APP*. M

perficit, ne ipsa subvertatur Eccle- sia: haec removere solet mala mem- bra ut sanentur. Illa supponit vel declarat ab Ecclesia extorres, et per consequens Ecclesiae bonis privatos: haec tantum privat eisdem bonis: ideoque illi cessant esse catholici; hi vero catholici manent, quam- quam, ob privationem consortii bo- norum, tamquam non catholici ha- beantur. Illa in expulsione et bono- rum privatione non admittit limites et gradus: haec gradus saltem olim admisit, ita ut nec omnibus Eccle- siae bonis semper privaverit, nec semper supponeret grave peccatum: unde distinctio quoque orta erat in- ter maiorem et minorem excommu- nicationem. Tota traditio clamat, apostatas, haereticos, schismaticos fugiendos esse non tantum in divi- nis, sed etiam in civili consortio; e converso non pari rigore legitur con- stitutum fuisse de ceteris, quamquam et hi in divinis semper essent vi- tandi.

D E DISCRIMINE INTER EXCOMMUNICATOS

VITANDOS ET TOLERATOS.

Qui excommunicationem inflictam contrahunt ob quodcumque grave crimen poena excommunicationis punitum, iure seu facultate privantur participandi Ecclesiae bona quae fidelibus sunt communia, ut superius vidimus. Ecclesia enim est medium, per quod coelestia dona , ex largi- talo divina hominibus facta , horni-

IX i». 90

nibus communicantur. In sua pote- state proinde est, denegare ius illud fidelibus, quod ratione Baptismi sibi competit: id Ecclesia satis ostendit negando se et bona sibi commissa, homini baptizato, quasi christianus non esset, donec resipiscat.

Dum agitur de excommunicatis, qui dicuntur vitandi, idest de iis, qui fuerint nominatim denunciati, Ecclesia se negat eisdem suaque bona quorum administratrix est: idest se negat in civili consortio, prohi- bens fidelibus communicationem cum iisdem; se negat in divinis, prohibens consortium fidelium cum excommu- nicatis in celebratione divinorum officiorum , in oratione , multoque magis in participatione sacramento- rum. Haec prohibitio communicandi in divinis est primus ac praecipuus excommunicationis effectus coram Ecclesia, quod ex superius expositis documentis satis apparet, quodque facile posset confirmari ex iugi ec- clesiastica traditione, afferendo plena manu canones êt documenta, quae sub gravibus quoque poenis eius- modi communicationem prohibent.

Excommunicatis, qui dicuntur tolerati, qui videlicet non fuerint ab auctoritate denunciati, quamquam sint undequaque notorii, non se dê negat Ecclesia in foro extento, idest non interdicit fidelibus civile consor- tium cum iisdem, nec prohibet com- municationem cum eisdem in di» vinis. Prohibitum tamen utrumque semper manebit, quoties periculum adsit perversionis vel scandali* quae