SPONSALIUM. 101

MATRIMONII.

Die IS Augusti 1870.

Compendium facti. Anno 1855 inter Titium, qui vix deci- mum quartum aetatis annum expleverat, et Caiam novemdecim annos natam, utrumque ruricolam et rudem, denunciationibus praemissis, matrimonium celebratum est. Expleta coniugii cele- bratione coram Parocho, sponsa de more viri domum adducta est, vir ad pascendas oves rediit. Post septem menses ab inito matrimonio, ob soceri molestias Caia maternos lares repetiit in- salutato viro, quem ait a nuptiarum celebratione se numquam amplius vidisse.

Tandem solutionem a vinculo matrimonii quaerens, apud Sum- mum Pontificem institit, exponens « se male suasam a parentibus » (a matre vidua et a fratre) matrimonium contraxisse cum Titio » in quarto consanguinitatis gradu sibi coniuncto, qui, initi ma- » trimonii tempore, quatuordecim vix annos expleverat: sed » consummationem numquam locum habuisse: et tantum odium » inter se et virum exarsisse, ut nulla prorsus conciliatio possibi- » lis evaserit: hisque de causis matrimonii solutionem implorare.»

Huiusmodi preces a Pontifice benigne exceptae, ad Episcopa- lem Curiam fuerunt remissae, ut, processu confecto iuxta Constit. Dei miseratione, edi taque sententia in prima instantia, causa de- nique deferretur ad S. C. C.

Vicarius Generalis, processu rite absoluto, definitiva sententia declaravit: « Caiam et Titium in quarto gradu in linea aequali » consanguineos esse et fuisse: ideoque matrimonium ab ipsis

timum illud non erat, quod vir (iam viduus, qui puellam certo allexerat, atque stupraverat) a deducendis sui favore testibus abstinuerim sponsalium existentiam S. Congregationem iudicasse videri.