Cap. XV.

Ille alacer concessa sibi licentia fatur;
((450)) Quid mihi pro tanta praestant tua dona loquela?
Nam conjuncta quatit fessum longaeva senectus,
Nec datur emeritum post mortem linquere natum.
0358B Et quia nobilibus thalamis mihi germina non sunt,
Degener haeres erit, nobis quem serva creavit.
((455)) Confirmat vatem Dominus, dum talia fatur;
Ne time confidens, servus tibi non erit haeres.
Nam si nosse valet numero carentia quisquam
Sidera, vel totas pelagi percurrere arenas,
Is poterit prolem solus numerare putando,
((460)) Quae praestanda tibi est, totus qua tenditur orbis,
Nasceturque tuo de semine, qui tua cernat,
Filius, atque etiam natus sit Regis aeterni:
Namque ego sum Dominus coelorum conditor, et te
Auxilio tutum Chaldaea ex gente reduxi.
((465)) Credidit ista senex, nec quidquam defore verbis
Metitur Domini sincero acumine cordis,
Subnixusque rogat, placidis dum supplicat orsis,
0358C Signa Dei quae mente gerat, quae corde sequatur,
Munere pro tanto, quo natum gignat inerti
((470)) Corpore, jam gelidis decursa ob tempora membris.
Admonitus vitulam trimi jam temporis aptat,
Conjungens alacrem torva cum fronte juvencum,
Vervecem, caprumque dehinc, hirtamque capellam,
Columbas pariles, simili cum turture junctas.
((475)) Corpora mox pecudum gemina in divortia findit,
Illaesas tota dimittens carne volucres,
Omnia disponit, sacrisque altaribus aptat,
Seque local propter sensu versatus, et aure.
Ecce autem prima sub tempora noctis opacae,
((480)) Candida sanctifici terrentur pectora vatis,
Nigrantesque ruunt confusa luce tenebrae.
0358D His super attonitus Domini solatia sumit,
Dum nova venturae praenoscit semina gentis,
Per varios casus duro sub rege locandae
((485)) Aegypti, cui nomen erat Pharaonis acerbi.
Namque quater centum Domini subjecta per annos
0359A Serviet, ad terras rursus revocanda feraces,
Ac vice mutata, quae quondam serva tremebat,
Sceptra reget, valida gentes virtute coercens.
((490)) At tu, cum fuerit metati terminus aevi,
Sedibus in patriis functus mandabere busto.
Nam populus infensa tibi de sede revulsus,
Huc veniet, domibus veterum donandus avorum.
Nam qua Niliacis gaudet nunc incola terris,
((495)) Et celer Euphrates Syrorum praenatat orbes,
Genaeos populos, Genezeosque tenebunt,
Chalmoneos, Chetosque juncta cum gente Fereza,
Et Raffana, cui manus est Jebosaco haerens,
Dilectaque sibi pellentur sede Chananni.
((500)) Quin et Amorraeus Gergesso extrusus amico,
Semianimis possessa dabit venientibus arva.
0359B Quae cum sancta Deus promisisset verba prophetae,
Sole sub occiduo clarum dat fulmine signo.
Nam velut undanti ferveret flamma camino,
((505)) Caesarum pecudum visa est delambere carnes.