n hodie constituta sunt, tamquam n haereticus, anathematizatus et da-

ri mnatus obiiciatur. Et erit non so-

ri tum incommuni catus, verum etiam

n ab Ecclesia habeatur extorris. »

In quo documento apprime nota haec ultima verba: et erit non solum incommunicatus, verum etiam ab Ec-

clesia habeatur extorris. Non enim omnes qui sunt incommunicati cen- sentur ab Ecclesia extorres: sed e converso ab Ecclesia extorres, sunt eo ipso incommunicati.

Haec autem separatio, quae con- tingit ex natura criminis, et anathe- matizatio, qua eos natura sua pro- sequitur Ecclesia, nihil impediebat, quominus, singulis supervenientibus rebus, per specialem auctoritatis a- ctum haeretici anathematizarentur.

Qui actus auctoritatis est omnino necessarius, quando dubium exoria- tur, an doctrina sit necne haeretica, vel quando aliqua tergiversatione sub pelle ovium ipsi tegantur, quod fre- quentissime contingebat. Haeretici enim in hoc solebant differre ab apo- statis a fide vel schismaticis, quod illi nomine christiano haeresim dis- seminarent praesumentes in Ecclesia esse: haeresis enim opponitur per se unitati fidei, non autem pari modo opponitur unitati communionis.

Ut itaque lupi discernerentur ab ovibus, regula servata est, ut suspe- cti in iudicium vocarentur, ut per explicitam errorum detestationem eli- minarent suam suspicionem ; quod

APPS'NWÏK I! 85

si facere de l roc la ren l , communione privabantur: haec errorum detesta- tio appellata inde est purgatio ca- nonica.

Huius canonicae purgationis prae- clara extant exempla in epistolis Ma- gni Leonis. Unum tantum referam exemplum, quod legitur in epistola eiusdem ad Aquilciensem Episco- pum (1) hisce verbis: «Agnovimus n quosdam Presbyteros et Diaconos n ac diversi ordinis Clericos, quos n Pelagiana sive Caelestiana haeresis n habuit implicatos, ita in vestra pro- n vincia ad communionem catholi- ci eam pervenisse, ut nulla ab eis n damnatio proprii exigeretur erroris; n et pastoralibus excubiis nimium n dormitantibus, lupos ovium pellibus n tectos in ovile Dominicum , non » depositis bestialibus animis , in- n troisse ; et quod per auctoritatem n canonum decretorumque nostro- n rum ne insontibus quidem concedi- » tur, usurpasse; ut relictis ecclesiis, n in quibus clericatum aut accepe- n rant, aut receperant, instabilitatern n suam per diversa circumferant, n amantes semper errare et nunquam n in fundamento Apostolico perma- » nere. Quoniam, qui nullo discussi » examine nullo sunt praeiudicio suat<

n professionis obstricti, hunc maxi- mi me expetunt fructum, ut sub ve- n lamento communionis plures do n mos adeant, et per falsi nominis n scientiam multorum corda corrum- » pant. Quod utique efficere non

Cl) Haec epistola in Vol. I Appendix ad Bullarium Romanum editionis Taurinensi» reperitur p<ig. 1. Huic similis est altera ad Septimum Altimum Episcopum ibid. pag. 3.