ÄQ& NULLITATIS TESTAMENTI

( 1 ) Quid iuris, si constaret renun- ciationem fuisse factam in genere et in specie bonorum patrimonialium in favo- rem fratrum ? Poterat ne Livius a mona- sterio solutus ea patrimonialia bona iuri- dice vindicare?

Videtur posse: ratio est, quod causa i enunciationis cessaverat per egressum e Religione, cessante autem causa renun- cialionis, renunciatio cessabat quoad ea

bona quae non fuerant aliis quaesita, quaeque veluti in suspenso manebant, adstipulante quoque voluntate testato- rum, qui Livium, etsi religiosum profes- sum noscerent, cohaeredem instituerant. Confer Resolutionem S. C. Concilii de Regulari ad Episcopatum evecto, quam re tui i in vol. 1 pag. 227 in nota, quam quam non integre ea Resolutio ad no- stram facti speciem possit aptari.

scriptis sive in Ordinis constitutionibus, sive ex communi iure ,

valorem non haberet .

His aliisque animadversis , propositum est resolvendum

Dubium

« An constet de nullitate dispositionis t e s tamentar iae Regula-

» ris (Livii) quoad inst i tut ionem Capellaniae, i ta ut et cui defe- » renda sint relat iva bona in casu . »

R ESOLUTIO. S. Congregat io E p i s c , et R e g . causa cognita die

2 Septembris 1 8 7 0 respondere censuit:

Negative in omnibus, et Archiepiscopus curet exsecutionem vo- luntatis testatoris, et communicetur ex officio.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Generat im renunciat ionem bonorum sive in genere sive in

specie ante professionem so lemnem factam non p r a e s u m i , sed

probari luculenter debere ( 1 ) .

II . Renunc ia t ione autem bonorum non facta , bona Religiosi

professi ipso iure monasterio cedere , si monaster ium ius possi-

dendi habeat .

III . Idem verum esse, sive a g a t u r de bonis ac tu ad Profes -

sum pert inentibus, sive de bonis adventiti is vel in spe positis.

IV. Professo e religione exeunte per saecularizationis indul-

tum, atque proinde a potestate Super iorum Regularium soluto,

iure fere postliminii, suam iuridicam personal i tatem r e c u p e r a r e ,

ad vindicanda coram civili lege ea iura sanguinis et successionis ,

quae aliis non fuerint, antea quaes i ta .

V. Usum tamen propr ie ta temque bonorum habere non posse

ob votum quod ei obstat p a u p e r t a t i s ; quum illud firmum m a -

neat et iam post saecularizationis Indultum.