APPENDIX V.

Sed eiusmodi veritas humano generi, hominibus quoque silvestri- bus compertissima, obscuratur ve- hementer a perditis huius aetatis hominibus sophismatum ope.

Exponam in quo sophismata con- sistant eorumdemque consecutiones.

Aspirat naviga tor ad portum, a- spirat viator ad patriam , aspirant pueri ad ludos, aspirant iuvenes ad delicias , aspirant viri ad honores, aspirant senes ad pecunias, aspirant iusti ad caelum u e converso aspirat fur ad furtum, vindica tor ad vindi- ctam, calumniator ad calumnias.

Omnes in hoc vitae stadio tum boni tum mali indesinenter ad ali- quid aspiramus. Aspiratio enim est actus, quo felicitatem nostratn, cui nec renunciare possumus, sive bene sive male proxime vel remote quae- rimus.

Aspiratio in abstracto conside- rata, quatenus est propensio natu- ralis ad propriam felicitatem inter naturalia hominis iura locum obtinet.

Haec est veritatis quaedam par- ticula omnibus comperta: sed quia veritas est omnibus comperta ideo su- stentandum est sophismatum: nam- que sophismata non dantur nisi ali- quam commixtam habeant veritatem qua falsae consecutiones tegantur: quia autem non est plena eiusdem generis veritas, sed tantum veritatis particula, ideo consecutiones illuso- rie ex ea facile deducuntur.

Quum itaque propensio naturalis ad propriam felicitatem inter natu- ralia hominis iura locum obtineat,

illico sophistice inferunt: ergo quan- tum patet naturalis illa propensio tantum patet facultas agendi.

Propensio illa tantum patet seu tantum protenditur, quantum patet atque protenditur felicitatis obie- ctum, quod est bonum indefinitum: ergo quidquid, sub aliqua ratione boni, voluntati repraesentatur est ob- iectum ad quod iure facultas agendi extendi potest: ergo nostra agendi facultas seu libertas illimitata est.

Si itaque libertas nostra illimi- tata est, nemo potest sine tyrannide hanc libertatem limitare ; limitaret enim propensionem nostram natu- ralem ad felicitatem.

Ergo Princeps ex se non habet auctoritatem nobis leges indicendi poenasque infligendi: limitaret enim naturalem hominis agendi facultatem.

Ergo in humano consortio talis Princeps esse non debet, sed popu- lus Princeps sibi est.

Populus ergo eliget aliquos qui suas repraesentent propensiones et aspirationes quas illi sustinebunt.

Hi populi Repraesentatores tan- tum poterunt, quantum eis permit- tunt eligentium aspirationes et pro- pensiones, quae illis suprema et u- nica gubernandi norma esse debent: ideoque amovendi tamquam tyranni si aliam sequantur normam : quid- quid autem iuxta illam aspirationum popularium normam consti tuant, con? stitutum erit non alio nomine atque potestate quam populi.

Per hanc sophismatum catenam, quae sunt principia socialia nostrae