838 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

eXiStimatio, lauS et gratiarum aCtio pro vita ConSeCrata et vita Contemplativa monaStiCa

5. Inde a primis nempe saeculis Ecclesia manifestavit magnam aestimatio-

nem sinceramque dilectionem erga viros mulieresque qui, Patri vocanti mo-

ventique Spiritui obsequentes, Christum « pressius »19 sequi elegerunt, ut Ipsi

sese devoverent indiviso corde (cfr 1 Cor 7, 34). Amore sine condicionibus in

Christum et homines permoti, praecipue in pauperes et patientes, vocantur

variis speciebus - ut virgines consecratae, viduae, eremitae, monachi et reli-

giosi - ad terrestrem vitam Iesu casti, pauperis et oboedientis referendam.20

Vita contemplativa monastica, cuius potissimum partes primas agunt mu-

lieres, in claustri silentio radices egit gratiae et misericordiae pretiosos fructus

generans. Vita mulierum contemplativa constituit semper in Ecclesia et pro

Ecclesia cor orans, quod gratuitam rationem copiosamque apostolicam fecun-

ditatem custodit, atque visibilis arcanae et multiformis sanctitatis fuit testis.21

A primigenia experientia singulari virginum Christo consecratarum, quae

orta est sua sponte tamquam fructus necessitatis Christi Sponsi amori amo-

re respondendi, mox transitum est ad statum definitum adque ordinem ab

Ecclesia approbatum, qui coepit virginitatis professionem publice prolatam

suscipere. Labentibus saeculis maior pars virginum consecratarum simul

convenit, generans species coenobiticae vitae, quas Ecclesia sua sollicitu-

dine custodire consuevit congrua disciplina, in qua clausura inclusa erat

tamquam custodia spiritus finisque prorsus contemplativi quem haec coe-

nobia sibi proponebant. Temporis nimirum decursu, per synergiam inter

actionem Spiritus, qui in credentium cordibus operatur et iugiter novas

sequelae species concitat, et per maternam sollertemque Ecclesiae curam

fingebantur vitae contemplativae et integre contemplativae species,22 quas

hodie novimus. Dum in occidentalibus partibus spiritus contemplativus in

multiplicia charismata est dispertitus, in orientalibus autem servavit cons-

picuam unitatem,23 semper utique testificationem praebens de vitae omnino

Deo dicatae divitiis et pulchritudine.

19 Ibid., 1. 20 Cfr ioanneS pauluS ii, Adh. Ap. postsynodalis Vita consecrata (25 Martii 1996), 14: AAS 88

(1996), 387. 21 Cfr ConC. oeCum. vat. ii, Const. dogm. Lumen gentium, 46; iD., Decr. Christus Dominus, 35;

iD., Decr. Perfectae caritatis, 7. 9; CIC can. 674. 22 Cfr CIC can. 667 § 2-3. 23 Cfr ioanneS pauluS ii, Ep. Ap. Orientale lumen (2 Maii 1995), 9: AAS 87 (1995), 754.