Acta Francisci Pp. 1247

cat ». Solitariae vitae apud Montes Cordubenses quinque exactis annis, ubi

ab antiquis temporibus silentes precantesque homines ex omni Hispania

congregabantur, se Superiori ostendit his verbis: « Peccator sum, discendi

cupidus quo pacto Deus per paenitentiae iter conveniatur ». Nihil de semet

dixit, ne de condicione quidem presbyterali; alios eremitas et proximae

urbis pauperes iuvare studuit, usque ad eorum domos ligna, fructus, ci-

bum nullo verbo dicto deferens. Nonnumquam pauperes agricolas in terra

subigenda, nullam mercedem requirens, adiuvit. Alternis vicibus solitudi-

nem et paenitentiam, precationem et actionem coniungebat. Spiritalem

persequens viam sancti Ioannis a Cruce, sanctae Teresiae a Iesu et sancti

Petri de Alcantara, crucem amplexus est, in ea Christi Iesu reperiens amo-

rem deferensque omne genus indigentibus hunc amorem: scilicet mulieri-

bus in discrimine versantibus, iuvenibus futuro carentibus, pueris subsidii

expertibus, clericis laicisque in materialibus spiritalibusque difficultatibus

versantibus, omnis aetatis condicionisque. Ipsius presbyteralis condicione

detecta, Congregationem S. Pauli in Solitudine relinquere est coactus. Sic

anno MDCLXX Christophorus vestimentum induit Tertii Ordinis Sancti Fran-

cisci atque in oppido Buñuelos Congregationem Eremitarum S. Francisci

et S. Didaci de Compluto condidit, regulam Franciscalem recipiens, sub

patrocinio Virginis Mariae de Bethlehem ac Villaviciosa. Anno MDCLXXIII,

divinitus inspiratus, Cordubam se contulit, pauper et opibus destitutus,

ut ab hominibus omnibus desertis, aegrotis ac domibus carentibus anibus

inserviret. Parvum sibi gratuito concreditum valetudinarium curare coepit

atque Congregationem Hospitalariam Iesu Nazareni, qui ei hoc confirmavit:

« Providentia mea ac fides tua hanc domum sustinebunt ». Novum institutum

Dei gloriam persequebatur magna ipsius sodalium humilitate ac maiore

caritate in cunctos indigentes, in Domini amore coniunctos. Sorores quae

in valetudinario iacentibus inservirent ac fratres qui stipem peterent ad

Institutum sustentandum, quod novum fuit illis temporibus, ex omni sociali

ordine oriri potuerunt. Corduba toti Hispaniae innotuit propter caritatis

opera quae Venerabilis Dei Servus patravit, cum iter faceret et casulas

inviseret, Evangelii nuntium et adiumentum valetudinarii Iesu Nazareni

sodaliumque laturus. Septem et decem annis exactis famulatus erga hu-

milioris ordinis homines die XXIV mensis Iulii anno MDCXC cholera morbo

consumptus, e vita excessit.