1 78 ÀPPENl x iv.

(1 ) Lib. I, c. 48 in c. 11 Lucae.

dentiae modis ordinatas, ne munus paterno animo concessum per malo- rum hominum operam veneno inn- ueretur. At vero quid inde factum est? Effrena licentia innocua Nostra largitate potita est, et Aulae, quo publici Ministri ac Deputati conve- nerant, limina sanguine respersa, et impia manus in eum sacrilege con- versa qui beneficium concesserat. Quod si recentissimis hisce tempo- ribus consilia circa civilem procura- tionem Nobis data fuerunt, haud ignoratis, Venerabiles Fratres, illa a Nobis admissa fuisse, eo tamen ex- cepto ac reiecto, quod non ad civi- lem administrationem respiciebat, sed eo spectabat, ut spoliationis parti iam patratae assentiremur. Nihil ve- ro est cur de consiliis bene acceptis, deque Nostris sinceris ad illa exse- quenda promissis loquamur, cum usurpationum moderatores alta voce profiterentur, se non quidem refor- mationes, sed absolutam rebellionem, omnemque a legitimo Principe se- iunctionem omnino velle. Atque ipsi erant gravissimi facinoris auctores et antesignani, qui suis clamoribus o- mnia replebant, non vero populus, ut de illis merito dici possit quod Venerabilis Beda de Pharisaeis et Scribis Christi inimicis aiebat ( 1 ) : « Non haec aliqui de turba, sed Pha-

risaei calumniabantur et Scribae, sic-

ut Evangelistae testantur. »

» Sed Romani Pontificatus oppu- gnata non solum eo spectat, ut haec

Sancta Sedes et Romanus Pontilex legitimo suo civili Principatu omnino privetur, sed eo etiam tendit, ut infirmetur, et, si fieri umquam pos-- set, plane tollatur salutaris catholi- cae religionis virtus : ac propterea im petit Dei ipsius opus, redemptio- nis fructum , et sanctissimam illam fidem, quae pretiosissima est here- ditas in nos derivata ex ineffabili sacrificio, quod in Golgotha consum- matum est. Atque ita se rem habere satis superque demonstrant tum com- memorata iam facta , tum ea quae in dies evenire videmus. Quot enim in Italia Dioeceses ob illata impedi- menta suis Episcopis orbatae, pru- dentibus modernae civilitatis patro- nis, qui tot christianos populos sine pastoribus derelinquunt, et illorum bonis potiuntur, ut ea in pravos etiam usus convertant! Quot sacro- rum Antistites in exilio versantur! Quot (cum incredibili animi Nostri dolore dicimus) Apostatae, qui non Dei sed Satanae nomine loquentes, ac impunitate ipsis a fatali regiminis systemate concessa fidentes, et con- scientias exagitant, et infirmos ad praevaricandum impellunt, et misere lapsos in turpissimis quibusque do- ctrinis obfirmant, et Christi vestem lacerare contendunt, cum minime reformident Nationales, uti dicunt, Ecclesias, aliasque id genus impie- tates proponere ac suadere. Postquam vero ita religioni insultaverint, quam per hypocrisim invitant ut cum ho-