Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale872

Patre concreditam fideliter complendi, videlicet populi Dei portionem sibi

commissam XLII per annos ministerii pastoralis sacerdotali corde pastorisque

suavitate regendi, comitandi et sustinendi, singularem ostendens sollicitudi-

nem de humana et christiana sui gregis promotione.

Beatus Archangelus Tadini natus est die XII mensis Octobris anno

MDCCCXLVI in loco Verolanuova, in provincia et dioecesi Brixiensi. Ibi scholas

elementarias frequentavit et inclinationem ad studium demonstravit, quod

proficue prosecutus est in collegio loci Lovere. Anno MDCCCLXV Seminarium

dioecesanum ingressus est et, quamvis infirma afficeretur valetudine, summa

deditione constantique voluntate se praeparavit ad ordinationem presbyte-

ralem, qua Tridenti auctus est die XIX mensis Iunii anno MDCCCLXX.

Sacrum ministerium explere coepit vires et zelum insumens in operam

pastoralem paroeciae, plurima novaque promovens incepta, quae per

praedicationem variaque opera in provincia caritatis indolisque socialis

sunt perfecta.

Ab anno MDCCCLXXI usque ad annum MDCCCLXXIII vicarius cooperator fuit

atque praeceptor in loco Lodrino, deinde in Sanctuario BVM a Nuce usque ad

annum MDCCCLXXXV, ubi per XII annos impensum explicavit apostolatum,

aestimationem huius plebis sibi concilians.

Anno MDCCCLXXXV Episcopus Iacobus Maria Corna Pellegrini misit eum ad

locum Botticino Sera, prope Brixiam, ut parochum infirmum adiuvaret, in

cuius officium ipse anno MDCCCLXXXVII successit. Omnimode unitatem et

communionem suae quaesivit paroeciae. Asserebat: «Unum altare sub uno

spiritali moderatore ». Beatus Archangelus considerabat paroeciam uti cor

pulsans in quo homines invenire possent ambitum securum et ubi participes

vivae christianae communitatis se sentirent, quae subvenire posset praecipuis

hominis necessitatibus. Vias Domini docuit, redemptionis bona largiter

distribuit per gratiam sacramentorum. Assiduus, indefessus, clarus et instans

exstitit famulus Verbi Dei. Asserebat: «Ego sum pauper nuntius... omnis mea

scientia est in cruce ». Austerus et implacabilis erga se ipsum, instituit suam

communitatem ad fidem firmam et maturam, cum hortaretur: « Ego exspecto

a vobis miracula! Exspecto fidei miraculum, inter tot irruentes errores;

exspecto christianae pietatis miraculum, inter tot spiritus dissipationes;

exspecto mutui amoris miraculum, inter tot cordium torpores ». Deinde

addidit: « Ego vobiscum vivam, vobiscum ero, vobiscum moriar ».

Beatus Archangelus non somniabat parallelam suscipere viam sua cum

gente, sed suam assumpsit Ecclesiam, communitatem, in carne propria