Coll. XXV. Quare, postquam generalis officium deposuit, toleravit fratrum defectus.

Quidam ex vobis, fratres, admirantur et me interrogant, quare non corrigo defectus, qui in ordine fiunt. Quibus indulgeat Dominus, quoniam mihi contrarii sunt et adversarii et me implicare volunt in his, quae non pertinent ad officium meum. Quousque enim habui praelationis officium super fratres, et ipsi permanserunt in vocatione et professione sua, licet a principio meae conversionis semper infirmus fuerim, cum parva mea solicitudine satisfaciebam eis exemplis et praedicationibus. Sed postquam consideravi, quod Dominus multiplicavit numerum fratrum, et ipsi propter tepiditatem et inopiam spiritus incipiebant declinare a via recta et secura, per quam consueverant ambulare, et per ampliorem viam, quae ducit ad mortem, incedentes non attendebant vocationem et professionem suam et bonum exemplum nec volebant dimittere iter periculosum et mortiferum, quod ceperant propter praedicationem et admonitionem meam et exemplum meum, quod illis continue ostendebam; ideo recommendavi ordinis praelationem et regimen Domino et ministris. Unde licet tempore, quo renuntiavi officio fratrum, excusarem me coram fratribus in capitulo generali, quod propter infirmitates meas curam de ipsis habere non poteram, tamen, si secundum voluntatem meam fratres vellent ambulare nunc, propter ipsorum consolationem et utilitatem nollem, quod alium ministrum haberent nisi me usque ad diem mortis meae. Si enim bonus et fidelis subditus voluntatem praelati sui cognoscit et observat, parvam solicitudinem oportet praelatum habere de ipso. Imo tantum gauderem de bonitate fratrum propter lucrum ipsorum et meum, quod, si jacerem in lecto infirmus, non me pigeret satisfacere eis, quia officium meum, id est praelationis, est spirituale tantum, videlicet dominari vitiis et ipsa spiritualiter corrigere et emendare. Postquam autem ipsa emendare et corrigere praedicatione, admonitione et exemplo non possum, nolo carnifex fieri ad puniendum et flagellandum sicut potestates hujus saeculi. Sed confido in Domino, quod adhuc inimici invisibiles, qui sunt castaldi Domini ad puniendum in saeculo et in futuro eos, qui transgrediuntur mandata Dei, sument de ipsis vindictam, facientes illos corrigi ab hominibus hujus saeculi in opprobrium et verecundiam ipsorum, et revertentur ad professionem et vocationem suam. Verumtamen usque ad diem mortis meae non cessabo exemplo et operatione docere fratres ambulare per viam, quam mihi Dominus ostendit, quam et ego iam docui et ostendi eis verbo et exemplo, ut sint inexcusabiles coram Domino. Et ego non teneor de ipsis ulterius coram Domino reddere rationem.