1 0 2 MATRIMONII.

» absque Apostolica dispensatione celebratum nullum fore et esse, » atque fuisse.»

Ab hac sententia ad eiusdem Benedictinae normam provocavit vinculi defensor ad S. C. C. habitaque ratione coniugum pauper- tatis, causa oeconomice pertractata est sub dubio in calce re- lato; cum voto scilicet Canonistae et Theologi, atque animadver- sionibus Defensoris ex officio.

Disceptatio gynoptiea.

V OTUM C ANONISTAE. Factis expositis, Canonista ex duplici capite nullum matrimonium contendebat, IO ex defectu consensus, 2° ex consanguinitatis impedimento. Quoad primum praemittebat, omni- bus in contractibus, et in matrimoniis prae aliis, consensum ita esse praecipuum contractus fundamentum, ut nullo modo suppleri valeat, Sánchez de matr. lib. 2 disp. 25 nn. 1 et 5, et hoc princi- pium, iuris constitutivum, tum canonicas tum civiles leges prae oculis habere, /. 30 ff. de reg. iuris. « Nuptias non concubitus sed consensus facit.» Ius canon, in caus. 27 q. 2 c. 2, ubi legitur: suf- ficiat secundum leges solus eorum consensus de quorum quarumque consensu et coniunctionibus agitur. Qui consensus si in nuptiis solus forte defuerit, cetera, etiam cum ipso coitu celebrata frustrantur.

Porro non qualemcumque consensum sufficere in matrimoniis, sed eum, qui a quavis violentiae metusve specie sit immunis, Cap. 14 de sponsal. « Cum locum non habeat consensus ubi metus vel coactio intercedit, necesse est ut, ubi assensus requiritur, coa- ctionis materia repellatur. Matrimonium autem solo consensu con- trahitur et, ubi de ipso quaeritur, plena debet securitate gaudere, cuius est animus indagandus, ne per timorem dicat, sibi placere quod odit, et sequatur exitus, qui de invitis solet nuptiis provenire. »

His positis iuris principiis, matrimonium in casu ex defectu consensus nullum esse contendebat, quia consensus ex metu vitia- tus esset. Ex ore enim testium, qui omnes in unum conveniebant, et ipsius Parochi, qui tunc temporis matrimonio benedixit, erui: hoc matrimonium locum habuisse propter curas et sollicitationes patris Titii, qui et ipse artes una cum Caiae matre ad coniugii conciliationem adhibitas confessus esset. Sollicitationes vero, artes et preces a persona procedentes, cui reverentia debeatur, etsi