140 EPISTOLA ENCYCLICA.

i t ) Sap. VI , 8 et 9. - (2) De Basil, trad. n. 17. - (3) S. Ambros. ibid.

equidem non potuimus non vehementer mirari, videntes qua ra- tione vis, quae Nobis brevi inferenda erat, obtegi et dissimulavi vellet, nec potuimus non dolere intimo animo vicem Regis eius- dem qui iniquis consiliis adactus, nova in dies Ecclesiae vulnera infligit et hominum magis quam Dei respectu habito, non cogi- tat esse in caelis Regem regum et Dominum dominantium, qui « non subtrahet personam cuiusquam, nec verebitur magnitudi- nem cuiusquam, quoniam pusillum et magnum ipse fecit, fortio- ribus autem fortior instat cruciatio (1).» Quod autem attinet ad propositas Nobis postulationes, cunctandum Nobis non esse cen- suimus, quin officii et conscientiae legibus parentes, Praedeces- sorum Nostrorum exempla sequeremur, ac praesertim fel. rec. Pii VII, cuius invicti animi sensa ab eo prolata in simili prorsus causa, ac Nostra est, hic uti Nobis communia exprimere ac usur- pare iuvat. « Memineramus cum S. Ambrosio (2) Naboth Sanctum » virum possessorem vineae suae interpellatum petitione regia, ut » vineam suam daret, ubi rex succisis vitibus olus vile sereret, eum- » dem respondisse: absit ut ego patrum meorum tradam heredi- » talem. Multo hinc minus fas esse Nobis iudicavimus tam an- » tiquam ac sacram hereditatem (temporale scilicet Sanctae huius » Sedis Dominium non sine evidenti providentiae divinae consilio » a Romanis Pontificibus praedecessoribus Nostris tam lpnga sae- » culorum serie possessum) tradere, aut vel tacite assentiri, ut » quis Urbe principe Orbis Catholici potiretur, ubi perturbata » destructaque sanctissima regiminis forma, quae a Iesu Christo )) Ecclesiae Sanctae Suae relicta fuit atque a Sacris canonibus » Spiritu Dei conditis ordinata, in eius locum sufficeret Codicem » non modo sacris Canonibus, sed Evangelicis etiam praeceptis » contrarium atque repugnantem, inveheretque, utassolet, novum «huiusmodi rerum ordinem qui ad consociandas confundendasque » sectas superstitionesque omnes cum ecclesia Catholica mani- » festissime tendit.

» Naboth vites suas vel proprio cruore defendit (ß). Num po- » teramus Nos, quidquid tandem eventurum esset Nobis, non iura » possessionesque Sanctae Romanae Ecclesiae defendere, quibus » servandis, quantum in Nobis est, solemnis iurisiurandi Nos ob-