(Vers. 41.) Date eleemosynam, et ecce omnia munda sunt vobis.

1725C 101. Vides quanta remedia? Mundat nos misericordia, mundat nos Dei sermo, juxta quod scriptum est: Jam vos mundi estis propter sermonem meum, quem locutus sum vobis (Joan. XV, 3) . Nec hoc loco solum, sed etiam in aliis quanta sit gratia expressum tenes: Eleemosyna enim a morte liberat (Tob. XII, 9) : et, Conclude eleemosynam in corde pauperis, et haec pro te exorabit in die malo (Eccli. XXIX, 15) .

102. Totus itaque pulcherrimus ab hinc dirigitur locus, ut quoniam nos ad studium simplicitatis invitat, superflua Judaeorum et terrena condemnet, qui secundum corpus intelligendo quae Legis sunt, vitro et catino propter fragilitatem sui non immerito comparantur; et ea de quibus nobis nullus est usus, observant: ea autem in quibus nostrae spei fructus est, 1725D negligunt; et ideo peccatum grande committunt, dum meliora despiciunt: et tamen ipsis peccati abolitio promittitur, si misericordia consequatur.

1435 103. (Vers. 42.) Breviter autem vitia eorum multa perstringit, qui viliorum fructuum decimis conferendis omne studium intendant suum: nec ullum futuri judicii metum, nec aliquam Dei habeant charitatem, cum opera sine fide vana sint; praetereunt enim judicium et charitatem Dei: judicium ideo, quia non omnia quae agunt, in judicium referunt: 1726A charitatem ideo, quia non ex affectu Deum diligunt.

104. Sed ne rursus fidei nos studiosos faciat, operum negligentes, perfectionem fidelis viri brevi sermone concludit; ut et fide et operibus approbetur, dicens: Et haec oportuit facere, et illa non omittere.

105. (Vers. 43, 44.) Arrogantiam quoque jactantiamque redarguit Judaeorum, dum primatus accubitionis in conviviis appetunt. In ipsos quoque peritos Legis damnationis sententia promulgatur: qui quasi sepulcra quae non apparent, specie fallunt, visuque decipiunt; ut cum foris speciosa promittant, intus ossa plena fetoris includant. Quod faciunt plerique doctores, qui ab aliis exigunt, quae ipsi non queant aemulari. Et ideo ipsi monumenta sunt, sicut et 1726B alibi dictum est: Sepulcrum patens est gutlur eorum (Psal. V, 11) .

106. (Vers. 47.) Bonus etiam locus adversus superstitionem vanissimam Judaeorum, qui aedificando sepulcra prophetarum, patrum suorum facta damnabant; aemulando autem paterna scelera, in seipsos sententiam retorquebant. Etenim propheticorum aedificatione tumulorum, sceleris eos qui occiderant, arguebant; et similium aemulatione factorum, se quoque declarabant paternae iniquitatis haeredes. Non igitur aedificatio, sed aemulatio loco criminis aestimatur. Neque enim possunt haereditariae iniquitatis absolvi, qui Dei Filium crucifigendo, quod gravius est, paternis cumulum sceleribus addiderunt. Et ideo bene alibi addidit: Implete mensuram patrum 1726C vestrorum (Matth. XXIII, 32) ; quia nihil est ultra Dei injuriam gravius peccare quod possint.

107. (Vers. 49.) Propterea mittit ad illos Sapientia apostolos et prophetas. Quis est Sapientia nisi Christus? Denique in Matthaeo habes: Ecce ego mitto ad vos prophetas et sapientes (Matth. XXIII, 34) .

108. (Vers. 52.) Arguuntur adhuc sub nomine Judaeorum, et futuro supplicio statuuntur obnoxii; quia cum doctrinam sibi divinae cognitionis usurpent, et alios impediunt, nec ipsi quod profitentur agnoscunt.