Incipit Carmen.

0773
0773A Omnipotens genitor tandem miseratus ab alto,
Postquam cuncta dedit coelo constare sereno,
0774A Omnibus in terris divinum aspirat amorem,
Semper honore pio nomen Natique, Patrisque
((5)) 0775A Ornare, et canere, paribusque in regna vocari
Auspiciis, hinc progeniem virtute futuram
Egregiam, et totum quae legibus occupet orbem.
Ne tamen in terris mortalia pectora turbet,
Ignotum numen, Deus aethere missus ab alto,
((10)) Mortalis visus potuit quantusque videri.
Virgo matura fuit jam plenis nubilis annis,
Cui genus a proavis ingens, nomenque, decusque:
Intemerata toris talem se laeta ferebat,
Casta pudicitiam miro servabat amore.
((15)) Huic se forma dei, coelo demissus ab alto
Spiritus, intus alit, casto se corpore miscet.
Ante tamen dubiam dictis solatur amicis:
Alma parens, mundi Dominum paritura potentem,
0775B Nam te digna manent generis cunabula sancti,
((20)) Vade, ait, o felix nati pietate, quocumque vocaris,
Auspiciis manifesta novis, hic vertitur ordo,
Hujus in adventu fides, et fama perennis.
Dixerat: illa pavens oculos suffusa nitentes,
Suspirans, imoque trahens a pectore vocem,
((25)) Virgo refert: Haud equidem tali me dignor honore:
Non opis est nostrae, nec fas, nec conjugis umquam
Praetendi taedas, aut haec in foedera veni:
Sed post jussa Deum nihil est, quod dicta recusem.
0776A Accipio, agnoscoque libens: sequor omina tanta,
((30)) Promissisque Patris exsequar coelestia dona,
Admiranda Dei tantarum munera laudum.
Panditur interea domus omnipotentis olympi
Sideream in sedem, terras unde arduus omnes
Aspicit, et natum verbis compellat amicis:
((35)) Nate, meae vires, mea magna potentia solus,
Nate, mihi quem nulla dies ab origine rerum
Dissimilem arguerit, comitem complector in omnes.
Te sine nil altum mens inchoat: omnia mecum
Aeternis regis imperiis, et quidquid ubique est.
((40)) Nulla meis sine te quaeretur gloria rebus:
Omnia sub pedibus, qua sol utrumque recurrens
0776B Aspicit oceanum, vertique, regique videbunt.
Quae tibi polliceor, neque est te fallere quidquam,
Haec tibi semper erunt vatum praedicta priorum:
((45)) Nec mea jam mutata loco sententia cedit.
Nascere, praeque diem veniens age, lucifer, almum;
Nascere, quo toto surgat gens aurea mundo.
Unde etiam magnus coelorum nascitur ordo;
Nascere, ut incipiant magni procedere menses,
((50)) Ne maneant nobis priscae vestigia fraudis;
0777A Prospera venturo laetentur ut omnia saeclo.
Aggredere o magnos, aderit jam tempus, honores:
Aspera tum positis mitescent saecula bellis,
Pacatumque reges patriis virtutibus orbem.
((55)) Haud mora, continuo Patris praecepta facessit:
Aethere se mittit, figitque in Virgine vultus,
Nec mortale tuens, afflata est numine quando
Jam propiore Dei. Nam tempore eodem
Matri longa decem tulerunt fastidia menses;
((60)) Et nova progenies mox clara in luce refulsit.
Mox etiam magni processit numinis astrum,
Stella facem ducens multa cum luce cucurrit.
Ille dies primus lethi, primusque salutis
Monstrat iter vobis ad eum, quem semper acerbum
((65)) 0777B Semper honoratum cuncti celebrate faventes.
Annua vota tamen noctem non amplius unam
Haud segnes vigilate, viri, dapibusque futuris
Luce palam cumulate piis altaria donis.
Hac vestri maneant in relligione nepotes;
((70)) Jamque egomet venio, sedes arcemque reviso.
Accipite ergo animis, atque haec mea figite dicta,
Ore favete omnes, et huc advertite mentem.
0778A E diverso sedem quotiens venietis in unam,
Undique collecti pacem laudate frequentes.
((75)) Cogite consilium, coeant in foedera dextrae,
Qua datur pacis solum inviolabile pignus.
Discite justitiam, aeterna in pace futurae
Concordes animae, si non irrita dicta putatis.
Nulla dies usquam memori vos eximet aevo:
((80)) Mortalem eripiam formam, et praemia reddam
Fortunatorum nemorum, sedesque beatas.
Non eritis regno indecores, nec vestra feretur
Fama levis, mecum pariter considite regnis.
Urbem quam statuo, vestra est, intrare licebit.
((85)) Nusquam abero, et tutos patrio vos limine sistam:
Iidem venturos tollemus in astra nepotes.
0778B Quae vero nunc quoque vobis, dum vita manebit,
Praemia digna feram? non vobis numine nostro
Divitis uber agri, rerumque opulentia deerit.
((90)) Fundit humo facilem victum justissima tellus,
Proventuque onerat sulcos, atque horrea vincit:
Floret ager, spumat plenis vindemia labris.
Exuberat fetus ramos frondentis olivae:
Quotque in flore novo pomis se fertilis arbor
((95)) Induerit, totidem autumno matura tenebit.
0779A Non liquidi gregibus fontes, non gramina deerunt:
Et quantum longis carpent armenta diebus.
Exigua tantum gelidus ros nocte reponet.
Haec sunt, quae nostra deceat vos voce moneri.
((100)) Vivite felices, et condita mente tenete.
Haec ubi dicta dedit, mox sese attollit in auras,
Suspiciens coelum, caput inter nubila condit.
Atque ita discedens terris, animisque suorum
0780A Concretam exemit labem, purumque reliquit
((105)) Aethereum sensum, atque aurai simplicis ignem.
Ex illo celebratus honos, laetique minores
Servavere diem, atque haec pia sacra quotannis
Matres, atque viri, pueri, innuptaeque puellae
Carminibus celebrant, paterisque altaria libant.
((110)) Ast ego, qui cecini magnum et mirabile numen,
Haec eadem gentique meae generique manebunt.

 

 

0779