BERGOMEN. 79

Italiae agitur: atque non sine contradictione, epitaphium illud referri ad saeculum forte VII, quum hoc saeculo iamdiu cessa- verit forma graeca diminutiva in io, ceu Auctor commentarii in- nuerat, atque ideo loco Domnonis et Domnionis inveniri debuisse nomen Domui et Domnini.

Ceterum non deesse inquiebat coniecturas suadentes lapidem illum fuisse insculptum saeculo quarto labente, quando pace Ec- clesiae data, martyrum corpora forte recondita fuerint in una ea- demque arca, accurate designato cuilibet depositionis die, iuxta S. Cypriani praeceptum epist. 37 ad Clerum, « Denique et dies » eorum, quibus excedunt adnotate, ut commemorationes eorum » inter memorias martyrum celebrare possimus. » Id temporis lapidem fuisse inscriptum suadere quoque pulchram literarum romanarum formam, cuius exemplum dabat: neque admitti posse nostram inscriptionem desumptam esse ab inscriptione allata S. Ioannis; quum haec inscriptio numquam extiterit, nisi in ce- rebro cuiusdam fr. Caelestini.

Inania esse pariter, quae e contrario adducebantur, saec. XVII simili errore deceptos esse incolas Sardiniae et Nolanos; satis namque esse legere harum rerum allegatas historias, ut illico ap- pareat , eiusmodi exempla cum nostro themate nihil commune habere.

Inani quoque studio ex adverso infirmari testimonium Benalii referentis scripta tum Castelli tum Carrariensis; animadvertit enim, in praesentia non amplius existere historiam a Carrariensi descriptam; ideoque affirmari non posse; neque Carrariensem de Episcopo Francisco et de lecta ab eo antiqua schedula verba facere.

Quod Benalius divinaverit, affirmari non posse: quamvis enim, historia docente, sedes Bergomensis die 24 Iulii 1401 vacave- rit, eadem docente historia, die 4 Augusti eodem anno Franci- scum de Lantis per litteras apostolicas designatum fuisse Episco- pum: eiusmodi authenticam designationem non posse affirmari inopinato factam, quin idem Franciscus, qui iam Episcopus erat vicinae dioecesis, negotium quod gereretur de sua translatione nesciret: neque posse affirmari, id pariter nescivisse Bergomense Capitulum et Clerum; praesertim ratione habita eorum tempo- rum, quibus canonica electio vel postulatio a Capitulis canonice facienda, non adhuc esset penitus abrogata.