\ 80 APPEN!

nimitatis inter Vos spiritum ingerit, et quotidie magis i n geret, ut No- biscum arctissime aeque ac concor- dissime coniuncti parati sitis una Nobiscum sortem illam subire, quae arcano divinae suae providentiae consilio cuique nostrum reservata sit. Ipse est, qui charitatis vinculo inter se, et cum hoc catholicae ve- ritatis et unitatis centro coniungit sacrorum christiani orbis Antistites, qui fideles sibi commissos evange- licae veritatis doctrina instituunt, eisque iter in tanta caligine tuto se- quendum monstrant, nuntiantes vir- tute prudentiae populis sanctissima verba. Ipse super omnes catholicas gentes effundit spiritum precum, ct acatholicis aequitatis sensum inspi- rat, ut rectum de hodiernis even- tibus ferant iudicium. Haec autem tam mira in universo catholico orbe precum consensio, tamque unani- mes erga Nos amoris significationes, tot sane variisque modis expressae (quod in anteactis aetatibus haud facile queat inveniri) manifestissime ostendunt, quemadmodum homini- bus recte animatis opus omnino sit tendere ad hanc Beatissimi Princi- pis Apostolorum Cathedram, lucem terrarum orbis, quae magistra ve- ritatis et nuntia salutis semper do- cuit, et usque ad consummationem saeculi immutabiles aeternae iusti- tiae leges docere numquam desinet. Tantum vero abest, ut Italiae populi ab hisce luculentissimis filialis erga Apostolicam hanc Sedem amoris et observantiae testimoniis abstinuerim,

xiv. ut immo quamplura centena ipso- rum millia Nos amantissimis litteris adiverint non eo quidem consilio ut conclamatali) a veteratoribus recon- ciliationem peterent, sed ut Nostras molestias, poenas, angores summo- pere dolerent, suumque erga Nos affectum omnimode confirmarent, et nefariam sacrilegamque civilis Nostri eiusdemque Sedis Principatus spo- liationem etiam atque etiam dete- starentur.

» Cum porro ita se res habeant, antequam loquendi finem faciamus, coram Deo et hominibus clare aper- teque declaramus, nullam prorsus adesse causam quare cum quopiam Nos reconciliari debeamus. Quoniam vero, licet immerentes, Illius hic m terris vice fungimur, qui pro trans- gressoribus rogavit ve n iamque pe- tiit, probe sentimus a Nobis parcen- dum iis qui Nos oderunt, ac pro ipsis orandum ut divinae gratiae au- xilio resipiscant, atque ita illius, qui Christi hic in terris vicariam gerit operam, benedictionem promerean- tur. Libenter utique pro illis ora- mus, iisque , statim ac resipuerit, ignoscere ac benedicere parati su- mus. Interim tamen non possumus inertes haerere, veluti qui nullam de humanis calamitatibus curam ca- piunt; non possumus non vehemen- ter commoveri et angi, ac uti No- stra non reputare maxima damna et mala iis nequiter illata qui per- secutionem patiuntur propter iusti- tiam. Quocirca dum intimo moerore conficimur, Deumque obsecramus,