S. AURELII AUGUSTINI HIPPONENSIS EPISCOPI DE ANIMA ET EJUS ORIGINE LIBRI QUATUOR .

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII

 9. Sed quid dicit, cui hoc quod praelocutus est, contigit? Namque ut istam quaestionem sibi proponeret, ait: «Alia substruuntur opprobria querulis mur

 CAPUT IX.

 11. Unde et latro ille, non ante crucem Domini sectator , sed in cruce confessor, de quo nonnunquam praejudicium captatur, sive tentatur, contra Bapti

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 14. Inveniat ergo, si potest, iste quid dicat, cum ab illo quaeritur, quid meruerit anima, sine ullo peccato, vel originali, vel proprio, sic ad subeu

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 18. Unde etiam scit, utrum repetitio sententiae sit, Qui dat flatum populo super eam, et spiritum calcantibus eam: ut de una re utrumque dictum intell

 19. Quod autem graecus dicit πνοήν, hoc Latini varie interpretati sunt aliquando flatum, aliquando spiritum, aliquando inspirationem. Nam hoc verbum

 20. Sunt etiam qui haec verba prophetica sic intelligant, ut quod ait, Dedit flatum populo super eam, id est, super terram, non nisi animam velint acc

 21. Eadem ratione etiam quod dicit Deus, Spiritus enim a me exiet, et omnem flatum ego feci (Isai. LVII, 16): de Spiritu quidem sancto accipiendum est

 22. Adjecit etiam tertium testimonium, quia scriptum est, Qui fingit spiritum hominis in ipso (Zach. XII, 1). Quasi hoc negetur: sed unde eum fingat,

 0487 23. Novimus etiam Machabaeorum juvenum matrem, fecundiorem virtutibus quando filii passi sunt, quam fetibus quando nati sunt, eos sic fuisse adho

 CAPUT XV.

 25. Qui utinam in tanta profunditate quaestionis, quamdiu quid dicat ignorat, imitaretur Machabaeorum matrem: quae cum sciret de viro se filios concep

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 28. «Sed dicendo,» inquit, «Apostolus, Et ipse det omnibus vitam et spiritum deinde addendo, Fecitque ex uno sanguine omne genus hominum ex uno sangu

 CAPUT XVIII.

 30. Cum itaque isti sic inter se alternante sermone certaverint ego inter eos sic judico, ut ne incognitis fidant, et temere audeant affirmare quod n

 31. Quapropter, cum his testimoniis, quod ad hanc rem pertinet, utique ambiguis, non solvatur haec quaestio illud tamen scio, sic argumentari homines

 CAPUT XIX.

 33. Animarum autem novarum sine propagine insufflationem, defendi quidem minime prohibemus, sed ab eis qui potuerint aliquid invenire, vel in canonici

 34. Quamobrem, quicumque volunt defendere quod dicuntur animae novae nascentibus insufflari, non de parentibus trahi, aliquid illorum quatuor quae sup

 CAPUT XX.

 LIBER SECUNDUS. AD PETRUM PRESBYTERUM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 3. Itemque alios esse corporis, alios autem animae sensus, miror si iste te docuit et tu homo id aetatis et honoris, antequam istum audires, unum atq

 4. At si forte ante hujus doctrinam, quam modo te invenisse laetaris, animae naturam Dei putabas esse portionem hoc plane cum horrendo periculo falsu

 CAPUT III.

 6. Si haec cum catholico loquor, magis commonens quam docens. Neque enim esse tibi arbitror nova, vel audita quidem et antea, non tamen credita: sed,

 7. Quod si dicis, Hoc me ille non docuit, nec huic errori ejus ullo modo, quamlibet diserti et ornati sermonis illectus suavitate consensi: ago ingent

 CAPUT IV.

 8. Nam illud quod rectissime et valde salubriter credit, judicari animas cum de corporibus exierint, antequam veniant ad illud judicium, quo eas oport

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 17. Novellos haereticos Pelagianos justissime conciliorum catholicorum et Sedis Apostolicae damnavit auctoritas, eo quod ausi fuerint non baptizatis p

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 20. Item quod scriptum est, ex uno sanguine Deum fecisse omne genus hominum Hoc nunc os ex ossibus meis, et caro de carne mea. ex uno sanguine, ex uno

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 LIBER TERTIUS. AD VINCENTIUM VICTOREM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 5. In te ipso tibi proba ipse quod dico: emitte spiritum flando, et vide utrum dures, si non receperis: recipe respirando, et vide quas patiaris angus

 6. Haec debuisti considerare, cum scriberes et non ista similitudine utrium inflatorum vel inflandorum introducere nobis Deum, aut ex alia natura qua

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 10. Noli credere, nec dicere, nec docere, «Animam per carnem reparare habitudinem priscam et per illam renasci, per quam meruerat inquinari» (Supra, l

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 14. Noli credere, nec dicere, nec docere, «De infantibus (Sup. lib. 2, n. 13), qui priusquam renascantur in Christo, praeveniuntur occiduo, scriptum e

 CAPUT XI.

 16. Sed forte dicas, omnia quidem pertinere ad Dei regnum, quia regnat in coelis, regnat in terris, in abyssis, in paradiso, in inferno, (ubi enim non

 17. Hoc qui dicunt, videntur quidem sibi dicere aliquid, quia Scripturas negligenter attendunt, et quomodo regnum Dei dicatur, unde oramus dicentes, V

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 21. Nimis longum est, omnia quae in tuis libris, vel potius in te ipso volo emendari, pertractare atque discutere, et saltem brevem tibi de singulis c

 CAPUT XV.

 23. Haec interim undecim multum aperteque perversa, et fidei catholicae adversa, nunc jam nihil cuncteris exstirpare atque abjicere ab animo, a verbo,

 LIBER QUARTUS. AD VINCENTIUM VICTOREM.

 CAPUT PRIMUM.

 CAPUT II.

 3. Ista tua nostrae ignorantiae disertissima et luculentissima castigatio, omnia quae ad naturam hominis pertinent, sic te scire compellit, ut si eoru

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 8. Et quisquis fuerit conatus haec discere, non frustra ei dicitur, Altiora te ne quaesieris, et fortiora te ne scrutatus fueris. Neque enim altiora s

 CAPUT VII.

 10. Saepe nos praesumimus aliquid memoria retenturos, et cum id putamus, non scribimus nec nobis postea cum volumus venit in mentem, nosque poenitet

 11. Sed me contemnis forsitan confitentem, et propter hoc quoque pecoribus comparabis. Ego autem monere, vel si non dignaris, certe admonere non desin

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 16. Non itaque displiceat praesumptioni tuae juvenili meus senilis timor, fili. Ego enim, si hoc quod de animarum origine quaerimus, nec Deo, nec aliq

 CAPUT XII.

 18. Sed utrum aliquid tale sit anima, scrupulosissime ac subtilissime quaeritur. Verumtamen tu, unde tibi maxime gratulor, Deum corpus non esse confir

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 22. Dicis etiam, «Cessare illic nomina, ubi non distinguitur forma et nihil illic agere appellationem nominum, ubi nulla est designatio personarum.»

 CAPUT XVI.

 24. Quod vero «illum Abrahae sinum» existimas «esse corporeum, et per ipsum» asseris «totum corpus ejus agnosci,» vereor ne in re tanta joculariter at

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 27. Quid si tale aliquid apud inferos geritur, et in eis se, non corporibus, sed corporum similitudinibus animae agnoscunt? Cum enim tristia patimur,

 28. Jam illud quale est, dicere quod «anima formam de corpore accipiat, et cum incremento corporis protendatur et crescat » et non attendere quam mons

 CAPUT XIX.

 30. Post mortem vero quam vim cognitionis corruptibilibus exoneratae corporibus animae accipiant etiam non bonae ut vel pariter malas, vel etiam bona

 CAPUT XX.

 32. Nam illa masculinae vel femininae animae forma, membris virilibus muliebribusque distincta, si non corporis similitudo, sed corpus est, velis noli

 33. Quod enim de phoenice loqueris, ad rem de qua agitur omnino non pertinet. Resurrectionem quippe illa significat corporum, non sexum destruit anima

 CAPUT XXI.

 35. Prolixioris autem sermonis est, de isto genere similitudinum corporalium diligentissima disputatio, utrum et Angeli, seu boni, seu mali sic appare

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV.

 39. Si qua sane alia, quae plurima in tuis libris emendanda mihi videntur, scire fortasse desideras, venire tibi non sit onerosum, non tanquam discipu

Chapter 18.—The First Question, Whether the Soul is Corporeal; Breath and Wind, Nothing Else Than Air in Motion.

Now whether the soul is such a substance, is an extremely nice and subtle question. You, indeed, with a promptitude for which I very greatly congratulate you, affirm that God is not a body. But then, again, you give me some anxiety when you say, “If the soul lacks body, so as to be (as some persons are pleased to suppose) of hollow emptiness, of airy and futile substance.” Now, from these words you seem to believe, that everything which lacks body is of an empty substance. Well, if this is the case, how do you dare to say that God lacks body, without fearing the consequence that He is of an empty substance? If, however, God has not a body, as you have just allowed; and if it be profane to say that He is of an empty substance; then not everything which lacks body is an empty substance. And therefore a person who contends that the soul is incorporeal does not necessarily mean, that it is of an empty and futile substance; for he allows that God, who is not an empty being, is at the same time incorporeal. But observe what great difference there is between my actual assertion, and what you suppose me to say. I do not say that the soul is an airy substance; if I did, I should admit that it is a body. For air is a body; as all who understand what they say declare, whenever they speak concerning bodily substances. But you, because I called the soul incorporeal, supposed me not only to predicate mere emptiness of it, but, as the result of such predication, to say that it is “an airy substance;” whereas I must have said both that it has not corporeity, which air has, and that what is filled with air could not be empty. And your own bag similes failed to remind you of this. For when the bags are inflated, what is it but air that is pressed into them? And they are so far from being empty, that by reason of their distension they become even ponderous. But perhaps the breath seems to you to be a different thing from air; although your very breath is nothing else than air in motion; and what this is, can be seen from the shaking of a fan. With respect to any hollow vessels, which you may suppose to be empty, you may ascertain with certainty that they are really full, by lowering them straight into the water, with the mouth downwards. You see no water can get in, by reason of the air with which they are filled. If, however, they are lowered either in the opposite way, with mouth upward, or aslant, they then fill, as the water enters at the same opening where the air passes out and escapes. This could be, of course, more easily proved by performing the experiment, than by a description in writing. This, however, is not the time or place for longer delay on the subject; for whatever may be your perception of the nature of the air, as to whether it has corporeity or not, you certainly ought not to suppose me to have said that the soul is an aerial thing, but absolutely incorporeal. And this even you acknowledge God to be, whom you do not dare to describe as an empty substance, while you cannot but admit that He has an essence which is unchangeable and almighty. Now, why should we fear that the soul is an empty void, if it be incorporeal, when we confess that God is incorporeal, and at the same time deny Him to be an empty void? Thus it was within the competency of an Incorporeal Being to create an incorporeal soul, even as the living God made living man; although, as the unchangeable and the almighty, He communicated not these attributes to the changeable and far inferior creature.

18. Sed utrum aliquid tale sit anima, scrupulosissime ac subtilissime quaeritur. Verumtamen tu, unde tibi maxime gratulor, Deum corpus non esse confirmas. Sed me rursus sollicitum facis, ubi dicis: «Si anima caret corpore, ut sit, sicut quibusdam placet, cassae inanitatis, aeriae futilisque substantiae .» His enim tuis verbis videris credere, omne quod caret corpore, inanis esse substantiae. Quod si ita est, quomodo Deum audes dicere carere corpore, nec times ne sequatur inanis eum esse substantiae? Porro si et corpore caret Deus, quod jam confessus es; et eum inanis esse substantiae, absit ut dicas: non ergo inanis substantiae est, quidquid corpore caret. Et ideo qui incorpoream dicit esse animam, non est consequens ut eam velit videri inanis futilisque substantiae: quia et Deum, qui non est inane aliquid, simul incorporeum confitetur. Vide autem quantum intersit inter id quod dico, et quod tu me existimas dicere. Ego enim nec aeriae substantiae animam dico; alioquin corpus esse confiteor. Aer quippe corpus est, secundum omnes qui de corporibus cum loquuntur, quid loquantur sciunt. Tu autem propter id quod incorpoream dixi animam, non solum cassae inanitatis, sed ob hoc aeriam me putasti eam dixisse substantiam: cum et corpus eam non esse dixerim, quod est aer; et quod aere impletur, inane esse non possit. Quod nec utres tui te admonere potuerunt. Quid enim aliud in eos, nisi aer, quando inflantur, arctatur? Qui usque adeo inanes non sunt, ut eadem plenitudine etiam pondera sufferant. Quod si forte aliud tibi videtur esse flatus, aliud aer; cum aer motus ipse sit flatus, quod et flabello agitato doceri potest: certe vasa quaelibet concava quae putas inania, 0535 ut plena esse cognoscas, ab ea parte qua implentur, deprime in aquam, et vide quod nihil humoris possit intrare repellente aere, quo plena sunt. Cum autem ore sursum versus collocantur , sive ex latere, tunc recipiunt liquorem, si quis infunditur vel ingreditur, exeunte atque evadente aere, qua exitus patet. Hoc praesenti facilius posset demonstrari facto quam scripto. Sed non est hic diutius immorandum, cum sive intelligas aeris naturam esse corpoream, sive non intelligas, me tamen putare non debes vel aeriam dixisse animam, sed omnino incorpoream: quod et tu esse confiteris Deum, quem dicere non audes inane esse aliquid; sed negare non potes omnipotentis et immutabilis esse substantiae. Cur ergo metuimus ne sit cassae inanitatis anima, si sit incorporea, cum Deum incorporeum esse fateamur, nec eum cassae inanitatis esse dicamus? Sic itaque potuit incorporeus incorpoream creare animam, quemadmodum vivens viventem, quamvis immutabilis mutabilem, et omnipotens longe imparem.