Idyllium II. Epicedion in patrem suum Julium Ausonium.

 

Nomine ego Ausonius, non ultimus arte medendi:
Et mea si nosses tempora, primus eram.
Vicinas urbes colui patriaque domoque,
Vasates patria, sed lare Burdigalam.
Curia me duplex, et uterque senatus habebat
Muneris exsortem, nomine participem.
Non opulens, nec egens, parcus sine sordibus egi.
Victum, habitum, mores semper eadem habui.
Sermone impromptus Latio: verum Attica lingua
Suffecit culti vocibus eloquii.
0878D Obtuli opem cunctis poscentibus artis inemptae:
Officiumque meum cum pietate fuit.
Judicium de me studui praestare bonorum:
Ipse mihi numquam, judice me, placui.
Officia in multos diverso debita cultu,
Personis, meritis, tempore distribui.
Litibus abstinui: non auxi, non minui rem.
Indice me nullus, sed neque teste perit.
Invidi numquam. Cupere atque ambire refugi.
Jurare, aut falsum dicere, par habui.
Factio me sibi non, non conjuratio junxit.
Sincero colui foedere amicitias.
Felicem scivi, non qui, quod vellet, haberet:
Sed qui per fatum non data non cuperet.
Non occursator, non garrulus, obvia cernens,
0879A Valvis et velo condita non adii.
Famam, quae posset vitam lacerare bonorum,
Non finxi: et veram si scierim, tacui.
Ira procul: spes vana procul: procul anxia cura;
Inque bonis hominum gaudia falsa procul.
Vitati coetus, ejuratique tumultus,
Et semper fictae principum amicitiae.
Deliquisse nihil numquam laudem esse putavi,
Atque bonos mores legibus antetuli.
Irasci promptus, properavi condere motum:
Atque mihi poenas pro levitate dedi.
Conjugium per lustra novem, sine crimine, concors
Unum habui: gnatos quattuor edidimus.
Prima obiit lactans; at qui fuit ultimus aevi,
Pubertate rudi non rudis interiit.
0879B Maximus ad summum culmen pervenit honorum,
Praefectus Gallis, et Libyae, et Latio,
Tranquillus, clemens, oculis, voce, ore serenus,
In genitore suo mente animoque pater.
Hujus ego et natum, et generum pro consule vidi.
Consul ut ipse foret, spes mihi certa fuit.
Matronale decus possedit filia. Cujus
Egregia et nuptae laus erat, et viduae;
Quae nati, generisque et progeneri. Simul omnium
Multiplici illustres vidit honore domos.
Ipse nec affectans, nec detrectator honorum,
Praefectus magni nuncupor Illyrici.
Haec me fortunae larga indulgentia suasit,
Numine adorato, vitae abitum petere.
Ne fortunatae spatium inviolabile vitae
0879C Fatali admorsu stringeret ulla dies.
Obtinui: auditaeque preces; spem, vota, timorem,
Sopitus placido fine, relinquo aliis.
Inter moerentes, sed non ego moestus, amicos
Dispositis jacui funeris arbitriis.
Nonaginta annos baculo sine, corpore toto
Exegi, cunctis integer officiis.
Haec quicumque leges, non aspernabere fari:
Talis vita tibi, qualia vota mihi.