COLLATIONES MONASTICAE, quod nomen Bonaventura aliique illis imponunt piis et salutaribus sermonibus, quos Franciscus de regula ac vitae perfectione c

 Coll. I. De pusillo grege multiplicando.

 Coll. II. De vocatione fratrum minorum et de praedicando verbo Dei.

 Coll. III. De religiosa habitatione in eremitoriis

 Coll. IV. De vera obedientia.

 Coll. V. De sancta paupertate.

 Coll. VI. De vitando mulierum aspectu et conversatione.

 Coll. VII. De petenda eleemosyna cum fiducia.

 Coll. VIII. De discretione in corpore alendo.

 Coll. IX. De indiscreta aemulatione in abstinentia sectanda.

 Coll. X. De tolerandis quantis per necessitatibus.

 Coll. XI. De laetando spiritualiter in Domino.

 Coll. XII. De humilitate et pace erga clericos servanda.

 Coll. XIII. De cognoscendo servo Dei.

 Coll. XIV. Quid Deo magis placeat, orare vel praedicare?

 Coll. XV. De litteris incumbentibus et doctoribus.

 Coll. XVI. De vanis et tumidis praedicatoribus.

 Coll. XVII. De conditionibus et laude boni praedicatoris.

 Coll. XVIII. De murmuratione et detractione.

 Coll. XIX. Quod fratres non vocentur magistri.

 Coll. XX. Quae bona proveniant ordini ex subjectione ad ecclesiam.

 Coll. XXI. De tribulationibus religionis et regulae sectatorum.

 Coll. XXII. De sancta conversatione inter fideles.

 Coll. XXIII. Quomodo procedendum sit ad infideles.

 Coll. XXIV. De meditanda assidue Christi passione.

 Coll. XXV. Quare, postquam generalis officium deposuit, toleravit fratrum defectus.

 Coll. XXVI. De conditionibus, quibus insigniri debet minister generalis.

 Coll. XXVII. De conditionibus ministrorum provincialium.

 Coll. XXVIII. Qualiter conversandum sit in monasterio sanctae Mariae de angelis, et quod nullatenus a fratribus dimittatur.

Coll. XII. De humilitate et pace erga clericos servanda.

In adjutorium clericorum missi sumus, fratres charissimi, ad animarum salutem, ut, quod in illis invenitur minus, suppleatur a nobis. Quilibet recipiet mercedem, non secundum auctoritatem, sed secundum laborem. Scitote, fratres, quod Deo est gratissimum animarum lucrum. Hoc consequi melius possumus cum pace clericorum, quam cum discordia. Si autem ipsi salutem impediunt, Dei est ultio, et ipse retribuet eis in tempore. Ideoque estote subjecti praelatis, ne, quantum ex vobis est, malus zelus consurgat. Si filii pacis fueritis, clerum et populum lucrabimni, et hoc acceptabilius Deo erit, quam populum solum clero scandalizato lucrari. Tegite eorum lapsus, multiplices eorum supplete defectus et, cum haec feceritis, humiliores estote.