Acta Benedicti Pp. XVI 325

ret, quartum renovavit ad temporum necessitates votum, quocum moniales

Mercedariae causam suscipiebant propriam ponendi vitam ad illam servo-

rum, si opus esset, servandam. Nunc, difficultate servitutis iam soluta, de

liberandis agebatur hominibus ab ignorantia Christi et de animo aperiendo ad

missionalem industriam.

Moniales unanimiter hanc exceperunt transformationem. Hoc modo na-

scebatur Institutum «Missionariarum B.M.V. de Mercede de Bérriz », cuius

Constitutiones a Sancta Sede « ad experimentum » anno MCMXXX sunt appro-

batae. Serva Dei Superiorissa generalis electa est novae familiae religiosae,

quod munus usque ad mortem exercuit. Alumnas et consorores constanti

aedificabat virtutum exercitatione, quas in cotidianis officiis adimplendis

exercitabat atque Regulae praescriptionibus. Maiorem semper cum Christo

unitatem Ipsique idoneitatem quaerebat, quem usque ad altissima evangeli-

cae perfectionis vestigia est secuta. Eius mens semper ad Dominum verteba-

tur, quem super omnia diligebat cuique in omnibus placere volebat. Priva-

tum revera nuncupavit votum omne peccatum veniale deliberatum vitandi.

Assidue ad maiorem Eius operata est gloriam, quin faticationibus et sacrifi-

ciis parceret ad aedificandum Dei Regnum in mundo.

Cum gaudio testimonium perhibuit fidei, quae omnem suam animabat

actionem quamque ardenter propagabat. Tota ipsa veritatibus et praeceptis

adhaesit Magisterii. Suam spiritalem vitam assiduis coluit precibus, attenta

piaque Divinae liturgiae participatione, devotione erga Eucharistiam, Iesum

Crucifixum, Sacrum Cor Iesu et Virginem Mariam. Semper bona affectans

aeterna, immensam colebat fiduciam in Divinam Providentiam atque diffi-

cultates in apostolica oppetens opera, repetere solebat: « Opera sunt Dei at-

que in iis Deus deesse nequit ». Sollicitudinem de adiuvandis pauperibus et

infirmis demonstravit atque zelum in instituendis indoctis sub prospectu sive

culturali sive religioso. Prudens et aequa in Instituto gubernando atque in

animis moderandis, altum est assecuta gradum dominationis motuum pro-

priae indolis. Simplicem vitae modum ducens, castitatem exercuit qua prae-

sertim eminuit in necessitudinibus cum aliis, in modo sese gerendi et in su-

scipiendis conversationibus modestiae plenis. Oboediens exstitit prius erga

parentes deinde erga ecclesiasticas auctoritates.

Anno MCMXXXII se gravi morbo afflictam esse intellexit, quod patienter

pertulit, sese immolans pro Christi dilectione et peccatorum conversione. Pie

vitam suam laboriosam et laude dignam Sebastianopoli die XXIII mensis Iulii

anno MCMXXXIV conclusit, fama sanctitatis circumdata. Eiusmodi famae vi,