Coll. IV. De vera obedientia.

Fratres charissimi, verbum primo praeceptum implete nec expectetis iterari, quod dicitur vobis. Nihil etiam impossibilitatis causemini sivi judicetis esse in precepto, quia, etsi supra vires ego vobis mandarem, sancta obedientia viribus non carebit. Nec considerare debetis, quis vel qualis sit, qui vobis facienda praecipit, sed solum, quod sit praelatus. Inter alia, quae dignanter divina pietas mihi concessit, hanc gratiam contulit, quod ita diligenter novitio unius horae obedirem, si mihi guardianus daretur, sicut antiquissimo et discretissimo fratri: Subditus praelatum suum non hominem considerare debet, sed illum, pro cujus amore est subjectus. Quanto enim contemtibilior praesidet, tanto magis humilitas obedientis placet.