(Vers. 35.) Quodcumque supererogaveris, revertens reddam tibi.

82. Bonus dispensator, qui etiam supererogat. Bonus dispensator Paulus, cujus sermones et epistolae veluti ei rationi quam acceperat, supereffluunt. Moderatum 1719D Domini mandatum prope immoderato labore mentis et corporis exsecutus; ut multos ab aegritudine gravi spiritalis alloquii dispensatione relevaret. Bonus ergo stabularius stabuli ejus in quo agnovit asina praesepe Domini sui, et in quo grex clauditur agnorum; ne frementibus ad caulas rapacibus lupis, facilis in ovilia sit incursus.

83. Spondet ergo mercedem se redditurum. 1720A Quando reverteris, Domine, nisi in judicii die? Nam licet ubique sis semper, et stans in medio nostrum, non cernaris a nobis, erit tamen tempus quo universa caro te aspiciat revertentem. Reddes ergo quod debes. Beati quibus es debitor! Utinam nos simus idonei debitores! utinam quod accepimus, possimus exsolvere; nec nos aut sacerdotii aut ministerii munus extollat! Quomodo reddes, Domine Jesu? Promisisti quidem in coelo bonis copiosam esse mercedem (Matth. V, 12) . Reddes tamen et cum dicis: Euge, bone serve, quoniam super pauca fidelis fuisti, super multa te constituam: intra in gaudium Domini tui (Matth. XXV, 21) .

84. Ergo quoniam nemo magis proximus quam qui vulnera nostra curavit, diligamus eum quasi dominum, 1720B diligamus eum quasi proximum, nihil enim tam proximum, quam caput membris: diligamus etiam eum qui imitator est Christi: diligamus eum qui inopiae alterius corporis unitate compatitur. Non enim cognatio facit proximum, sed misericordia: quia misericordia secundum naturam; nihil enim tam secundum naturam, quam juvare consortem naturae.

85. (Vers. 38, 42.) Dictum est igitur de misericordia, sed non una est forma virtutis. Subjicitur Marthae exemplo et Mariae: alterius operibus actuosa devotio, alterius religiosa mentis intentio Dei verbo, quae si cum fide congruat, etiam ipsis operibus antefertur, juxta quod scriptum est: Maria optimam partem sibi elegit, quae non auferetur illi. Studeamus igitur et nos habere quod nemo nobis possit auferre, 1720C 1430 non ut perfunctoria, sed diligens audientia deferatur; solent enim etiam ipsius semina verbi coelestis auferri, si secus viam sint seminata (Luc. VIII, 12) . Agat te sicut Mariam desiderium sapientiae; hoc enim majus, hoc perfectius opus: nec ministerii cura cognitionem verbi coelestis avertat, nec arguas eos, et otiosos judices, quos videas studere sapientiae; hanc enim sibi cohabitantem Salomon ille pacificus adscivit.

86. Nec Martha tamen in bono ministerio reprehenditur: sed Maria, quod meliorem partem sibi elegerit, antefertur; Jesus enim multis abundat, et multa largitur: et ideo sapientior judicatur; quia quod principale advertit, elegit. Denique apostoli optimum non putaverunt relinquere Dei verbum, et 1720D ministrare mensis (Act. VI, 2) . Sed utrumque munus sapientiae est; nam et Stephanus plenus sapientia minister electus est (Ibid., 5) . Et ideo qui ministrat doctori deferat: et ministrantem doctor invitet et provocet; unum enim est corpus Ecclesiae, etsi diversa membra: alterum altero eget. Non potest dicere oculus manui: Opera tua non desidero: aut iterum caput pedibus, aut auricula se negare esse de 1721A corpore; nam etsi alia principalia, tamen alia necessaria. Sapientia in capite, actus in manibus: Oculi enim sapientis in capite ejus (Eccles. II, 14) ; quia ille vere sapit, cujus animus in Christo est, et cujus interior oculus erigitur ad superna. Et ideo: Sapientis oculi in capite ipsius: stulti autem in calcaneo.