IURISDICTIONIS 583

rerum ac fortunarum suarum summa; quandoquidem et domum et bona in loco suae originis possideret ubi eius parentes degebant

Post haec nullius momenti esse dicebantur, quae ab Alexio de sua intentione deque optione in divisione dioecesis facienda asserta sunt: simplices enim erant assertiones, quarum prima etsi vera, destituebatur, facto realis domicilii; quarum altera in Clerico, auctoritati ecclesiasticae legitimo titulo coiligato, erronea erat. Non enim quae iure civili in bonum communis ordinis per- mittuntur, repeti possunt de ecclesiarum ministris, qui multo strictioribus vinculis suis ecclesiis seu dioecesibus colligantur.

Ad ea vero, quae ex adverso sunt adnotata de Clerico nulli ecclesiae dioecesanae seu pio loco adscripto, qui invito etiam Episcopo proprio parochiam extra dioecesim recipere potest, non erat necessaria in themate responsio. Namque in praesentia agi- tur de subiectionis fundamento, quod, ut ita dicam, est radix iurisdictionis in certos Clericos certusque fideles. Non enim ad primariam sed ad secundariam quaestionem pertinet inqui- sitio, an Episcopus cogere possit Clericum proprium ad manen- dum in dioecesi, vel, si extra dioecesim degat, an cogere eundem possit ad redeundum, si alicui dioecesanae ecclesiae ex qua sal- tem alimenta recipiat, non sit adscriptus; quum nemo suis sti- pendiis militare cogi possit.

Ad rei tamen declarationem est animadversum, Concilium Tridentinum Sess. 23 de Ref. c. 16, vestigiis inhaerens Concilii Chalcedonensis statuisse: «Cum nullus debeat ordinari, qui iudi- cio sui Episcopi non sit utilis aut necessarius suis ecclesiis, San- cta Synodus, vestigiis sexti canonis Concilii Chalcedonensis inhae- rendo (1), statuit, ut nullus in posterum ordinetur, qui illi ecclesiae aut pio loco, pro cuius necessitate aut utilitate assumitur, non ad- scribatur, ubi suis fungatur muneribus, nec incertis vagetur sedi- bus. Quod si locum inconsulto Episcopo deseruerit ei sacrorum exercitium interdicatur.))

Eandem Constitutionem Tridentinam fuisse confirmatam et uberius declaratam pro Hispaniarum regnis ab Innocentio XIII Const. Apostolici ministerii die 13 Maii 1773 atque iterum a Bc-

(1) Textus Concilii Chalcedonensis et reliqua opportuna reperies in vol. V p 478 tn notis. Reeoli ouoaue possunt quae scripsi in vol. III p . 507 et seqq.