MATRIMONII. 5 f 7

*> Et quatenus negative ad primam partem, affirmative ad » secundam:

II. » An sit consulendum Ssmo super dispensatione matri- » monii rati et non consummati in casu.»

R ESOLUTIO. S. Congregatio Concilii causa cognita in comitiis habitis die 24 Ianuarii 1 8 7 1 respondere censuit:

Ad I. Sententiam esse confirmandam vetito viro transitu ad alias nuptias, inconsulta S. Congregatione.

Ad II. Provisum. Matrimonii Defensor post huiusmodi Resolutionem novam

audientiam postulavit, ut iterum disputaretur super utraque dubiorum formula: id notificatum fuit utrique coniugi; vir enim suum Causidicum designaverat penes S. Congregationem, atque praefixus est eis terminus ad propria iura protuenda. Verumta- men ab eis neque penes Curiam neque penes S. Congregatio- nem aliquid est deductum. Id significatum fuit Causidico a viro designato; at neque voce neque scripto aliquid ab eo dictum est: omnesque alii silentium alte servarunt.

Ex officio itaque causa reproposita est in comitiis habitis die 24 Martii 1 8 7 1 , cum voto alterius Theologi aliisque animad- versionibus Defensoris matrimonii: atque, causa iterum discussa, ad consuetas dubiorum formulas: <c I. An sit standum vel rece- « dendum a decisis in primo dubio in casu: II. An sit standum « vel recedendum a decisis in secundo in casu: » S. Congregatio respondit: ad I et II in decisis.

Ex QUIBUS COLLIGES:

I. Matrimonium ab eo contractum, qui ex natura sit absolute impotens ad consummandum matrimonium, esse ipso iure nullum.

II. Ideoque, evidenter demonstrata in foro externo eiusmodi impotentia, non opus esse, ut Pontificia dispensatio interveniat, qua dissolvatur matrimonium ratum et non consummatum: numquam enim fuit ratum quod ab initio nullum fuit.

HI. Ut tamen de eiusmodi naturali impotentia constet, quae impediat matrimonium, ostendi debere, eam iam matrimonium praecessisse, non supervenisse; eamque esse absolutam, quae humano remedio vinci non possit.