nori extensione quibusdam SS. Con- gregationibus Cardinalium.

» Corollarium c). Falsum est, auctoritatem propter quam debea- tur assensus intellectus, solam esse auctoritatem Dei revelantis seu Ec- clesiae vel Pontificis infallibiliter de- finientis; sunt enim gradus assensus religiosi multiplices. In praesenti dis- tinguendus est assensus fidei pro- prie et immediate divinae propter auctoritatem Dei revelantis: assensus fidei quam supra diximus mediate divinam propter auctoritatem infal- libiliter definientis doctrinam ut ve- ram non tamen ut revelatam; as- sensus religiosus propter auctorita- tem universalis providentiae eccle- siasticae in sensu declarato.

» Hanc ipsam doctrinam Sum- mus Pontifex Pius IX in litteris scri- ptis 21 Decembris 1863 ad archie- piscopum Monachiensem, quarum initium est, Tuas libenter accepimus, clarissime exposuit: «Persuadere no- V bis volumus, noluisse (eos, qui con- n ventui litterario Monachiensi adfue-

» rani) obligationem, qua catholici » Magistri ac scriptores omnino ad- n stringuntur, coarctare in iis tan- n tum, quae ab infallibili ecclesiae rr iudicio veluti fidei dogmata ab o- n mnibus credenda proponuntur... » Namque etiamsi ageretur de illa » subiectione, quae fidei divinae actu rr est praestanda, limitanda tamen » non esset ad ea, quae expressis » oecumenicorum Conciliorum aut » Romanorum Pontificum , huius- n que Apostolicae Sedis decretis defi-

IX m. 1 5 5

» n i ta sunt, sed ad ea quoque exten- T) denda, quae ordinario totius Eccle- » siae per orbem dispersae màgiste- V rio tamquam divinitus revelata tra- » duntur. ideoque universali et con- » stanti consensu a catholicis theo- » logis ad fidem pertinere retinen- di tur. Sed cum agatur de illa subic- it elione, qua ex conscientia ii omnes

n catholici obstringuntur, qui in con- a templatrices scientias incumbunt,ut n novas suis scriptis Ecclesiae affé- n rant utilitates, idcirco eiusdem Con- centus viri agnoscere debent, sa- n pientibus Catholicis haud satis esse,

n ut praefata dogmata recipiant ac

n venerentur, verum etiam aptis esse,

n ut se subiiciant tum decisionibus,

n quae ad doctrinam pertinentes a

r> Pontificiis Congregationibus pro)fe-

rr runtur, tum iis doctrinae capiti-

rr bus, quae communi et constanti ca-

ry tholicorum consensu retinentur ut

rr theologicae veritates et conclusiones

rr ita certae, ut opiniones eisdem do-

rt ctrinae capitibus adversae, quam-

rr quam haereticae dici nequeant, ta-

* men aliam theologicam mereantur

v censuram, n

n Porro auctoritas universalis providentiae ecclesiasticae, quam di- ximus, licet per se primo in nulla alia persona singulari resideat, quam in Pastore totius Ecclesiae; providen- tia tamen particularis subordinata Summo Pastori competit etiam sin- gulis Episcopis in suis dioecesibus. Immo in foro interno et in ordine ad directionem vitae spiritualis suo modo competit Directoribus anima-