▾
Francis of Assisi, Collationes Monasticae
⎗←→⎘
▾
Coll. I. De pusillo grege multiplicando.
Coll. II. De vocatione fratrum minorum et de praedicando verbo Dei.
Coll. III. De religiosa habitatione in eremitoriis
Coll. V. De sancta paupertate.
Coll. VI. De vitando mulierum aspectu et conversatione.
Coll. VII. De petenda eleemosyna cum fiducia.
Coll. VIII. De discretione in corpore alendo.
Coll. IX. De indiscreta aemulatione in abstinentia sectanda.
Coll. X. De tolerandis quantis per necessitatibus.
Coll. XI. De laetando spiritualiter in Domino.
Coll. XII. De humilitate et pace erga clericos servanda.
Coll. XIII. De cognoscendo servo Dei.
Coll. XIV. Quid Deo magis placeat, orare vel praedicare?
Coll. XV. De litteris incumbentibus et doctoribus.
Coll. XVI. De vanis et tumidis praedicatoribus.
Coll. XVII. De conditionibus et laude boni praedicatoris.
Coll. XVIII. De murmuratione et detractione.
Coll. XIX. Quod fratres non vocentur magistri.
Coll. XX. Quae bona proveniant ordini ex subjectione ad ecclesiam.
Coll. XXI. De tribulationibus religionis et regulae sectatorum.
Coll. XXII. De sancta conversatione inter fideles.
Coll. XXIII. Quomodo procedendum sit ad infideles.
Coll. XXIV. De meditanda assidue Christi passione.
Coll. XXV. Quare, postquam generalis officium deposuit, toleravit fratrum defectus.
Coll. XXVI. De conditionibus, quibus insigniri debet minister generalis.
Vellem, fratres, provinciales ministros affabiles esse minoribus et tanta benevolentia praeditos, ut eorum affectui non vereantur se comittere delinquentes. Vellem eos moderatos esse in praeceptis, propitios in offensis, ferre magis peccatores, quam inferre injurias, hostes vitiis, medicos vitiosis. Tales denique esse vellem, quorum vita caeteris esset spectaculum disciplinae. Hos tamen vellem omni honore venerari et diligi, sicut qui pondus portant solicitudinis et laboris. Summis eos praemiis apud Deum reputarem esse dignos, qui tali forma talique lege traditas sibi animas gubernarent.