URBIS ET ORBIS 381

mani, ex causis legitimae Canonizationis, faciendam ; aliam esse vindicationem Sanctorum, qui in eisdem tabulis fuerunt omissi,

II. Novam insertionem locum non habere, nisi post definitam solemnem Canonizationem ad normam vigentis disciplinae vel, si de Sanctis agatur in Decretis Urbani VIII exceptis, post re- cognitum Ecclesiae consensum, quo universim aliquis Servus Dei uti Sanctus in Ecclesia habeatur; quod contingere potest per am- plissimam cultus diffusionem ( 1 ) .

III. E converso vindicationem locum habere, si aliquis Servus Dei apud antiquitatem uti Sanctus habitus universim fuerit, quam- vis eius memoria ex humanis causis postea interciderit atque ex eisdem causis in emendatis Romani Martyrologii tabulis eius elo- gium praetermissum.

IV. Ut demonstretur, apud antiquitatem Servum aliquem Dei fuisse universim habitum uti Sanctum, satis esse, ut in Romana ecclesia uti sanctus fuerit habitus.

V. Huius iudicii gravissima argumenta esse inscriptionem in vetustissimis Romanae Ecclesiae Martyrologii tabulis, designata die obitus ad eius celebrandam memoriam: erectionem sepulchri in titulum seu Oratorium, in quo conventus fidelium haberentur ad eandem memoriam celebrandam: et reliqua cultus signa, quae suppetant, ad ostendendum, Romanam Ecclesiam sine ullo discri- mine in uno eodemque Sanctorum Martyrumque censu Servum aliquem Dei habuisse.

VI. Hisce enim positis, eodem prorsus iure, quo reliqui San- cti in Martyrologii tabulas relati sunt, qui fuerit praetermissus, reintegran debere.

VII. In themate haec omnia abunde de S. Leene Episcopo et Martyre habuisse locum; ideoque iure meritoque Martyrologio Romano restituendum.

(1) Confer causam beatae Iulianae pag. 5 2 , et ea quae ibidem adnotavimus Cornelionensis quam retulimus in vol. V, pag. 6 5 .