ACTA APOSTOLICAE SEDIS

 344 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 345

 346 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 347

 348 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 349

 350 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 351

 352 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 353

 354 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 355

 356 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 357

 358 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 359

 360 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 361

 362 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 363

 364 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 365

 366 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 367

 368 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 369

 370 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 371

 372 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 373

 374 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 375

 376 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 377

 378 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 379

 380 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 381

 382 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 383

 384 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 385

 386 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 387

 388 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 389

 390 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 391

 392 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 393

 394 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Francisci Pp. 395

 396 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 397

 398 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 399

 400 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 401

 402 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 403

 404 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 405

 406 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 407

 408 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 409

 410 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio de Causis Sanctorum 411

 412 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatio pro Episcopis 413

 414 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Congregatiopro Gentium Evangelizatione 415

 416 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Benedicti XVI Pp. 417

 418 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Acta Benedicti XVI Pp. 419

 420 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

 Diarium Romanae Curiae 421

 422 Acta Apostolicæ Sedis - Commentarium Officiale

Acta Francisci Pp. 357

IV

Dum apud templum divo Ignatio de Loyola Romae Eucharistiam celebrat.*

Queridos hermanos y hermanas:

En el Evangelio que acabamos de escuchar los discípulos no alcanzan a

creer la alegría que tienen, porque no pueden creer a causa de esa alegría.

Así dice el Evangelio. Miremos la escena: Jesús ha resucitado, los discípulos

de Emaús han narrado su experiencia, Pedro también cuenta que lo vio,

luego el mismo Señor se aparece en la sala y les dice: « Paz a ustedes ». Va-

rios sentimientos irrumpen en el corazón de los discípulos: miedo, sorpresa,

duda y, por fin, alegría. Una alegría tan grande que por ésta alegría « no

alcanzaban a creer ». Estaban atónitos, pasmados, y Jesús, casi esbozando

una sonrisa, les pide algo de comer y comienza a explicarles, despacio, la

Escritura, abriendo su entendimiento para que puedan comprenderla. Es el

momento del estupor, del encuentro con Jesucristo, donde tanta alegría nos

parece mentira; más aún, asumir el gozo y la alegría en ese momento nos

resulta arriesgado y sentimos la tentación de refugiarnos en el escepticismo,

« no es para tanto ». Es más fácil creer en un fantasma que en Cristo vivo.

Es más fácil ir a un nigromante que te adivine el futuro, que te tire las

cartas, que fiarse de la esperanza de un Cristo triunfante, de un Cristo que

venció la muerte. Es más fácil una idea, una imaginación, que la docilidad a

ese Señor que surge de la muerte y ¡vaya a saber a qué cosas te invita! Ese

proceso de relativizar tanto la fe que nos termina alejando del encuentro,

alejando de la caricia de Dios. Es como si « destiláramos » la realidad del

encuentro con Jesucristo en el alambique del miedo, en el alambique de la

excesiva seguridad, del querer controlar nosotros mismos el encuentro. Los

discípulos le tenían miedo a la alegría… Y nosotros también.

La lectura de los Hechos de los apóstoles nos habla de un paralítico.

Escuchamos solamente la segunda parte de esa historia, pero todos cono-

cemos la trasformación de este hombre, lisiado de nacimiento, postrado a

la puerta del Templo para pedir limosna, sin atravesar nunca su umbral,

* Die 24 Aprilis 2014.