472 IURIS TUMULANDI

stram pervenit ex conquestione Abbatis et Fratrum S. Marlini Lau- donensis, quod cum Presbyter quidam corpus cuiusdam mulieris (prout in ultima voluntate disposuit) ad eandem ecclesiam sepe- liendum deferret, Monachi S. Vincentii Laudonensis corpus ipsius* violenter rapere et in ecclesia sua sepelire minime dubitarunt..,. Mandamus, quatenus si ita esse inveneritis, praefatos Monachos compellatis, ut ossa praefatae mulieris et beneficia, quae occasione sepulturae ipsius recepisse noscuntur, memoratis Fratribus cum ¿n- tegritate restituant, et de caetero talia facere non praesumant. » Huic iuris capiti multae SS. Congregationum Resolutiones conso- nant , quae his in adiunctis restitutionem cadaveris faciendam esse decreverunt: nec non in dioecesi, de qua agimus, dispositio dioecesanae synodi sic statuentis: « Quando extra propriam ec- » clesiam seu sepulcrum designatum tumulatum fuit cadaver, » si petatur, nostra accedente facultate, effodiendum est, ut suae » restituatur ecclesiae. Ii vero per quos haec iniuria lata fuit ple- » ctantur amissione cuiuscumque lucri percepti vel percipiendi » ex funere. »

Iussum Provincialis fuisse adimpletum, qui iterum iampridem praeceperat, ut sepulturae fieret locus: atque multa cadavera ab eo tempore humata ibidem fuisse Regulares adnotarunt.

Neque obstare civile Decretum, quo templum collegiatae ec- clesiae declaratum erat commune coemeterium, quum nihilomi- nus defuncti fideles qui elegissent sepulturam in templo Fratrum Minorum, semper in eo templo sepulti essent.

Quum itaque manifestum appareret, Rosam sepulturam ele- gisse in ecclesia Fratrum Minorum, quumque horum ecclesia iure sepeliendi gauderet, violata per Canonicos voluntate defunctae, exhumationi et restitutioni cadaveris esse locum, concludebant, «t funebria emolumenta a Capitulo percepta restitui debere.

His deductis proposita sunt resolvenda

Dubia

I. « An et ad quem spectet ius tumulandi ex funeris in casu» » Et quatenus affirmative favore Fratrum Minorum de obser-

» vantia. »