quidem, uti alias, aggressione, ar- morumque vi, sed falsis aeque ac perniciosis principiis callide inductis, ac popularibus motibus malitiose ex- citatis. Neque enim erubescunt ne- fandam populis suadere rebellionem contra legitimos Principes, quae ab Apostolo claré aperteque damnatur ita docente: Omnis anima potestati- bus sublimioribus subdita sit. Non

est enim potestas nisi a Deo: quae

autem sunt, a Deo ordinatae sunt.

Itaque qui resistit potestati, Dei ordi-

nationi resistit. Qui autem resistunt

ipsi sibi damnationem acquirunt (1). Etam vero pessimi istiusmodi vetera- tores temporalem Ecclesiae domina- tionem aggrediuntur, eiusque vene- randam auctoritatem despiciunt, eo impudentiae deveniunt, ut suam in Ecclesiam ipsam reverentiam et ob- sequium palam iactare non desinant. Atque illud vel maxime dolendum, quod tam prava agendi ratione sese polluerit non nemo etiam ex iis, qui, uti Catholicae Ecclesiae filii, in ipsius tutelam atque praesidium impendere debent auctoritatem, qua in subiectos sibi populos potiuntur.

» In subdolis ac perversis, quas lamcntamur, machinationibus prae- cipuam habet partem Subalpinum Gubernium, a quo pridem omnes norunt quanta et quam deploranda eo in Regno damna ac detrimenta Ecclesiae eiusque iuribus, sacrisque Ministris fuerint inlata, de quibus in Consistoriali potissimum AIlocu-

X ;v. 167

tione die XXII Ianuarii MDCCCLV habita vehementer doluimus. Post despectas hactenus Nostras ea de re iustissimis reclamationes Gubernium ipsum eo temeritatis modo progressum est, ut ab irroganda universali Ecclesiae in- iuria minime abstinuerit, civilem impetens Principatum , quo Deus hanc B. Petri Sedem instructam vo- luit ad Apostolici Ministerii liberta- tem, uti animadvertimus, tuendam atque servandam. Primum sane ex manifestis aggressionis indiciis pro- diit quum in Parisiensi Conventu, anno 1856 acto, ex parte eiusdem Subalpini Gubernii inter hostiles nonnullas expositiones speciosa quae- dam ratio proposita fuit ad civile Romani Pontificis dominium infir- mandum, et ad Ipsius Sanctaeque huius Sedis auctoritatem imminuen- dam. Ubi vero superiore anno Ita- licum exarsit bellum inter Austriae Imperatorum, et fôederatores invi- cem Imperatorem Galliarum ac Sar- diniae Regem, nihil fraudis, nihil sceleris praetermissum est, ut Pon- tificiae Nostrae Ditionis populi ad nefariam defectionem modis omnibus impellerentur. Hinc instigatores mis- si, pecunia largiter effusa, arma sup- peditata, incitamenta pravis scriptis et ephemeridibus admota, et omne fraudum genus adhibitum vel ab il- lis, qui eiusdem Gubernii legatione Romae fungentes, nulla habita gen- tium iuris honestatisque ratione, pro- prio munere perperam abutebantui

(1) S Pvû. Ep. ad Rom. c. XIII v. 1 et seq.