1236 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

Post bellum fuit moderator spiritus Seminarii Bergomensis. Anno MCMXXI

factus est Praeses Consilii Romani Piis Operibus de Propaganda Fide. A

Benedicto XV nominatus Visitator Apostolicus in Bulgaria, Episcopus con-

secratus est die XVII mensis Martii anno MCMXXV, episcopalem sententiam

eligens « Oboedientia et Pax ». A Pio XI Delegatus Apostolicus in Turcia et

Archiepiscopus titulo Mesembrianus constitutus, pervenit Constantinopolim

mense Ianuario anni MCMXXXV, tempore gravium contentionum inter regi-

men laicum omnesque communitates religiosas. Pluries Graeciam invisit,

ad quam etiam pertinebat eius Delegati munus. Post bellum initum sua

prudentia diligentiaque operam dedit ut multi Hebraei in Balcana regione

a morte servarentur. Mense Decembri anno MCMXLIV designatus est Nun-

tius Apostolicus in Francogallia, ubi viros illustres in re politica et cultura

congrediebatur, cunctis convenire cupiens cum amabilitate, indulgentia,

affabilitate et patientia. In Consistorio die XII mensis Ianuarii anno MCMLIII

Cardinalis S.R.E. creatus, destinatus est ad Sedem Patriarchalem Venetia-

rum. Post obitum Pii XII in conclavi die XXVIII mensis Octobris anno MCMLVIII

Papa electus est. Nomen sibi imposuit Ioannem XXIII, in mente habens

binos Ioannes, Baptistam et Evangelistam, « qui propinquiores fuerunt, et

sunt, Christo Domino, universi mundi Redemptori divino et Ecclesiae Fun-

datori ». A primis quidem allocutionibus gestibusque manifestavit se velle

« pastorem totius gregis » esse ad « imaginem boni Iesu ». Effecit hoc dum

potestatis pontificiae episcopale munus exercuit uti Episcopus Romanus,

Synodum indicens, paroecias Urbis visitans aliaque loca humani doloris

plena, valetudinaria et carceres. A fidelibus agnita est in eo « imago ipsa

bonitatis », Christi Vicarius hominum amicus, plenus compassione, affabili-

tate, hortatione, venia, solamine, regeneratione, salute, sicut in Evangelio

nobis Iesus apparet. Beatus studiose suscepit inceptum oecumenicum et

inter religiones, relationes cum Athenagora, Patriarcha orthodoxo Cons-

tantinopolitano, iniit, Secretariatum ad unitatem christianorum fovendam

constituit, fratres Hebraeos cum benevolentia conspexit. Ipse providit

consecrationi Episcoporum Ecclesiarum autochthonarum novasque inibi

instituit dioeceses. Peculiarem in modum ita dicto tertio mundo prospexit,

quod confirmatum est auctoritate doctrinali in Litteris Encyclicis « Mater

et Magistra ». Pax desiderium eius cordis erat, argumentum eius Magiste-

rii, a primis quidem Litteris Encyclicis « Ad Petri cathedram » usque ad