportet omnes homines 0611A exultatione superare, qui hoc tantum reipublicae bonum praesentes intuemur, et ipsa vultuum vestrorum contemplatione sentimus ita convenisse vos, ita non dexteras tantum, sed etiam omnes sensus vestros mentesque junxisse, ut, si fieri possit, transire invicem in pectora vestra cupiatis.

II. Quid enim aut tu carius dare, aut tu carius accipere potuisti, cum hac affinitate vestra et tibi, Maximiane, per generum juventa renovata sit, et tibi, Constantine, per socerum nomen imperatoris accreverit? Maximas itaque vobis, aeterni principes, publico nomine gratias agimus, quod suscipiendis liberis optandisque nepotibus seriem vestri generis prorogando omnibus in futurum saeculis providetis ut Romana res, olim diversis regentium moribus fatisque 0611B jactata, tandem perpetuis domus vestrae radicibus coalescat, tamque sit immortale illius imperium quam sempiterna soboles imperatorum. Haec est vera pietas, haec voluptas conservandi generis humani, exemplum dare gentibus ad matrimonia studiosius expetenda, et liberos educandos, ut substituendis successionibus singulorum nihil obsit unumquemque esse mortalem, cum immortalis sit posteritate respublica. Quare si leges hae, quae mulcta caelibes notaverunt, parentes praemiis honorarunt, vere dicuntur esse fundamenta reipublicae, quia seminarium juventutis, et quasi fontem humani corporis semper Romanis exercitibus ministrarunt, quod huic vestro in rempublicam merito possumus dignum nomen adscribere? qui non plebeio germine, sed imperatoria stirpe rempublicam 0611C propagatis, ut quod millesimo anno post Urbem conditam evenisse tandem gratulabamur, ne mutatoria per novas familias communis salutis gubernacula traderentur, id est, omnibus duret aetatibus, imperatores semper Herculii.

III. Quemnam igitur utriusque vestrum praeconii ac venerationis ordinem faciam? adhuc enim de amborum in hanc necessitudinem congruentibus votis 0612A communiter dixi. Et te quidem sentio, senior Auguste, majestate praecedere, te sequi, junior Imperator. Sed profecto sicut tuo, Constantine, socero ante est conciliata divinitas, quam ab eo pignus ipsi charissimum postulares; sic et nunc quoque in hac gratulatione prius illa dicenda sunt, quae in te considerans tantus iste, et paterni et tui auctor imperii, laetatus est quod petisti. O divinum tuum, Maximiane, judicium, qui hunc tibi jure adoptionis nepotem, majestatis ordine filium, etiam generum esse voluisti! Divi, inquam, Constantii filium, in quem se prima illius juventa transfudit, in cujus ore coelestes illius vultus natura signavit, qui aspectum illius ad deorum concilia translati adhuc desiderantibus nobis sufficit pro duobus. Neque enim forma 0612B tantum in te patris, Constantine, sed etiam continentia, fortitudo, justitia, prudentia sese votis gentium praesentant.

IV. Quo enim magis continentiam patris aequare potuisti, quam quod te ab ipso fine pueritiae illico matrimonii legibus tradidisti, ut primo ingressu adolescentiae formares animum maritalem, nihil de vagis cupiditatibus, nihil de concessis aetati voluptatibus in hoc sacrum pectus admitteres; novum jam tum miraculum, juvenis uxorius? Sed, ut res est, mente praesaga omnibus te verecundiae observationibus imbuebas, talem postea ducturus uxorem. Fortitudinem autem illius jam tum in principiis consecutus es. Multa ille Francorum millia, qui Bataviam, aliasque cis Rhenum terras invaserant, interfecit, 0612C depulit, cepit, abduxit: tu jam ab ipsis eorum regibus auspicatus es, simulque et praeterita illorum scelera punisti, et totius gentis lubricam fidem timore vinxisti. Liberavit ille Britannias servitute; tu etiam nobiles illic oriendo fecisti. Plurimas ille barbaras nationes victoria domuit, venia mitigavit; tibi cunctis hostibus alacritatis tuae terrore compressis interim deest materia vincendi.

0613A V. Justitiam vero patris atque pietatem sic imitaris et sequeris, ut omnibus ad te confugientibus, diversamque opem aut contra aliorum injurias, aut pro suis commodis postulantibus, quasi legata patris videaris exolvere; idque ipsum coram gaudeas praedicari, quidquid tu juste ac liberaliter feceris, filium Constantii necessario praestitisse. Nam quid ego de prudentia dicam, qua te pene credimus fore ipso patre potiorem? qui veteres illos Romanae reipublicae principes, superiorem Africanum, Pompeiumque Magnum, aetatis cursum virtute praevectos, tam mature sumpto vincis imperio, tantarumque rerum sustines molem incipiente virtute. Gesseris enim multa fortiter licet, multa sapienter, cum per maximos tribunatus stipendia prima conficeres; 0613B sentias necesse est tantae auspicia fortunae, Imperator adolescens. Quanquam quid ego in te aetatis tuae potius quam gravitatis nomen usurpo? cujus tanta maturitas est, ut cum tibi pater imperium reliquisset, Caesaris tamen appellatione contentus, expectare malueris, ut idem te, qui illum declararet Augustum. Siquidem ipsum imperium hoc fore pulchrius judicabas, si id non haereditarium ex successione crevisses, sed virtutibus tuis debitum a summo imperatore meruisses.

VI. Neque enim dubium quin tibi mature sacrum istud fastigium divinae potestatis astrueret, qui te jam olim sibi generum etiam antequam petere posses sponte delegerat. Hoc enim, ut audio, imago illa declarat in Aquileiensi palatio, ad ipsum 0613C convivii posita aspectum, ubi puella jam divino decore venerabilis, sed adhuc impar oneri suo, sustinet atque offert tibi etiam tum puero galeam auro gemmisque radiantem, et pennis pulchrae alitis eminentem: ut te, quod vix ulla possunt habitus 0614A ornamenta praestare, sponsale munus faciat pulchriorem. Fortunatus pictor ille, quisquis fuit, et quamvis Apellem, ipsumque Parrhasium scientia vicerit, materia tamen imaginis quam arte felicior! Quanquam enim ipsi ferant difficillimam esse, praecipue cujusque formae, imitationem, quia certis sui notis cito deformitas exprimatur, similitudo tamen pulchritudinis tam sit ardua quam rara est pulchritudo; non tantum tamen ille cepit laboris ex ore vestro divinas species transferendo, quantum divinitatis hausit cominus vos inspiciendo, intuendo sollicite et curiose ab hilaritate illius aetatis vultus immobiles et serios exigendo, promendo denique amoris vestri tacita praesagia; ut, quod invicem vobis verecundia negabat, libere vos in imagine cerneretis.

0614B VII. Sed profecto hoc jam tum, Maximiane, divina mente praesumpseras, hoc cum ferret aetas, ut rogareris optaveras, cum tibi in illa jucundissima sede laetitiae, harum nuptiarum gaudia praedestinabas; ut simul illam parvulam et hunc intuendo crescentem diu fruereris expectatione voti, quod hac conjunctione firmasti. Quid enim competentius, quid providentia tua dignius facere potuisti? quam ut ejus filio, quem tibi pridem et affinitate adsciveras, et majestate sociaveras, nunc ex intimis affectibus traderes summi pignus imperii? Haec est tua, Maximiane, inter omnes principes propria largitio. Alii divitias, aut honores, aut ipsa etiam imperia, sed sola donarunt, tu animo majore quam caeteri 0614C pariter indulges, et quod pietas tua habet charissimum, et quod fortuna praecipuum. Nec tamen miranda ista in te est, Maximiane, animi magnitudo, in quem dii immortales tanta congesserunt et naturae bona, et ornamenta fortunae, ut quamvis maxima 0615A largiaris, ita penes te sint omnia quasi ea solus obtineas. Ut enim ille qui omnes aquas coelo et terris praebet Oceanus semper tamen in motibus suis totus est; ita tu potes imperium, Maximiane, donare, non potes non habere. De quo ego cum ad id loci venero ita dicam, ut fortasse quibusdam videar audacior, veritas tamen meae erga te devotionis appareat.

VIII. Nunc enim sequitur ut, quoniam virtutes tuas, Constantine Auguste, socero praedicavi, tu quoque, licet optime scias, tamen audias quanti te principis ornet affinitas. Hic est qui nomen, quod accepit a Deo principe generis sui, dedit vobis, qui se progeniem esse Herculis non adulationibus fabulosis, sed aequatis virtutibus comprobavit. Hic est qui, in 0615B ipso ortu numinis sui, Gallias priorum temporum injuriis efferatas, reipublicae ad obsequium reddidit, sibi ipsas ad salutem. Hic, quod jam falso traditum de antiquis imperatoribus putabatur, Romana trans Rhenum signa primus barbaris gentibus intulit. Hujus cum fratre rursus ac saepius expeditionibus domita Germania, aut boni consulit ut quiescat, aut laetatur quasi amica si pareat. Tu ferocissimos Mauritaniae populos inaccessis montium jugis, et naturali munitione sidentes expugnasti, recepisti, transtulisti. Te primo ingressu tuo tanta laetitia, tanta frequentia populus excepit, ut cum te ad Capitolini Jovis gremium vel oculis ferre gestiret, stipatione sui vix ad portas urbis admitteret. Te rursus vicesimo anno imperatorem, octavo consulem ita ipsa 0615C amplexu quodam suo Roma voluit detinere, ut videretur augurari jam et timere quod factum est. Est enim, Imperator aeterne, in quo uno querelam reipublicae pene meruisti.

IX. Audi doloris nostri liberam vocem. Siquidem dii ipsi quod plerumque humanas res negligant, dum 0616A querimur ignoscunt, quibus aliud fortasse curantibus grandines ruunt, terrae dehiscunt, urbes hauriuntur. Quae non illis hauriuntur volentibus, sed aut aliorsum aspicientibus, aut fatali rerum cursu urgente videntur accidere. Tale est, imperator, quod omnibus nobis incluso gemitu moerentibus facere voluisti, non quidem tu reipublicae negligentia, aut laboris fuga, aut desidiae cupiditate ductus, sed consilii olim, ut res est, inter vos placiti constantia et pietate fraterna; ne quem totius vitae summarumque rerum socium semper habuisses, in alicujus facti communitate desereres, ne vel illius, viderit quali, certe novae laudi cederes. Verum longe diversa in vos erat causa declinandi aut sustinendi laboris. Quamquam etsi totam excusationem aetatis afferres, sic quoque tibi reipublicae 0616B curis non erat abnuendum. An si maximus quisque natu gubernator est certissimus ad salutem, non is est optimus qui usu peritissimus imperator? aut te unquam Constantini liberi nostri nepotesque patientur, vel cum ad summam perveneris senectutem reipublicae vela contrahere, quae tam felicibus ventis etiam juvenis impleveris? Sed tamen utcumque fas fuerit eum principem, quem anni cogerent, aut valetudo deficeret receptui canere; te vero, in quo adhuc istae sunt integrae solidaeque vires, hic totius corporis vigor, hic imperatorius ardor oculorum, immaturum otium sperasse miramur. Quid enim aliud participi majestatis tuae dari potuit veniam quietis, quam ut tu imperio succederes pro duobus?

0616C X. Sed profecto exegit hoc ipsa varietas et natura fortunae, cui nihil mutare licuerat, dum vos imperium teneretis, ut illa viginti annorum continua felicitas intervallo aliquo distingueretur: aut etiam dii immortales probare voluerunt tibi innixam stetisse rempublicam, cum sine te stare non posset. Quanquam in 0617A istis quidem partibus, non caruit pristina firmitate: ibi vero pene funditus corruit, unde tu, Maximiane, discesseras. Adeo illic plurimum habuerat stabilitatis asserta, ubi deserta maxime vacillavit, non aliter enim quam solet terra ventis, aut aquis subter immissis intervulsa sui soliditate nutare, ita cuncta Italia, atque ipsa Roma subducta repente qua sustentata fuerat dextera tua, contremuit ac pene consedit. Quod ego cursim transeo: cur enim vel recordemur adversa, cum videamus omnia tuo reditu restituta? fecit enim Roma ipsa pro majestate nominis sui, ut ostenderet, posse se etiam imperatoribus imperare. Abduxit exercitus suos, ac tibi reddidit, et cum ad sedandos animos auctoritatem privati principis attulisses, supplices tibi manus tendens, vel 0617B potius queribunda, clamavit.

XI. Quousque hoc, Maximiane, patiar, me quati, te quiescere, mihi libertatem adimi, te usurpare tibi illicitam missionem? An quod Divo Augusto post septuaginta aetatis, quinquaginta imperii non licuit annos, tam cito licuit? Ideone te mihi ille, cujus tot aras, tot templa, tot nomina coelo, Hercules dedit, ut tu in suburbano otiosus sedens usum dicatae mihi virtutis amitteres? Redde te gubernaculis meis, et quoniam tranquillo mari portum intrare properasti, vade per fluctus, mei quidem amore sollicitus, sed tua majestate securus. Et tamen, per te tibi steterit injuriam in mei restitutione patieris. Imperasti pridem rogatus a fratre, rursus impera jussus a matre. O coelestem, imperator aeterne, pietatem tuam, quae 0617C tuum illum animum semper invictum sola vicit. Non potuisti resistere sanctae illius parentis imperio, et invitus licet paruisti, et te illis vigiliis illisque curis, quas viginti annis expertus fueras reddidisti. Quibusnam, tu domina gentium, potes compensare beneficiis hoc tui imperatoris obsequium? qui tanto usu sciens, quantus sit imperandi labor, propter te 0618A non utitur illa, quam degustaverat voluptate, tantumque reipublicae onus suscipit post quietem. Facilius fuerat jugiter imperasse: quamvis enim magnum laborem consuetudo non sentit, intermissa desiderant novas vires.

XII. Quanta opus fuit tibi, imperator aeterne, providentia, quanta auctoritate, ut subsidia reipublicae jacentia erigeres, exanimata recreares, dilapsa colligeres? mirabamur te post imperium esse privatum. Multo magis mirum est imperium ferre post otium. Solus hoc, ut dicitur, potuit deus ille, cujus sunt quod vivimus, et videmus, ut habenas male creditas, et cursum devio vectore turbatae tranquillitatis reciperet, rursumque dirigeret. Cujus simile tu, imperator, etiam facile fecisti. Neque id mirum, cum enim 0618B a te recessit imperium, et privatus licet dici velles, inhaesit tibi ingenita majestas. Omnes exercitus vestri, omnesque provinciae requiescere te post tanta opera utcumque aequo animo tulerunt, imperare desiisse nunquam crediderunt. Quid enim putas tibi, Maximiane, Jovem ipsum respondisse cum tu ingenti animo diceres: Recipe, Jupiter, quod commodasti. Hoc profecto respondit, non mutuum istud tibi tradidi, sed aeternum: Non recipio, sed servo. Statim igitur ut praecipitantem rempublicam refrenasti, et gubernacula fluitantia recepisti; omnibus spes salutis illuxit. Posuere venti, fugere nubes, fluctus residerunt. Etiam sicubi adhuc in longinquioribus terris aliqua obversatur obscuritas, aut residuus undarum pulsus immurmurat, necesse est tamen ante tuos 0618C nutus, dilucescat, et sileat.

XIII. Dixi pro ratione temporis, sacratissimi Principes, ea quae in vobis invicem, ut facitis, admirari, et amare debetis. Restat ut ipsa illa, quae separatim de virtutibus vestris locutus sum, sicut huic voto congruit in sermonis fine conjungam. Dii immortales quanta romano imperio renovastis, quae jam, ut res 0619A est, cesserant vetustati. Maximiano imperatori aeterno, Constantinus imperator novus plus coepit esse quam filius. Favet ille crescenti, adest iste seniori. Perpetuis profecto affinitas ista coalescat stirpibus, quae semper summos in republica viros ad concordiam copulavit. Etenim si quamvis dissidentes familias Gracchi et Corneliae matrimonium reduxit in gratiam, si pro divo Augusto Actiacam victoriam tantummodo gener Agrippa confecit; quid sperandum est, cum sempiternam patris ac filii charitatem etiam nuptiarum foedus astrinxerit? Quod si Publius Scipio bellum Punicum suscepit adolescens, ipsum postea superaturus Annibalem; si Marius a factione Sullana Urbem recepit senex, idque magno intervallo temporum evenisse memorabile est; quam facile 0619B nunc omnes metus ponat romana respublica, quae defenditur conjuncti imperii duabus aetatibus: pariterque utitur virtute juvenis et maturitate senioris!

XIV. Te, pater, ex ipso imperii vertice decet orbem prospicere communem, coelestique nutu rebus humanis fata decernere, auspicia bellis gerendis dare, 0620A componendis pacibus leges imponere: te, juvenis, indefessum ire per limites, qua romanum barbaris gentibus instat imperium, frequentes ad socerum laureas mittere, praecepta petere, effecta rescribere. Ita eveniet ut et ambo consilium pectoris unius habeatis, et uterque vires duorum. O felix in imperio, et post imperium felicior, audis enim profecto haec, et vides, dive Constanti, quem curru pene conspicuo, dum vicinos ortus repetit occasu sol ipse invecturus coelo excepit! Quanto nunc gaudio potiris, quanta voluptate perfrueris, cum talem hunc filium tuum, qui te primus patrem fecit, in imperii tui possessionem idem pater, idem socer, idem imperator induxerit? Haec est tua praeter omnes divos propria immortalitas, quam videmus, filius similis aspectu, similis animo, 0620B par imperii potestate. Inviderint licet nobis, nihil tamen auferre domui tuae fata potuerunt. Nec Maximiano filius qualis tu eras, nec Constantino pater deest. Quin etiam, ut omnibus modis tua necessitudo renovetur, rursus hic socer, rursus hic gener est, ut beatissimus imperator semper ex tua sobole nepotibus augeatur.