Coll. VII. De petenda eleemosyna cum fiducia.

Charissimi fratres et filioli mei, nolite verecundari ire pro eleemosyna, quia Dominus se pro nobis fecit pauperem in hoc mundo, cujus exemplo elegimus viam verissimae paupertatis. Si enim pro suo amore viam paupertatis elegimus, non debemus confundi pro eleemosynis ire. Arrham coelestis haereditatis erubescere nequaquam convenit regni coelorum haeredibus. Haec est enim haereditas nostra, quam acquisivit et reliquit nobis Dominus Jesus Christus et omnibus, qui suo exemplo vivere volunt in sanctissima paupertate. In veritate dico vobis, quod multi ex nobilioribus et sapientioribus hujus saeculi venient ad istam congregationem et pro magno honore et gratia habebunt ire pro eleemosyna. Vos ergo, qui estis illorum primitiae, laetamini et gaudete nec renuatis facere, quae sanctis illis facienda transmittitis. Ite ergo confidenter et animo gaudenti pro eleemosyna cum benedictione Dei. Et magis libere et gaudenter ire debetis pro eleemosyna, quam ille, qui de una numata offerret centum denarios, quoniam offertis eis amorem Dei, a quibus eleemosynam petitis, dicentes: Amore Domini Dei faciatis nobis eleemosynam, cujus comparatione nihil est coelum et terra.