COLLATIONES SEU DISPUTATIONES SUBTILISSIMAE

 COLLATIO PRIMA.

 Sed contra rationem primam arguitur sic : Quandoque aliqua plura habent aliquam unam rationem ad quam conveniunt, et diversas rationes formales, quibu

 Contra secundam rationem positionis arguitur sic : si propter hoc est tantum una prudentia secundum speciem respectu omnium agibilium, quia est unum p

 Contra rationem tertiam positionis arguitur : sub eadem ratione sub qua prudentia dictat de agibili, sub eadem ratione virtus moralis inclinat in illu

 

 COLLATIO II.

 Praeterea, ad principalem quaestionem arguitur sic : alia a voluntate sunt sufficiens causa agens per modum naturae cujuscumque intelleetionis igitu

 

 COLLATIO III.

 Contra intentum duarum primarum rationum, nempe intellectum esse tantum occasionem, seu causam sine qua non electionis, arguit primo, quia quando volu

 

 COLLATIO IV.

 

 COLLATIO V.

 

 COLLATIO VI.

 Ad quaestionem dicebatur, quod habitus non est principium activum respectu actus, nec quantum ad substantiam actus, nec quantum ad moralitatem in actu

 Secundum principale, scilicet quod habitus non sit causa moralitatis in actu, probatur sic : actus praecedentes habitum virtutis non secundum rectam r

 Ad primam rationem principalem dicendum, quod prudentia dicitur activa et ars factiva, non quia sit principium agendi, aut faciendi proprias actiones

 COLLATIO VII.

 Arguitur quod non: intellectus agens non potest pati: ergo nec intellectus possibilis potest agere. Consequentia probatur ex 3. de Anima, sicut intell

 Praeterea, arguitur sic ad principale : si intellectus esset activus, qui dicitur possibilis, tunc intellectus possibilis posset sibi fabricare specie

 Praeterea, quod dicitur, quod intellectus, licet sit activus, non tamen est tota causa actus, sed species, inquantum tenet vicem objecti, ita quod int

 

 COLLATIO VIII.

 Videtur quod sic : actus distinguuntur per objecta sua ex 2. de Anima

 

 COLLATIO IX.

 

 COLLATIO X.

 Quod non videtur : per rationem naturalem cognoscimus quod Deus est intellectivus, et natura intellectualis, et per consequens quod sit natura volitiv

 Praeterea, non major certitudo in actu credendi per habitum infusum potest haberi de aliquo objecto credibili, quam per actum credendi fidei acquisita

 

 COLLATIO XI.

 Praeterea, secundo ad principale arguitur: positis principiis concurrentibus quae sufficiunt ad actum intelligendi, necessario ponitur actus intellige

 Praeterea tertio ad propositum arguitur sic : quandocumque aliqua duo extrema habent ad invicem connexionem aliquam naturalem per aliquod medium conne

 Resolutio secundum mentem Doctoris, quod Deus non movet ullum intellectum naturaliter nisi suum: ab aliis autem si vult videtur, si non vult videtur e

 COLLATIO XII.

 Respondetur quod non : quia nihil potest quietare intellectum ex se perfecte, nisi habeat rationem objecti simpliciter, et primo primi sed relatio no

 

 COLLATIO XIII.

 Posita opinione Philosophi, quod non potest haberi scientia quid est de Deo, vel substantia, ponit modum dicendi, quod Deus relucet in creatura, et su

 

 COLLATIO XIV.

 COLLATIO XV.

 Contra, in priori per naturam, quo Beatus videt Deum, ante velle effraenatum habet velle ideo prior est impossibilitas peccandi, quameffraenatio fere

 COLLATIO XVI.

 

 COLLATIO XVII.

 Dicitur quod sic : quia illud in se habet omnem rationem appetibilis, et nullam rationem fugibilis ergo necessario appetitur a voluntate : nam ideo

 Praeterea, arguitur contra rationem positionis, quod non concludat : quia si voluntas ideo non potest non velle finem ultimum sibi ostensum, quia in i

 COLLATIO XVIII.

 Dicitur quod per objectum, qui est finis ultimus sibi clare ostensus, necessitatur voluntas ad eliciendum actum volendi circa illud objectum, ita quod

 

 COLLATIO XIX.

 Contra positionem quaestionis arguitur sic : Intelligens communissimum debet habere objectum communissimum sub ratione communissima, talis est essenti

 Ad principale, quod Deitas sit primum objectum intellectus : quia operatio intelligendi non tantum est circa entia, sed circa non entia, ita intellect

 COLLATIO XX.

 Praeterea : arguitur quod Beatus videns essentiam divinam videat infinita, et per consequens videat essentiam sub ratione infinita, quia sub ratione,

 COLLATIO XXI.

 

 COLLATIO XXII.

 Ad primum: perfectio simpliciter potest dici ut universaliter perfectio, et est in quolibet melius ipsum quam non ipsum, sic sapientia est perfectio s

 Contra arguitur : intellectus Dei in primo signo aeternitatis, aut intelligit distincte istas perfectiones, aut non : si sic, cum intelligit eas in se

 COLLATIO XXIII.

 

 COLLATIO XXIV.

 Contra ista: quando dicunt, quod essentia indeterminata indeterminatione sua determinat se ad actum, arguitur : aut intelligunt, quod determinatur sic

 COLLATIO XXV.

 Resolutio hujus collationis, juxta Doctorem, et communem, 1. d. 26. a n. 4. personae constituuntur relationibus, et explicatur et probatur ibi usque a

 COLLATIO XXVI.

 

 COLLATIO XXVII.

 Quod sic, probatur ex creaturis. Licet eminenter sint in causis, quae sunt creatorum, tamen non omnia, quae in creaturis sunt, possumus attribuere Deo

 Contra, quasi in materia est, quasi in potentia respectu formalis termini productionis, similiter personae distinguerentur specie sicut relationes.

 Ad primam, quando arguitur, quod non includit imperfectionem, est in Deo, concedo : sed ratio subjecti non includit imperfectionem, nego. Ad probation

 COLLATIO XXVIII.

 

 COLLATIO XXIX.

 

 COLLATIO XXX.

 Quod speculativa : quia Theologia ejus est nobilissima : aliqua speculativa est nobilior omni practica, 1. Metaphysicae ergo, etc.

 Ad principale, quod Theologia Dei sit practica : illa scientia Dei dicitur esse practica, cujus primum objectum est operabile, contingens : hujusmodi

 COLLATIO XXXI.

 Juxta duas primas rationes docet personas divinas cum sint ex se necesse esse, prius habere esse quam creaturas in esse intelligibili. Circa hoc dispu

 Contra resolutionem personas prius produci, quam creaturas in esse intelligibili, adducit quinque rationes, quas variis solutionibus et replicis ampli

 COLLATIO XXXII.

 In hac collatione statim post initium ponit opinionem dicentium Deum nihil ad extra cognoscere posse nisi per respectus superadditos essentiae suae, s

 COLLATIO XXXIII.

 Disputat subtilissime hac collatione, an creaturae habuerint este aliquod reale ab aeterno, ut tenet Henric. per rationes hic primo positas, dicens il

 COLLATIO XXXIV.

 

 COLLATIO XXXV.

 Ad quaestionem dico, quod vestigium est impressio derelicta ex transitu gradientis, conformis sibi ex ea parte, qua tangit in gradiendo sed ante mund

 JUDICIUM R. P. F. LUCAE WADDINGI

 COLLATIO XXXVI.

 Licet ubique, et sparsim per universam suam doctrinam Scotus dicat distinctionem hanc formalem inter essentiam divinam, et relationes atque attributa,

 COLLATIO XXXVII.

 Omnes difficultates, quas hic attingit Doctor, videlicet an essentia sit formalis terminus generationis in Divinis ? et an essentia divina, prout est

 Potissima quae hic pertractat Doctor de notitia ingenita in Patre, et de notitia genita per se subsistente in persona distincta, per quam Pater nullo

 COLLATIO XXXVIII.

 In hac collatione potissimis utitur rationibus Henrici et Goffredi, quibus probant Filium generari de substantia seu de essentia Patris, ut de quasi m

 COLLATIO XXXIX.

 Quod non, arguitur : quia intellectus divinus non convertit se supra intellectum informatum notitia simplici, nisi ut habet esse particulare in aliqua

 Videtur imperfecta haec quaestio, et aliqua adhuc in ea desiderari. Eam novit Doctor contra opinionem Henrici asserentis intellectum paternum, quando

Scholium.

Adducit tres instantias urgentes, quod essentia non potest esse quasi materia in generatione Verbi, quibus assignat subtilissimas solutiones, mirum in modum sententiam Henrici confirmantes. Miscet varias solutiones argumentorum quae hic non habentur, forte apud Henricum sunt.

Contra, quasi in materia est, quasi in potentia respectu formalis termini productionis, similiter personae distinguerentur specie sicut relationes.

Item, ex vi productionis non habetur in aliquo nisi uno modo : sed essentia Dei habetur in Filio, ut formalis terminus: ergo non ut materia,

Item, habens in se essentiam divinam, quacumque ratione, omni alia ratione amota, est in se perfectus : sed Filius habet eam sub ratione quasi materiae: ergo quacumque alia ratione amota est perfectus, et ita esset perfectus Filius non habendo essentiam divinam, ut terminum formalem, quod est falsum.

Ad primum, si intendunt quod essentia est formalissimus terminus generationis, cum formalissimum in supposito distinguat suppositum, essentia distingueret; tunc dico quod relatio est terminus aliquo modo, sicut enim in forma est terminus duplex formalis, unus terminus specificus, ut rationalitas ; alius suppositivus, sive sit duplex negatio, sive humanitas, sive socrateitas; sic in Filio Dei unus terminus est natura, terminus suppositivus est proprietas hypostatica; sic essentia est terminus specificus, relatio est terminus formalis hypostaticus; ideo non prius terminatur generatio ad relationem, sed ad essentiam, ut formalem terminum, tamen sub illa proprietate, ideo non est ad aliquatio : similiter species sumitur ibi ex essentia, sicut in creaturis sumitur ex natura, ideo non distinguitur specie.

Ad primum tunc dico, quod sicut in creatura, quae est aliquid in potentia, respectu sui in actu ut in simplici ratione, est sumere differentiam et genus; sic aliquo modo est ibi, intellectus Dei informatur notitia simplici, et ille idem ut nudus, convertitur super seipsum ut informatum, et ille ut informatus imprimit in nudum ; ideo ille intellectus ut nudus, et quasi informis est quasi materia, et informans est quasi forma, relatio autem est quasi forma.

Et cum arguis, habens essentiam ut quasi materia, est suppositum perfectum, dico quod sicut sequitur, principium est: ergo principatum est, propter correlationem, et propterea addita exclusione, sequitur opposita: unde habere eam ut materiam, includit habere eam ut formam, et nota exclusionis addita excludit inclusum.

Ad secundum, major non est vera in nobis : intellectus enim continens notitiam memorialem est eadem res cum nudo converso, qui nudus est materia verbi respectu intellectus ut informati.

Ad aliud cum arguitur, agens sicut producens non refertur ad materiam, nisi inquantum movens, dico quod hoc est falsum, ubi materia non differt a producente.

Ad aliud, quod producit aliquid ex materia, prius refertur ad patiens quam ad productum ; ergo Pater prius refertur ad essentiam realiter quam ad Filium; dico quod antecedens non est verum, nisi ubi materia differt realiter a producente, vel antecedens est verum, quando agens disponit materiam et abjicit formam praecedentem.

Item, potentia prima activa non requirit aliquam causam, sicut patet in creatura: ergo nec potentia prima productiva requirit causam aliam, ergo nec quasi materia: dico quod antecedens est verum, quia infert, quod de jure non est in causa activa requirere aliam causam, sed de ratione causae productivae est requirere aliam causam ut quasi materiam.

Ad aliud, quod tam in generatione quam in spiratione, utrobique est impressio quasi formae in materiam, arguitur.

Item arguitur, si essentia est quasi materia, cui imprimitur relatio ut forma, quaero an essentiae, ut est Patris, vel ut Filii, vel ut Spiritus sancti, vel ut indifferens? non primo modo, quia tunc Pater et Filius erunt unum suppositum nec secundo modo; nec tertio, quia illa impressio prior est, quam sit Filius, vel Spiritus sanctus: nec quarto modo, quia sic Filius non esset magis de essentia Patris quam Filii, vel Spiritus sancti.

Respondeo, in creaturis est considerare signum, quo materia est sub forma abjicienda, aliud in quo forma educitur, terminum, quo est subjectum generationis et quasi materia. Si quaeris tunc, quando est generatio ignis in aere, ut materia sit ignis vel aeris, neutrum est, sed indifferens utrique: similiter in Divinis non imprimitur relatio in essentiam, ut est Patris, nec ut Filii, vel Spiritus sancti, sed est quasi signum primum, in quo intellectus Patris informatur simplici notitia: secundum in quo intellectus nudus convertitur super informatum: tertium in quo nudus conversus informatur. Ideo in essentia imprimitur ut indifferens, tamen magis dicitur Filius de essentia Patris quam Filii, vel Spiritus sancti ; sicut dicimus, quod de materia vini educitur acetum, quia prius fuit sub vini forma, sicut in Divinis Filius est de essentia, ut est Patris, quia est de essentia quae prius origine est essentia Patris.

Ad aliud, generatio subita et genitum non sunt una res, tamen generatio est prius genito secundum rationem, secundum quod intellectus prius accipit eam, ut in primo signo: secundo ut genitum esse sit in Divinis distantia generationis a genito esse, seu potentiae ab actu, et hoc non est nisi in ratione.

Item arguitur : nihil informatur ab eo, respectu cujus est actus purus, respectus relationis non habet esse nisi ab essentia: ergo non informatur relatione.

Dico essentia intentione, qua est essentia fundat filiationem immediate, immediatione scilicet naturae, quia nullam relationem prius natura fundat ; in quo enim signo naturae fundat unam et aliam, tamen fundat filiationem mediate, scilicet mediatione originis, quia mediate generatione, tamen immediate immediatione naturae.

Tunc dico, essentia est purus actus respectu filiationis, inquantum fundat eam immediate immediationem naturae, tamen est in potentia ad eam mediatione originis.

Item arguitur, producens inquantum hujusmodi refertur ad productum : sed inquantum movens refertur ad materiam, pater est movens: ergo, etc.

Dico quod producens ut sic non refertur ad materiam, nec inquantum movens, sed inquantum imprimens.

Qui vellet sustinere, quod essentia non se habet ut materia in generatione, posset respondere ad rationes factas.