5 2 EX À G TIS

infimi subsellii ( 1 ) , qui, neglecta molestia pluviae ad S. Petri fre- quentissimus cucurrerat, vix ac eiusmodi plausus audivit, suos adeo coniunxit, ut ex inopinata rei novitate nescires eo temporis mo- mento ubi esses: templum enim ipsum Principum Apostolorum, posthabita quavis consuetudinis ratione, ex universo plausu reboans gestire videbatur. Ea enim veneranda consuetudo Romae viget, ut eiusmodi plausus in sacro templo scandalum crearent.

Non erant illi plausus, qui studio aut furore ciuntur, quos hisce ultimis horis, dum haec scribimus, perpeti iterum Romae debuimus, a desperatis perditisque hominibus, pacatissimam Urbem perva- denlibus, concitatos: sed plausus erant ex gaudio sponte effluen- tes, quo fruuntur, non quidem filii hominum, qui servi sunt, sed filii Dei in veram libertatem vocati, quam illi nec intelligere valent.

Illi duo Episcopi, qui responderant, non placet, ambo se nunc credere Patribus prope considentibus professi sunt; atque adeo, ut verba illis deesse viderentur ad exprimendam ex animo firmam adhaesionem suam, postquam Petrus est locutus.

Quod quidem pari modo, haud dubitamus, contigisset ceteris Episcopis a sententia Congregationis generalis discrepantibus, si ses- sioni inter fuissent. Re quidem vera, si id iam praestiterunt pleri- que omnes extra synodum per praeclaras fidei professiones, sive apud Pontificem, sive apud populos sibi concreditos; quid, confir- mante Petro, non fecissent in synodo?

Itaque, gestientibus ex gaudio Patribus et fidelibus, Pontifex per- slitit; atque manu silentium pacatissime indicens in has sententias synodum est allocutus.

(1) Non erat popellus, qui accurre-

n t , quum dies esset feriatis: non com-

ptae mulieres, quum eas pluvia impe-

diret: maxima populi pars non erant

alienigenae, quum hi, tempore vehemen-

tis aestatis, nec Romam conveniant, nec

Romae maneant: non erant exteri vel

vicini, qui forte accurrerint habita notitia

sessionis, quum haec notitia primo data

fuerit in aula post Congregationem ge-

neralem diei 16 pro sessione habenda

die proxima 1 8 : neque sessionis cele-

bratio tam proxima praevideri poterat,

quum notum esset quot Patres veniam

loquendi petierint. Et veluti prodigio

adscribendum est id quod contigit (dum

prosequebantur solemnia Principum Apo-

stolorum) in Congregatione generali 81

et 82, in quibus multi Patres veniae lo-

quendi obtentae praeter communem ex -

pectationem sponte sua renuntiarunt: si

id enim non contigisset, haec sessio ad-

huc expectaretur.

Maxima itaque populi pars erant ex

nostratibus, qui plane intelligerent, rem

ea in sessione agi maximi momenti pro

universa christiana republica.