f 06 APPEN» IX II. aequiparantur excommunicatis de- nunciatis: quod confirmat, quod de- monstrandum assumpsi , idest , in art. I et II pag. 8 et 9, haereticos, quamquam non denunciatos, sanci- tas censuras in alios inducere.

Quaeri ulterius potest, utrum haeretici ad inducendam excommu- nicationem in alios qui commemo- rantur in dictis articulis I et II, p. 8 et 9, necesse sit, ut sint uotorii, vel sufficiat, ut haeresim occulte tantum significaverint, puta coram uno vel numero paucis, ita ut haeresis oc- culta existimari possit.

Respondeo. Sufficit, ut haereticos esse certo modo cognoscatur, ut eis credentes, receptores, fautores, defensores, legentes eorum libros ceterique in articulo II recensiti, in eam incidant excommunicationem de qua ibidem est sermo. Crimen enim haeresis est illico censura mul- tatum statim ac exterius prodeat; eiusque auctor illico dicitur et est haereticus : quare comprehenditur sub verbis articuli I: excommunica- mus omne* et singulos haereticos, ubi non distinguuntur haeretici notorii ab haereticis occultis: quum itaque necessarium non sit ut denuncientur ad inducendam excommunicationem in alios, ceteri, qui ibidem nominan- tur, qui cognita eorum haeresi in ea causa implicantur, eo ipso contra- hunt excommunicationem speciali modo Romano Pontifici reservatam.

Item quaeritur, in quas censuras incidant, qui communicare cum haereticis denunciatis.

Respondeo. Nominalis denuncia tio haeretici vel schismatici fieri pot- est ab auctoritate episcopali vel ab auctoritate Romani Pontificis.

Denuntiatio quae fiat auctoritate Romani Pontificis censuras inducit, quae sanciuntur in articulis XVI et XVII pag. 28, in quorum primo multantur excommunicatione Ro- mano Pontifici simpliciter reservata, communicantes cum excommunicato

nominatim a Papa in crimine cri-

minoso ei scilicet impendendo auxi-

lium vel favorem: in altero eadem excommunicatione multantur Cle- rici scienter et sponte communicantes

in divinis cum personis a Romano

Pontifice nominatim excommunicatis

et ipsos in officiis recipientes.

De hisce articulis moveri facile possunt difficultates. Prima difficul- tas est: quando agitur de haereticis denunciatis vel apostatis a fide (qui eodem censu habentur) articulus XVI pag. 28 videtur nihil addere arti- culo I pag. 8: namque quum sub hoc articulo I comprehendantur eis cre- dentes eorumque receptores, fautores,

ac generaliter quilibet illorum de-

fensores, sub hisce verbis iam com- prehenduntur communicantes in cri- mine criminoso, ei, scilicet haeretico, impendendo auxilium vel favorem.

Qui enim ei impendit auxilium vel favorem in crimine criminoso, idest in haeresi, iam est eius fautor vel defensor. Quaeritur itaque, an com- municantes cum haeretico nomina- tim a Papa denunciato incidant in duplicem excommunicationem, in