(Vers. 60.) Sine, mortui sepeliant mortuos suos: tu autem vade, annuntia regnum Dei.

34. Itaque cum religiosum humandi acceperimus 1708C officium, quemadmodum hic paterni quoque funeris sepultura prohibetur, nisi ut intelligas humana posthabenda divinis? Bonum studium, sed majus impedimentum; nam qui partitur studium, derivat affectum (Act. VI, 2 et seq.) : et qui dividit curam, differt profectum (Luc. X, 4) . Ergo prius obeunda quae maxima sunt; nam et apostoli, ne occuparent studium dispensandi, ministros pauperibus ordinarunt: et ipsis cum a Domino mitterentur, neminem in via salutare praescriptum est: non quod benevolentiae displiceret officium, sed quod persequendae devotionis intentio plus placeret.

35. Quomodo autem mortui sepelire mortuos possunt, nisi cum ab infidelibus humatur cadaver, cujus ita cor animam perdidit, ut illorum animae 1708D Deum: sive quia duplex hic intelligenda est mors, una naturae, altera culpae? Est etiam mors tertia, in qua peccato morimur, et Deo vivimus, sicut Christus qui peccato mortuus est: Quod enim mortuus 1709A est peccato, mortuus est semel: quod autem vivit, vivit Deo (Rom. VI, 10) .

36. Una est igitur mors, qua copula corporis et animae separatur, non formidabilis, non timenda; cum discessio quaedam nostri videatur esse, non poena: non metuenda fortibus, desideranda sapientibus, miseris expetenda, de qua dictum est: Quaerent homines mortem, et non invenient eam (Apoc. IX, 6) .

37. Est et alia quae saecularium afferat interitum voluptatum: in qua non natura, sed delicta moriuntur. Hanc mortem subimus consepulti baptismate, et mortui cum Christo ab elementis 1420 hujus mundi, cum actus patimur prioris oblivia. Hanc mortem voluit, cum prophetaret Balaam, ut Deo viveret, et ideo dixit: Moriatur anima mea in animis justorum, 1709B et fiat semen meum ut semen eorum (Num. XXIII, 10) .

38. Est et tertia mors, quando Christus, qui est vita nostra, nescitur: scire autem Christum vita est sempiterna, quae nunc justis praesto est in umbra, in futurum autem erit facie ad faciem; Spiritus enim ante faciem nostram Christus Dominus (Thren. IV, 20) , de quo dixit: In umbra ejus vivimus in gentibus (Psal. LVI, 2) . In umbra alarum ejus speravit David, in umbra ejus concupivit, et sedit Ecclesia (Cant. II, 3) .

39. Si tantum, Domine Jesu, confert umbra tua, quantum utique veritas afferet? Quemadmodum vivemus, quando jam non erimus in umbra, sed in ipsa vita? Nunc enim vita nostra abscondita est cum 1709C Christo in Deo. Cum autem Christus, inquit, apparuerit, vita nostra, tunc et nos cum eo apparebimus in gloria (Coloss. III, 3 et 4) . Dulcis illa vita est, quae non habet mortem: haec autem vita corporis habet mortem praevaricatione naturae, quae plerumque etiam desideratur. Habet etiam ipsa anima plerumque mortem labe peccati: Anima enim quae peccat, ipsa morietur (Ezech. XVIII, 4) . Cum autem firmitate beatitudinis roborata coeperit obnoxia non esse peccato, jam non erit mortalis, sed vitam carpet aeternam.

40. Ad hanc vitam, fratres, festinemus, moesti in saeculo, quia peregrinamur a Domino (II Cor. V, 6) ; qui enim non peregrinatur a corpore, peregrinatur a Domino. Multo autem melius dissolvi a corpore, et adhaerere Deo; ut et nos unum simus apud omnipotentem Deum, et unigenitum Dei Filium 1709D videamus, per resurrectionis gloriam in naturae claritatem assumpti et inviolabilis concordiae animorum foedere sempiterno unitatem diuturnae pacis imitati; ut compleatur id quod de nobis Dei Filius Patri orando promisit: Ut et ipsi unum sint, sicut et nos unum sumus (Joan. XVII, 23) .

41. Non ergo paterni funeris sepultura prohibetur, 1710A sed necessitudini generis divinae religionis pietas antefertur: illud consortibus relinquitur, hoc mandatur electis. Aut quia sepulcrum patens guttur est impiorum (Psal. V, 11) , memoria eorum abolenda praescribitur, quorum simul cum corpore meritum occidit; nec revocatur ab officio patris filius, sed fidelis a perfidi communione secernitur.

42. Est enim propria quaedam sepultura justorum, qualis illa de qua dictum est: Haec enim mittens hoc unguentum in corpus meum, ad sepeliendum me fecit (Matth. XXVI, 12) ; et ideo qui bona fide in se sepelit Christum, ut cum eo resurgat, diaboli perfidiam in se sepelire non debet.

43. Est et illa prophetica, ut supra sepulcra majorum quaedam ponamus (Tob. IV, 18) , quae lector 1710B agnoscis, infidelis intelligere non debet: non quod cibus imperetur aut potus, sed sacrae oblationis veneranda communio reveletur. Non ergo interdictum est muneris, sed religionis mysterium, 1421 communionem nobis cum gentibus mortuis non futuram. Nam cum sacramenta vivorum sint, non videntur mortui, qui habent vitam.