APPENDIX III. 1 3 9

»ultra librorum impressorum amis- rum librorum. Namque agens Tri-

n sionem et illorum publicam corn-

il bustionem ac centum ducatorum fa-

ri bricae Basilicae Principis Aposto-

li lorum de Urbe, sine spe remissionis,

n solutionem ac anni continui exer-

7> citii impressionis suspensionem, ex-

it communicationis sententia innoda-

ti tus existat ; ac demum, ingrave-

n scente contumacia, taliter per Epi-

n scopum suum vel Vicarium nostrum

n respective, per omnia iuris remedia

n castigetur, quod alii, eius exemplo,

n similia minime attentare praesu-

li mant. »

Haec tamen prima Constitutio cum suis poenis non fuit a princi- pio usu recepta ceu tradit Suarez de censur. disput. 23 sect. 7 cum Câ

ietano, verb. Excomm. in fin. Navar- ro, cap. 27 n. 4U, et 448, Toleto, I. 4 c. 40 in fin.

Synodus Tridentina, quae pro- xime subsequuta est, eam Constitu- tionem ex parte innovavit in sess. 4 in Decreto De editione et usu sacro-

dentina Synodus de iis, qui detor- quent ad suos sensus sacram Scri- pturam per interpretationes contra eum sensum, quem tenuit et tenet S. Mater Ecclesia, aut etiam contra unanimem consensum Patrum, con- stituit, ut huiusmodi homines per Ordinarios declarentur et poenis a

iure statutis puniantur. Deinde sic

prosequitur. u Sed et impressoribus modum

n in hac parte, ut par est, imponere » volens, qui iam sine modo, hoc » est putantes sibi licere quicquid n libet, sine licentia superiorum ec- n ciesiasticorum ipsos sacrae scriptu- n rae libros, et super illis annota- » tiones et expositiones quorumlibet » indifferenter, saepe tacito, saepe n etiam ementito praelo, et quod gra- t ius est, sine nomine auctoris (1) » imprimunt, alibi etiam impressos n libros huiusmodi temere venales » habent, decernit et statuit, ut post- ín hac sacra Scriptura, potissimum

(1) Tempore Concilii Tridentini adhuc considerabatur tamquam gravis culpa, iuxta ve- terem consuetudinem, omissio nominis auctoris in fronte librorum. Ante typorum inventum libri sine nomine auctoris suspecti saltem considerati sunt: et primis Ecclesiae saeculis li- bri sine nomine auctoris conscripti a Romana Sede inter apocryphos facile recensebantur, quemadmodum inter apocryphos numerabantur libri, ceteroquin innocui, qui sub ementito celebris alicuius nomine vulgarentur: huius rei exempla videre est in supra citato Gelasii Decreto. Sic ex. gr. inter opuscula, quae Romana Ecclesia recipiebat recensentur gesta San- ctorum martyrum: sed tamen idem Decretum hanc clausulam adiungit: « sed ideo secundum » antiquam consuetudinem singulari cautela in Sancta Romana Ecclesia non leguntur, quia » et eorum, qui conscripsere nomina penitus ignorantur, et ab infidelibus et idiotis su- » perflua aut minus apta, quam rei ordo fuerit, esse putantur sicut cuiusdam Cyrici et lu- » littae; sicut Georgii, aliorumque eiusmodi passiones, quae ab haereticis perhibentur coni- » positae. Propter qnod, ut dictum est, ne vel levis subsannandi oriretur occasio, in San- » cta Romana Ecclesia non leguntur."

Sic pariter inter libros apocryphos Decretum Gelasii recenset celebrem librum, qui appellatur Canones Apostolorum; id certe ex ea praesertim ratione, quod sub ementito Apostuloium nomine circumferretur: quamquam disciplinam ex traditione Apostolica haustam liber, saltem quoad substantiam, contineret, ceu Critici existimant.