300 URBIS ET ORBIS.

» tempore, personis, fine dicentis eloquendum sit. Ad hunc mo- » dum, dico in praesenti materia, Deum, utpote omni ex parte » sapientissimum et eloquentissimum, assumpsisse in S. Scriptura » eam loquendi formam et characterem, qui maxime ipsius fini » congrueret, qui fuit hominum animos permovere ad ea, quae » ad ipsius gloriam et aeternam beatitudinem assequendam cer » tius ducerent; cui fini, cum minus commodus esset fucatus ille » et politus sermo, in quo ut plurimum magis verba curiosas et » delicatas aures, quam res et ea quae dicuntur, animos movent, » hunc ablegavit, alterum simpliciorem assumpsit, qui fini illi » suo rectius congruebat.»

Ab hoc eloquentiae genere (notavit Orator) nec abhorruit Gre- gorius Magnus, ceu ipse scripsit in epistola ad Leandrum quae Moralium libris praemissa est.

At vero negavit Orator stylum, quo S. Alphonsus libros con- scripsit, ita esse demissum, ut dedeceret Ecclesiae Doctorem: ostendit immo, Alphonsum eo stylo usum esse, qui Ecclesiae Do- ctoris sit proprius, adducens praeclarissimum S. Isidori Hispalen- sis, Ecclesiae Doctoris, testimonium, /. 2 Offic, ad S. Fulgent. c. 5 sup. cap. V Matth. v. 13, quod ita se habet: «c Qui in erudiendis atque instituendis ad virtutem populis praeerit, necesse est, ut in omnibus sanctus sit, et in nullo reprehensibilis habeatur. . . cun- ctosque ad bonum opus et doctrina et opere provocet. Cui etiam scientia Scripturarum necessaria est. . . . Porro si et doctrina et sermone fuerit eruditus, potest ceteros quoque instruere et docere suos, et adversarios percutere, qui nisi refutati fuerint atque con- vicii, facile possunt simplicium corda pervertere. Huius sermo de- bet esse purus, simplex, apertus, plenus gravitatis et honestatis, plenus suavitatis et gratiae, tractans de mysterio legis, de doctrina fidei, de virtute continentiae, de disciplina iustitiae, unumquemque admonens diversa exhortatione, iuxta professionem morumque qua- litatem; scilicet ut praenoscat quid, cui, quando vel quomodo proferat.»

« Servavit haec omnia sedulo (ita Orator) et egregie praesti- tit S. Auctor noster, qui in variis Operibus, pro varia argumenti et personarum ratione, modo simplici, modo pleniori, quandoque etiam sublimiori stylo usus est. Ipse profecto iuxta Tullii ipsius et Quintiliani monita, perspicuitatem ante omnia quaesivit, veluti