APPEN IX n. 101

cirent, ipsae leges fere cessare visae sunt.

Quum tamen leges manerent quoad peccatorem tit antea, qui fa- cultate manebat privatus participan- di bona Ecclesiae, fere evenit, ut iudex de contracta censura manserit tantum ipse peccator et eius Con- fessarius, quando ad sacramentalem Confessionem accederet.

Sed praeterea eiusmodi leges, sive per mitissimas interpretationes in ea- rum applicatione ad singula facta, sive per earum ignorationem, quae plerosque omnes invasit, disparue- runt non solum coram Ecclesia, sed etiam magna ex parte quoad ipsum peccatorem , ita ut multae censurae omnino cessare viderentur.

Quod provide perfecit Constitu- tio Apostolicae Sedis de qua agimus,

elenchum tradens censurarum, quae in pleno vigore sint servandae, re- liquas omnes abrogans. Celebres proinde manebunt in hac censura- rum provincia duae Constitutiones, quarum prima Martini V, quae viam quodammodo stravit huic secundae.

Manente nihilominus distinctio- ne inter excommunicatos vitandos et toleratos, ipsa excommunicatio iam in duplex genus distinguitur; nam- que licet intrinsece eadem sit; ex- trinsece tamen adeo est vis excom- municationis imminuta, quae voce auctoritatis per nominationem de- linquentis non vivificetur, ut prae- cipuam suam externam efficaciam coram societate non amplius habeat. Quum itaque qualitas effectus ad-

scribi soleat causae, habebimus ex- communicationem vitandam quae est antiqua excommunicatio maior, et excommunicationem toleraiam, quae universim non cogit fideles, ut excommunicatos etiam notorios tam- quam excommunicatos habeant.

DE APPLICATIONE CENSURAE EXCOMMUNI'

CATIONIS INFLICTAE IN APOSTATAS A

FIDE, HAERETICOS ET SCHISMATICOS

SER CONSTITUTIONEM Apostolicae

Sedis.

Articulus I. Constitutionis Apo- stolicae Sedis, quem habes pag. 8 et articulus III pag. 40 excommu- nicationem ipso facto infligunt apo- statis, haereticis et schismaticis, ean- demque Romanus Pontifex speciali modo sibi reservat.

Absque ullo dubio hanc censu- ram incurrunt ii omnes, quos su- pra consideravimus pag. 93 et seq. Namque egimus de apostatis, hae- reticis, et schismaticis notoriis.

Sed quum' de notoriis agitur, quaeri facile potest, utrum Ordina- rii locorum, qui velint publice de- nunciare, per expressionem nominis, eos, qui duces saltem sint et co- ryphaei, ut vitandi evadant, tenean- tur praemittere admonitiones. Ratio dubitandi est, quia iam notorie con- stat eos esse excommunicatos, unde satis videretur declaratio, absque ulla praemonitione.

Respondeo. Si de iis agitur, qui non tantum sint notorii, sed prae- terea contra ipsam catholicam Ee-