Coll. II. De vocatione fratrum minorum et de praedicando verbo Dei.

Consideremus, fratres charissimi, vocationem nostram, qua vocavit nos misericorditer Deus, non tantum pro nostra, sed pro multorum etiam salute, ut eamus per mundum exhortando omnes plus exemplo, quam verbo, ad agendum poenitentiam de peccatis suis et ad habendam inemoriam mandatorum Dei. Nolite timere, quia pusilli et insipientes videmur, sed securi annuntiate simpliciter poenitentiam, confidentes in Domino, qui vicit mundum, quod Spiritu suo loquetur per vos et in vobis ad exhortandum omnes, ut convertantur ad ipsum et ejus mandata observent. Caveamus, qui reliquimus omnia, ne pro modico regnum coelorum perdamus, et si pecuniam in aliquo loco inveniamus, non curemus de illa plus, quam de pulvere, quem calcamus. Non iudicemus neque despiciamus illos, qui delicate vivunt et curiose ac superflue induuntur. Deus est noster ac ipsorum Dominus, potens illos ad se vocare et vocatos justificare. Tales ergo revereamur ut fratres et dominos nostros. Fratres enim sunt, in quantum ab uno creatore creati, domini vero sunt, in quantum bonos adjuvant ad poenitentiam faciendam, eis necessaria corporis ministrantes. Ite ergo annuntiantes hominibus pacem, praedicantes poenitentiam in remissionem peccatorum. Invenietis quosdam homines fideles, mansuetos et benignos, qui cum gaudio vos et verba vestra recipient; at per oppositum alios infideles, superbos, blasphemos, qui exprobrantes resistent vobis et his, quae dicetis. Ponite ergo in cordibus vestris patienter et humiliter omnia tolerare. Nolite tamen timere, quoniam non post multum tempus venient ad vos multi sapientes et nobiles, eruntque vobiscum praedicantes regibus et principibus et populis multis. Estote ergo in tribulationibus patientes, in orationibus vigiles, in laboribus strenui, in sermonibus modesti, in moribus graves et in beneficiis grati, quia pro his omnibus vobis regnum Dei praeparatur aeternum, quod nobis concedat ille, qui vivit et regnat trinus et unus, et absque dubio concedet, si emissa servaverimus vota nostra, quae illi voluntarie spopondimus.